Κάτω τα χέρια από τους χούλιγκανς !
Του Γιάννη Αλεξίου
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τον λιδωρισμό που δέχονται τις τελευταίες μέρες οι χούλιγκανς με όσα έγιναν στο τελικό και παίρνει η "μπάλα" και την ορίτζιναλ γενιά των χούλιγκανς στα 80ς θέλω να πάρω θέση και να τους υπερασπιστώ. Δεν έχω εικόνα της νέας γενιάς χούλιγκανς, αλλά επειδή έζησα τη γενιά των 80ς - 90ς χούλιγκανς, θέλω να πω ότι δεν είναι όπως την παρουσιάζουν και την αναθεματίζουν κάποιοι οι οποίοι υπήρξαν μέρος της κατά κάποιο τρόπο, καθώς ήταν κομμάτι του πυρήνα των φανατικών οπαδών της ομάδας τους. Η "μπάλα" πάντα τους παίρνει όλους, άλλωστε μπλέκεσαι σε καυγάδες και έκτροπα χωρίς να το καταλάβεις.
Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΓΕΝΙΑ των "χούλιγκανς", λέξη που τους κόλλησε από την αντίστοιχη συμπεριφορά των Άγγλων φανατικών οπαδών που έχουν τα πρωτεία, δεν ήταν όλοι κωλόπαιδα. Βασικό γνώρισμά τους ήταν το μίοος για την εξουσία και αυτό πάντα ενοχλούσε. Ήταν και είναι η γενιά που φώναξε συνθήματα κατά των μπάτσων, συγκρουόταν μαζί τους και είναι οι μόνοι που το κάνουν ακόμη. Ανάμεσά τους υπήρχαν πολιτκοποιημένα άτομα που συνειδητά υποστήριζαν την άκρα αριστερά, την αναρχία, την επαναστατική αριστερά, τον μαρξισμό, τον λενινισμό, τροτσκιστές, αυτόνομοι, ελευθεριακοί, οικολόγοι, ακόμη και απλά λαϊκά παιδιά κλπ. Διάβαζαν πολλά βιβλία, ήταν άτομα που είτε ήταν μοναχικά κι εκφράζονταν με το ποδόσφαιρο, είτε ερωτευμένα (πολλοί έφερναν και τις κοπέλλες τους στο γήπεδο).
ΕΠΙΣΗΣ άκουγαν καλή μουσική, κυρίως ροκ και μέταλ, ήταν γενικά ψαγμένοι μουσικά, αγόραζαν δίσκους, σύχναζαν σε ροκ κλαμπ (Όμπρε, Little Wing, Rainbow, Victoria, Crazy Horse κλπ) ήταν dj's, είχαν στη φιλοσοφία της ζωής τους το ταξίδι, τους συναντούσες στα νησιά, στην Ίο, στην Αντίπαρο, στην Σαντορίνη, τους άρεσε ο εναλλακτικός τουρισμός (κάμπινγκ). Μπορούσες να μιλήσεις φιλοσοφικά μαζί τους, να καταλάβεις τις ευαισθησίες τους. Υπήρχαν βέβαια και ανεγκέφαλα άτομα, όπως ο Σοφούλης που έδερνε στην Ίο όποιον δεν ήταν Ολυμπιακός, όταν τον ρωτούσε ή τον αναγνώριζε ως αντίπαλο, υπήρχαν και πιτσιρικάδες που έπαιρναν το κακέκτυπο του οπαδού - χούλιγκαν και κάποιοι που εκτονώνονταν με τον τρόπο αυτό, όπως και χούλιγκανς που πήγαιναν στο γήπεδο και κρύβονταν πίσω από το χρώμα μιας ομάδας μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν επεισόδια, αλλά αυτό συμβαίνει ανέκαθεν και με τους ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ σε πολιτικές συγκεντρώσεις. Ωστόσο τότε και τώρα υπάρχει μια εξουσιαστική απέχθεια για τους οπαδούς και τα "παπαγαλάκια" της που θέλουν μόνο οικογένειες με παιδιά στο γήπεδο για να μην νοιώθουν αυτή την απειλή καθώς οι φανατικοί οπαδοί ήταν πάντα πολιτικοποιημένοι και όχι ανεγκέφαλοι.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ που σταμάτησαν οι μετακινήσεις αντιπάλων φιλάθλων στα γήπεδα, έχασαν οι αγώνες τη γοητεία τους και σταδιακά με την εμφάνιση των συνδρομητικών καναλιών μειώθηκε ο αριθμός προσέλευσης του κόσμου. Δεν είναι τόσο τα στημένα παιχνίδια ή ο εξουσιαστικός πόλεμος των ισχυρών ομάδων, του Ολυμπαικού δηλαδή, ή αυτών που διεκδικούν τώρα όπως λέγεται τα πρωτεία του, άλλωστε υπήρχε παλιότερα το λεγόμενο ΠΟΚ (ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΟΣΦΠ) που πάλι αδικούνταν οι λιγότερο ισχυρές ομάδες, αλλά ο κόσμος πάλι πήγαινε στα γήπεδα.
