Τα Δισκάδικα της Αθήνας

ΒΙΝΥΛΙΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Τα δισκάδικα της Αθήνας με βινύλια στην εποχή της κρίσης

Του Γιάννη Αλεξίου / johnalex@hol.gr

                                                          

 Σε πείσμα των καιρών το βινύλιο δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη κι έτσι ελάχιστα παραδοσιακά δισκάδικα βινυλίου έχουν κλείσει την τελευταία εξαετία, σε αντίθεση με τα δισκοπωλεία με cd που σχεδόν αφανίστηκαν. Βεβαίως, στα περισσότερα δισκάδικα των Αθηνών υπάρχουν στα ράφια και cd δίπλα στα βινύλια, κυρίως μεταχειρισμένα και σε χαμηλές τιμές, ωστόσο είναι γεγονός ότι πλέον τα βινύλια πουλούν περισσότερο από τα cd.

 Στο μεγάλο ερώτημα για το πώς εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα στην κρίση που βιώνουμε μικρά δισκάδικα και να επιβιώνουν, η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι τα περισσότερα πληρώνουν μικρό ενοίκιο, ενώ ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής κάνουν πωλήσεις πλέον και μέσω e-bay και discogs, τα δύο μεγαλύτερα on line καταστήματα μουσικού υλικού, όπου κι εδώ το βινύλιο έχει την πρωτιά σε πωλήσεις.

 Τα δισκάδικα χάρις στο μεράκι των ιδιοκτητών τους – είναι όλοι τους συλλέκτες - και στην μεγάλη αγάπη που έχουν για το βινύλιο, συντηρούνται και σε δύσκολους καιρούς, διατηρώντας το φανατικό κοινό τους, που ναι μεν δεν είναι μεγάλο, αλλά συνεχίζει να αγοράζει μετά μανίας δίσκους βινυλίου. Παράλληλα υπάρχει και μια τάση νέων ανθρώπων που ανακαλύπτουν τον ζεστό ήχο του βινυλίου, οι οποίοι έχουν αρχίσει να μαζεύουν δίσκους.

 Την προσπάθεια επιστροφής στο βινύλιο υποστηρίζουν όλο και περισσότερες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες που τυπώνουν βινύλια – η κοπή γίνεται σε άλλες χώρες, όπως Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία – δίνοντας ώθηση στο βινύλιο με ανατυπώσεις παλιών εξαντλημένων δίσκων κυρίως των δεκαετιών 60 και 70, αλλά και ανέκδοτο υλικό καλλιτεχνών που είχε μείνει στο συρτάρι εδώ και χρόνια.

Αντίθετα οι εναπομείναντες μεγάλες δισκογραφικές που παρακολουθούν εξ αποστάσεως την τάση επιστροφής στον αναλογικό ήχο, προσθέτοντας δίσκους βινυλίου στον κατάλογό τους μόνο και μόνο να μην είναι έξω από αυτό που συμβαίνει…

Στο μεταξύ όλο και περισσότεροι Έλληνες καλλιτέχνες τυπώνουν τους νέους δίσκους τους αποκλειστικά σε βινύλιο ή και σε βινύλιο μαζί με το cd τους.

Αύξηση στην πώληση δίσκων παρατηρείτε και στο εξωτερικό όπως στη Γερμανία κατά 180 %, στην Αγγλία κατά 80 % και στη Γαλλία κατά 10-15 %, χώρες που έχουν παράδοση στην μουσική με αξιοσημείωτη εγχώρια παραγωγή καλλιτεχνών από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα. Επίσης και στην Αμερική, όπως λένε οι πληροφορίες, οι πωλήσεις είναι 80 % βινύλιο και 20 % cd.

«Στην ελληνική παραγωγή βινυλίου η ελπίδα σήμερα να περπατήσει το βινύλιο είναι κυρίως οι πωλήσεις στο εξωτερικό», αναφέρει ο Δημήτρης Βασιλειάδης που τυπώνει βινύλια στην εταιρία του b-otherside records, από τις κορυφαίες της αγοράς. Το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων, αλλά και της Ιαπωνίας για την αγορά βινυλίων ελληνικών ποπ- ροκ καλλιτεχνών, δίνει ώθηση σήμερα στους βινυλιάδες να υποστηρίξουν τη δουλειά τους και να βγάζουν βινύλια τα οποία τυπώνονται από 300 και 500 έως 1.000 κόπιες στην πρώτη κοπή και ανάλογα με την ζήτηση που υπάρχει ακολουθούν και άλλες ανατυπώσεις του ίδιου βινυλίου. Για παράδειγμα το άλμπουμ των Ακρίτας έχει ανατυπωθεί τρεις φορές και έχει εξαντληθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη και την Ιαπωνία όπου υπήρχαν αρκετές παραγγελίες. Αντίστοιχα σε χώρες όπως η Αγγλία και η Γερμανία που το κοινό είναι μεγαλύτερο κάθε δίσκος μπορεί να τυπωθεί από 5.000 – 10.000 δίσκους βινυλίου.

