Το παλιό τρανζιστοράκι...
Εικόνες της πόλης - του Γιάννη Αλεξίου
Ακόμα ψάχνω ένα τραγούδι που άκουσα μισοκοιμισμένος από το τρανζιστοράκι στο δωματιάκι μου στην παλιά μονοκατοικία μας. Ηταν ένα τραγούδι των Youngbloods που μάλλον σημείωσα λάθος στο ντοσιέ που είχα κάτω από το μαξιλάρι μου πιτσιρικάς κι έγραφα ότι μου έκανε εντύπωση...
Ακόμη και σήμερα προτιμώ ν’ ακούσω ένα ποδοσφαιρικό αγώνα από το ραδιοφωνάκι μου από το να βάλω συνδρομητικό κανάλι και να τον δω τηλεοπτικά, όταν παίζει δηλαδή εκτός έδρας ο Πανιώνιος γιατί στα εντός είμαι πάντα μέσα στο γήπεδο. «Απορώ πώς κοιμάσαι κι ακούς τα γκολ!» αναρωτιέται η γυναίκα μου που με ακούει ξαφνικά να πανηγυρίζω ή να δυσανασχετώ εκεί που ροχαλίζω με το ακουστικό στ’ αυτί.
Μεγάλη υπόθεση το ραδιόφωνο. Παλιά πολύς κόσμος κοιμόταν με το ραδιόφωνο. Θυμάμαι τις εκπομπές του θρυλικού Θείου Νώντα, του Δημήτρη Πουλικάκου, στο κρατικό ραδιόφωνο που αποκοιμιόμουν με τη φωνή του ή εν μέσω κάποιου τραγουδιού.
Ακόμη και στις ακρογιαλιές αποκοιμιόμουν ηλιοκαμένος ακούγοντας στο τρανζίστορ τις εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη 4 με 5 το μεσημέρι και σημειώνοντας τα καλύτερα τραγούδια. Τι μανία κι αυτή! Ολη η παρέα απορούσε με την αγάπη που είχα στην μουσική.
Ενα κόκκινο τρανζιστοράκι ήταν και το μοναδικό δώρο του νονού μου που χάθηκε στο χρόνο μαζί με τα μεσαία. Το τρανζίστορ αυτό, έστω και χαλασμένο, υπάρχει ακόμη μέσα στο συρτάρι μου. Σήμερα έχω ένα ψηφιακό που συνήθως ξεχνάω να το βάλω στην τσέπη μου όταν φεύγω για δουλειά.
Το τρανζίστορ στο κρεβάτι αντικαταστάθηκε στα χρόνια από το βιβλίο τότε που ήθελα να τα μάθω όλα και διάβαζα τα βράδια μανιωδώς. Αργότερα μπήκε στην κρεβατοκάμαρα η τηλεόραση, δώρο του πατέρα μου. Η αλήθεια είναι ότι είναι βαρετή πριν τον ύπνο και γι’ αυτό ανοίγει σπάνια. Ακόμη πιο σπάνια ανοίγει το laptop. Αχ… ασυναγώνιστο ραδιοφωνάκι των παλιών μοναχικών ημερών...
Εικόνες της πόλης - του Γιάννη Αλεξίου
Ακόμα ψάχνω ένα τραγούδι που άκουσα μισοκοιμισμένος από το τρανζιστοράκι στο δωματιάκι μου στην παλιά μονοκατοικία μας. Ηταν ένα τραγούδι των Youngbloods που μάλλον σημείωσα λάθος στο ντοσιέ που είχα κάτω από το μαξιλάρι μου πιτσιρικάς κι έγραφα ότι μου έκανε εντύπωση...
Ακόμη και σήμερα προτιμώ ν’ ακούσω ένα ποδοσφαιρικό αγώνα από το ραδιοφωνάκι μου από το να βάλω συνδρομητικό κανάλι και να τον δω τηλεοπτικά, όταν παίζει δηλαδή εκτός έδρας ο Πανιώνιος γιατί στα εντός είμαι πάντα μέσα στο γήπεδο. «Απορώ πώς κοιμάσαι κι ακούς τα γκολ!» αναρωτιέται η γυναίκα μου που με ακούει ξαφνικά να πανηγυρίζω ή να δυσανασχετώ εκεί που ροχαλίζω με το ακουστικό στ’ αυτί.
Μεγάλη υπόθεση το ραδιόφωνο. Παλιά πολύς κόσμος κοιμόταν με το ραδιόφωνο. Θυμάμαι τις εκπομπές του θρυλικού Θείου Νώντα, του Δημήτρη Πουλικάκου, στο κρατικό ραδιόφωνο που αποκοιμιόμουν με τη φωνή του ή εν μέσω κάποιου τραγουδιού.
Ακόμη και στις ακρογιαλιές αποκοιμιόμουν ηλιοκαμένος ακούγοντας στο τρανζίστορ τις εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη 4 με 5 το μεσημέρι και σημειώνοντας τα καλύτερα τραγούδια. Τι μανία κι αυτή! Ολη η παρέα απορούσε με την αγάπη που είχα στην μουσική.
Ενα κόκκινο τρανζιστοράκι ήταν και το μοναδικό δώρο του νονού μου που χάθηκε στο χρόνο μαζί με τα μεσαία. Το τρανζίστορ αυτό, έστω και χαλασμένο, υπάρχει ακόμη μέσα στο συρτάρι μου. Σήμερα έχω ένα ψηφιακό που συνήθως ξεχνάω να το βάλω στην τσέπη μου όταν φεύγω για δουλειά.
Το τρανζίστορ στο κρεβάτι αντικαταστάθηκε στα χρόνια από το βιβλίο τότε που ήθελα να τα μάθω όλα και διάβαζα τα βράδια μανιωδώς. Αργότερα μπήκε στην κρεβατοκάμαρα η τηλεόραση, δώρο του πατέρα μου. Η αλήθεια είναι ότι είναι βαρετή πριν τον ύπνο και γι’ αυτό ανοίγει σπάνια. Ακόμη πιο σπάνια ανοίγει το laptop. Αχ… ασυναγώνιστο ραδιοφωνάκι των παλιών μοναχικών ημερών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου