Εικόνες της Πόλης - Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΝΤΙΣΚΟΤΕΚ του Γιάννη Αλεξίου

Η εποχή των Ντισκοτέκ

Εικόνες της πόλης - Του Γιάννη Αλεξίου

 Η Αθήνα δεν είχε ποτέ μια ντισκοτέκ αντίστοιχη με εκείνη τη θρυλική Studio 54 της Νέας Υόρκης. Ωστόσο δύο ντισκοτέκ είχαν δανειστεί το όνομά τους και μια μικρή λάμψη λόγω του τίτλου τους από την αυθεντική. Η πρώτη έκανε θραύση τα καλοκαίρια στην Ραφήνα της δεκαετίας του ’80 τότε που η περιοχή ήταν γεμάτη Αμερικάνους που έρχονταν από την βάση της Νέας Μάκρης να διασκεδάσουν εκεί το βράδυ, αλλά και γεμάτη τουρίστες με το κάμπινγκ Cococamp να συγκεντρώνει ταξιδιώτες απ’ όλο τον κόσμο. Η τοπική ντίσκο τα καλοκαίρια διέθετε μάλιστα και μαύρο Αμερικανό d.j. που με ένα χιλιάρικο σου έγραφε 90άρα κασέτα από το σετ του.

H δεύτερη Studio 54 άνοιξε πέρυσι το καλοκαίρι στην παραλιακή, αλλά μάλλον ήταν one summer wonder ντισκοτέκ…

Η χρυσή εποχή των ντισκοτέκ στην Αθήνα ήταν στα τέλη των 70’ς έως στα μέσα των 80’ς. Στη θρυλική Barbarella, επί της Συγγρού έκαναν τις χοροεσπερίδες τους όλα τα σχολεία της περιοχής. Ντισκοτέκ και χοροεσπερίδα ήταν λέξεις ταυτόσημες καθώς με αυτό τον τρόπο οι μαθητές μάζευαν λεφτά για τις πενταήμερες εκδρομές τους.

Στην παραλιακή πρώτο όνομα ήταν η ντισκοτέκ Volcano, στην γωνία Αμφιθέας – Λ. Ποσειδώνος με μπαλκόνι και θέα στη θάλασσα. Αργότερα άνοιξε απέναντί της η μοδάτη τότε ντίσκο Σεϋχέλλες. Στο ύψος της Γλυφάδας υπήρχε ο θρυλικός Μπίτσουλας, μια μεταμεσονύχτια ντισκοτέκ που έχει αφήσει εποχή.

Οι Αμερικάνοι από τη βάση της Γλυφάδας πήγαιναν στο Cave στο Καβούρι που έπαιζε φοβερή μουσική.

 Στο κέντρο κράτησε περισσότερο από τις άλλες το Wild Rose στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, όπου συγκεντρώνονταν και διάφοροι επώνυμοι όπως ο Βλάσσης Μπονάτσος και η Ζωή Λάσκαρη. Τον Βλάσση μπορεί να το πετύχαινες το ίδιο βράδυ και στη No Name στην περιοχή Χίλτον. Δημοφιλέστατοι νυχτερινοί προορισμοί ήταν επίσης το Αεροδρόμιο στο Ελληνικό, ο Κούκος στο Θησείο, το Εργοστάσιο στη Βουλιαγμένης, ως πιο εναλλακτικοί χώροι.