 Στην Ελλάδα ακόμη δεν υπάρχει εργοστάσιο κοπής βινυλίου, αλλά υπάρχει τέτοια προοπτική. Για την ώρα οι άνθρωποι που μεσολαβούν να τυπωθούν βινύλια, οι λεγόμενοι brogger, έρχονται σε επαφή με εργοστάσια στην Ευρώπη (Αγγλία, Τσεχοσλοβακία, Βουλγαρία, Γερμανία κ.α.) και ως μεσολαβητές παίρνουν καλύτερες τιμές προσφοράς απ’ ότι οι εταιρίες που επιζητούν μια μαζική παραγωγή.   

Τα τελευταία χρόνια το βινύλιο ανέκαμψε παγκόσμια καθώς η σύγκριση έγινε και για πολλούς φίλους της μουσικής ο ζεστός ήχος του αποδείχθηκε αξεπέραστος. Αρκετοί νέοι αγοράζουν πικ-απ, αλλά και πολύς κόσμος που είχε δίσκους, με παροπλισμένο το πικ-απ, ξαναμπαίνει στο «παιχνίδι». Έτσι μεγάλωσε η παραγωγή και η αγορά πικ-απ σε παγκόσμιο επίπεδο. Όσοι αναρωτιούνται που θα βρουν βελόνες για τα πικ-απ τους για να αντικαταστήσουν τις παλιές που «ξύνουν» υπάρχουν αρκετά μαγαζιά στη Στοά Φέξη (Πλ. Κάνιγγος), στην οδό Στουρνάρα, ακόμα και σε συνοικιακά μαγαζιά. Η τιμή τους ξεκινά από 25 ευρώ (πέρυσι διπλασιάστηκε η τιμή τους καθότι είναι πιο δυσεύρετες) και  40 ευρώ oι πιο φθηνές (κυκλοφορούν και «μαϊμού» βελόνες, αλλά κάνουν καλά τη δουλειά τους) και φθάνουν τα 175 και 200 ευρώ οι πιο ακριβές, σε μια τιμή λόγική.

Η αντοχή μας βελόνας κρατά 1000-1200 ώρες παιξίματος !

Την ίδια στιγμή συνεχίζουν να βγαίνουν νέες κόπιες παλιών, σπάνιων κυρίως, βινυλίων, ενώ πολλοί ξένοι, αλλά και Έλληνες καλλιτέχνες και συγκροτήματα βγάζουν ακόμη και τώρα σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων τις νέες δουλειές τους (Παύλος Παυλίδης, Χρήστος Νικολόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Τζίμης Πανούσης, Mikro, Nalyssa Green, Ciccada, Evripides and his Tragedies, Last Drive, Κόρε Ύδρο, Μέντα κ.α.).

Αν όλα αυτά σας άνοιξαν την όρεξη για να ξανακούσετε τους παλιούς δίσκους σας, αλλά και να ψάξετε καινούργιους ας πάμε μια βόλτα στα δισκάδικα της Αθήνας…«Επειδή το βινύλιο είναι αρρώστια…δωρεάν ψυχανάλυση» γράφει στο σκίτσο της σακούλας του ο Mr Vinylios, ένα από τα παλιότερα δισκάδικα στο Μοναστηράκι.