ΟΣΟΙ γράφουν σήμερα κατά των φανατικών οπαδών έχουν γίνει συντηρητικοί πια, έχουν παιδιά και "φοβούνται", ενώ όταν πήγαιναν εκείνοι στα γήπεδα ένοιωθαν παντοδύναμοι ανάμεσα στον πυρήνα των οπαδών.
ΟΠΩΣ αναφέρει ο Γιώργος Τουρκοβασίλης στο βιβλίο του "Ροκ Ημερολόγια" έν έτει 1984, όπου καταγράφει την συμπεριφορά των νέων : "Οι χούλιγκανς ! Κατάφεραν να τους εξαφανίσουν κι αυτούς. Σε λίγο δεν θα υπάρχουν ούτε χούλιγκανς, ούτε πανκ, ούτε νέοι. Θα υπάρχουν μόνο σοβαροί κύριοι με γραβάτα..Σαν έξαφνα βρεθείς μέσα στη Θύρα 7 ανάμεσα σε χιλιάδες εφήβους με κόκκινα κασκόλ, που η καρδιά τους χτυπάει για τον Ολυμπιακό, τότε όλες σου οι θεωρίες κι οι επιφυλάξεις πάνε περίπατο και συντονίζεις και συ μαζί τους την συγκίνηση, τον σφυγμό και την ανάσα.Η σκέψη σου όμως μοιράζεται. Όπως λέει ο υπαρξισμός, κάθε ανθρώπινη δράση δημιουργεί αξία, κάθε εκδήλωση λατρείας και πάθους βρίσκει δικαίωση στον ίδιο της τον εαυτό, έστω κι αν αναφέρεται σε κάτι αντικειμενικά κατώτερο. Άλλωστε όλος ο πολιτισμός είναι μια τεράστια προβολή υποκειμενικότητας πάνω στον τοίχο του ΤΙΠΟΤΑ...ΑΥΤΑ ΛΟΙΠΌΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΡΟΚ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΥΡΆΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΚΈΨΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΕΚΦΡΆΖΟΥΝ ΤΈΤΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΌΛΜΗ ΜΕ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΊΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΡΙΣΙΈΣ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΑΤΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΛΑΚΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. Το κράτος ελπίζει ότι τα παιδιάαυτά που έχουν την ικανότητα προς στιγμή να μην σκέφτοναι, αύριο θα πάρουν με ευκολία τα όπλα, για όποιον πόλεμο χρειαστεί, αντίθετα από τους φοιτητές, τους διανοούμενους και τους πανκ.ΟΛΟ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ ΚΙ ΑΥΤΟΊ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΕΦΕΔΡΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΣΥΜΜΑΖΩΜΑ ΑΠΟ ΦΡΙΚΙΑ, ΠΑΝΚΙΑ ΚΙ ΑΝΑΡΧΟΑΥΤΟΝΟΜΟΥΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ...
Το κράτος επιδιώκει πως θα κάνει το ποδόσφαιρο κυριλέ, ένα τέλειο μηχανισμό κέρδους, καλά λαδωμένο, που θα κυλάει χωρις προσκόμματα και ζημιές, με συγκρατημένο φανατισμό, που θα τ' άκουμπάνε κάθε Κυριακή και δεν θα βγάζουν κιχ, που δεν θα λένε βρωμόλογα, ένα ποδόσφαιρο για 40άρηδες και άνω, που θα παίρνουν μαζί τους γυνάικες και παιδιά, για άτομα κοινωνικά και οικονομικά αποκατεστημένα που θα βρίσκουν εκεί διέξοδο στην σκλαβιά της παραγωγικής ρουτίνας...Και ξαφνικά έρχονται οι ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ και τα κάνουν όλα λίμπα !