                             Κεντρικά δισκάδικα

Το κάθε δισκάδικο έχει την ατμόσφαιρά του και την ιδιαιτερότητά του, όπως το «Υπόγειο», του Πάνου Νικολόπουλου, underground στο πεζόδρομο της οδού Καπλανών 14 (τηλ. 210-3616570), το παλιό δισκάδικο «Σόλωνος και Μασσαλίας», που βρίσκεται κοντά στο Πανεπιστήμιο, με πολλά βινύλια μεταχειρισμένα όλων των μουσικών ρευμάτων από τα 50ς έως σήμερα, μέχρι νέες κυκλοφορίες. Επίσης επανεκδόσεις σφραγισμένων ψυχεδελικών, progressive, folk-rock και ελληνικών συγκροτημάτων και καλλιτεχνών που βγάζουν τους καινούργιους δίσκους σε περιορισμένα βινύλια (250-500 κόπιες παγκοσμίως). Στο «παιχνίδι» αυτό έχουν μπει οι Ισπανοί, αλλά και οι Γερμανοί που επανεκδίδουν σπάνια άλμπουμ, όπως τον «Σιδερένιο Άνθρωπο» του Ηλία Ασβεστόπουλου, ή τα άλμπουμ των Afrodite’s Child σε τιμές 20-25 ευρώ. Επίσης υπάρχει τμήμα κλασικής μουσικής, jazz και soul κι όλα αυτά σε ατμόσφαιρα cool και ατμοσφαιρικής μουσικής κατάλληλης για ψάξιμο βινυλίων.

Στο κέντρο της πόλης συνεχίζει την ιστορία του το κλασσικού πια «Rock’n’Roll Circus» (Σίνα 21, τηλ. 210-3620144), στο Κολωνάκι, το οποίο διατηρούν ο Δήμος και ο Άγγελος πρωτοπορώντας στο ετήσιο Record Store Day, παγκόσμια ημέρα εκπτώσεων στα βινύλια. Ένα δισκάδικο φινετσάτο, με ωραία ατμόσφαιρα, που διαθέτει και πατάρι για να ψάξεις όλα τα είδη της μουσικής, ενώ ειδικεύεται παραδοσιακά στην «μαύρη» μουσική. Εδώ υπάρχουν και επίσης επανεκδόσεις με σφραγισμένα βινύλια και ποικιλία τιμών στα μεταχειρισμένα.

Στην Αθήνα λειτουργεί από το 1982 το artistic δισκάδικο «Music Machine» (Διδότου 16, τηλ. 210-3612376) του Δημήτρη Χατζή (μέλους του γκρουπ Allison), που έχει επισκεφτεί και ο Eric Burdon για να ψάξει δίσκους ! Με 50’ς αισθητική, juke box στη βιτρίνα και vintage έπιπλα και φυσικά βινύλια, μεταχειρισμένα και καινούργια και ποικιλία γιαπωνέζικων εγγραφών.

 Επίσης στο Κολωνάκι, στη Διδότου 34, υπάρχει το «Vinyl Microstore», ένα δισκάδικο με ανοιχτούς ορίζοντες, πιστούς φίλους και έμφαση στην ανεξάρτητη ποπ-ροκ και avant-garde πειραματική μουσική από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2004 διοργανώνει το φεστιβάλ Yuria όπου μέσα στο κατάστημα παίζουν ανά ημέρα διαφορετικοί μουσικοί και σχήματα. Εκεί μπορεί να βρει κανείς πολλά fanzines έντυπα, εντός αλλά και εκτός μουσικού ενδιαφέροντος.                                      

                                    Εξάρχεια

Στο δισκάδικο «Action Records» (Μαυρομιχάλη 51, 210-3640208) του Δήμου Δαλαμάγκα, υπάρχει μεγάλη ποικιλία από new folk, garage, folk-rock, psychedelic, progressive επανεκδόσεις σε καλές τιμές, αλλά και μεταχειρισμένα. Μεγάλη ποικιλία στα είδη αυτά και άνεση στο ψάξιμο λόγω φωτεινότητας του χώρου και σωστής κατηγοριοποίησης των δίσκων. Επίσης fanzine ξένα μουσικά περιοδικά. Ο ιδιοκτήτης του υποστηρίζει επίσης την εγχώρια σκηνή με παραγωγές δίσκων.

Εκεί κοντά, στην οδό Αραχώβης 42 έχει μεταφερθεί εδώ και μερικά χρόνια, από την οδό Σόλωνος, το classic και πάντα υπόγειο δισκάδικο «Art Nouveau» του Νίκου Κοντογούρη, που ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά την ιστορία της ψυχεδέλειας, του progressive και του κλασικού ροκ, αλλά και νέο-ψυχεδέλεια και το νέο-garage. Επίσης εδώ υπάρχει ενημερωμένο τμήμα βινυλίων με επανεκδόσεις που βάζουν σε πειρασμό να συνεχίζει επιλεκτικά την συλλογή του ο Νίκος που πρέπει να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο των συλλεκτών καθώς δήλωσε πρόσφατα ότι «έχει συμπληρώσει τη δισκοθήκη του !».

Εκεί κοντά είναι ο «ναός της ελληνικής μουσικής» το δισκάδικο του Σπύρου Χώλη «Ο Μικρός Ερωτικός» (Καλλιδρομίου 20, τηλ. 210-3390893), για οτιδήποτε ψάχνετε στην ελληνική δισκογραφία σε βινύλιο (και 45άρια) ή cd, αλλά και παιχνίδια ψαγμένα που παίζατε μικροί, ή είχατε ακούσει γι’ αυτά και δεν τα είχατε δει ποτέ πώς είναι ! Μην ξαφνιαστείτε αν πετύχετε μέσα το Δήμο Μούτση να παίζει σκάκι !

 Στα Εξάρχεια είναι μια γερή πιάτσα δίσκων που μπορεί να μετρά την απώλεια του θρυλικού δισκάδικου του Άρη Μπέλλη στην οδό Σπ. Τρικούπη που είχε τα πάντα σε 50’ς και 60’ς, αλλά συνεχίζει να προσελκύει βινιλιομανείς, όπως και το «Sound Effect» (Σπυρίδωνος Τρικούπη 50 και Καλλιδρομίου, τηλ. 210-8259883) του Γιάννη Ανδριόπουλου. Πρωτοπόρος στην μέθοδο του mail order, λίστες με αντικαταβολή σε όλη την Ελλάδα στα 90ς. Εδώ υπάρχουν συλλεκτικά κομμάτια, επανεκδόσεις, αλλά και 10ιντσα και 7ιντσα singles και νέες κυκλοφορίες, όπως και πολλά fanzine, ελληνικά και ξένα, περιοδικά κι επίλεκτα βιβλία. Επίσης ασχολείται με την παραγωγή δίσκων.   

 Σημαντική συλλογή δίσκων Nostalgia και 50’s – 60’s έχει από το 2005 ο Θανάσης Ξανθάκος στο «Plan 59» (οδός Ζωοδόχου Πηγής 59, 210-3840589). Στο δισκάδικό του υπάρχουν επίσης πολλές προσφορές βινυλίων από 5 έως 10 ευρώ, τμήμα με όλα τα είδη που ενδιαφέρουν τους βυνιλιάδες (psych, jazz, blues, soul. Funk, disco, italo-disco) και μεγάλη ποικιλία 45αριών με εξώφυλλα, επιλεκτικά βιβλία, ποστεράκια και γενικά ότι ενδιαφέρει τους fetich – βινυλιάδες !

 Το «Dark Side Records» (Εμμανουήλ Μπενάκη 27, Εξάρχεια, τηλ. 210-3838353) του Βαγγέλη Κωστή είναι ιδανικό για όσους έχουν gothic και metal μουσικό προσανατολισμό, ενώ υπάρχει και τμήμα με 60’ς – 70’ς βινύλια Επίσης μεγάλη ποικιλία από t-shirts συγκροτημάτων και αξεσουάρ του είδους όπως κούκλες, πόστερ κ.α. Είναι το μόνο δισκάδικο στο κέντρο που εκθέτει βινύλια και στο πεζοδρόμιο !  

Στην οδό Ιπποκράτους 132 βρίσκεται το «Vinyl City» (τηλ. 211-1839910) του Αποστόλη και του γιου του Σπύρου, ένα μαγαζί που τινάζει την…μπάνκα στον αέρα ! Πουλά αποκλειστικά βινύλια σε χαμηλές τιμές, με τους περισσότερους δίσκους που υπάρχουν στα ράφια να κοστίζουν 1 και 3 ευρώ ! Από τα τελευταία καταστήματα που συνεχίζουν την παλιά παράδοση που θέλει να ανανεώνουν το εμπόρευμα τους με δίσκους που φέρνει ο ιδιοκτήτης του δισκάδικου έρχονται από την Αμερική.  

Το «Art Rat» (Ζωοδόχου Πηγής 48, Εξάρχεια, τηλ. 210-3848001) του Αλέκου Οικονόμου, από το 1992, με μεγάλη συλλογή αυθεντικών ψυχεδελικών βινυλίων, αλλά και progressive, punk, new wave και όχι μόνο.  Tο «Purple Haze» (Ανδρ. Μεταξά 4, Εξάρχεια, τηλ. 210-3835189) με αυθεντικές κόπιες 60’ς, 70’ς, 80’ς σε πιο υψηλά οικονομικά στάνταρντ.
Στο ημι-υπόγειο «Rhythm Records» (Εμμανούηλ Μπενάκη 74, Εξάρχεια, 210-3841550), του Σταύρου Καραβουσάνου, από το θρυλικό δισκάδικο «Happening» υπάρχουν καινούργια βινύλια garage, punk, post, alternative, krautrock.
Στην οδό Ασκληπιού 89, στα Εξάρχεια, μεταφέρθηκε καλοκαίρι του 2015 το δισκάδικο "Ηχητικό Καλειδοσκόπιο / Sound Kaleidoscope Record Store" (τηλ. 210 - 3800996) του Χρήστου Τριάντη (πρώην "Fuzz Overdose") όπου θα βρείτε βινύλια garage, surf, rock'n'roll, punk rock, psych, stoner και νέες κυκλοφορίες. 

                                      Μοναστηράκι

 Το Μοναστηράκι παραμένει το άντρο του βινυλίου όπου το κάθε δισκάδικο έχει τους δικούς του φανατικούς πελάτες.

Στην πρώτη στοά κατεβαίνοντας την Ηφαίστου από τον σταθμό του τραίνου, στο νούμερο 20, βρίσκεται ο «Ζαχαρίας» (τηλ. 210-3245035), το δισκάδικο του Ζαχαρία Βρελιανάκη (πρώην μέλος των X-Mandarina και σύντομο μα αρχικό των Purple Overdose), με το μεγαλύτερο stock δίσκων, όλων των ειδών ξένης και ελληνικής μουσικής και μεγάλου τμήματος ελληνικού ροκ, με τρία καταστήματα : ένα με βινύλια, ένα με cd και μεγάλη ποικιλία μουσικών dvd - μουσικών βιβλίων και ένα στο υπόγειο με βινύλια soul-jazz-blues-soundtracks.

 Στη δεύτερη στοά, της Ηφαίστου 24, στεγάζεται από το 1985, ο «Mr Vinilios» (Γιάννης Μαύρος, επίσης στιχουργός γνωστός από τα συνεργασίες του κυρίως με τον Λ. Μαχαιρίτσα, αλλά και Τ. Τσανακλίδου, Αλ. Κωνσταντόπουλο κ.α.) με πολύ υλικό και προσφορές. Πολύ δυνατό είναι πάντα τo τμήμα του με δίσκους από την ελληνική δισκογραφία όλων των ειδών, λαϊκού, έντεχνου και ροκ, σε μεγάλη ποικιλία βινυλίων 33 και 45 στροφών.

 Εκεί θα βρείτε και την μεγαλύτερη ποικιλία psych και progressive δίσκων που επιμελείται ο ειδικευμένος στο είδος Δημήτρης (Jimi Psychoson), sound engineer – mastering αρκετών σημαντικών επανεκδόσεων.

Επίσης υπάρχει ειδικό τμήμα με new wave και 80’ς μουσικές. To δισκάδικο είναι γνωστό και για τα θρυλικά ταμπελάκια που σατιρίζουν τα είδη μουσικής όπως : Δημοτική «Οι Βλάχοι έχουν τον παρά» ! Εκεί μπορεί να πετύχετε τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα να ψάχνει βινύλια, το Γρηγόρη Φαληρέα ή το Γιώργο Κοντραφούρη, καθώς υπάρχει και εκτενές τμήμα jazz δίσκων. Στο δεύτερο μαγαζί, απέναντι ακριβώς, υπάρχουν soul-blues βινύλια, cd και dvd.

Στην τρίτη στοά της οδού Ηφαίστου υπάρχει το δισκάδικο «Rocka Rolla» του θρυλικού «Τζάμπας», με το ανιψιό του Αλέξανδρο Δαμάσχο, να συνεχίζει την παράδοση του μαγαζιού μεταχειρισμένων σε χαμηλές τιμές, όπως υποδηλώνει ο παλιός τίτλος, με ποικιλία σε όλα τα είδη ξένης και ελληνικής μουσικής.  

Σημειωτέον σε όλα τα παραπάνω δισκάδικα του Μοναστηρακίου γίνονται αγορές – πωλήσεις και ανταλλαγές δίσκων και cd.    

Η βόλτα στο Μοναστηράκι συνεχίζεται στην οδό Λεωκορίου 6-8 (τηλ. 210-3310456), χαμηλά στην Ερμού, επίσης μέσα σε στοά, θα βρείτε εκτός από συλλεκτικά νούμερα βινυλίων, μεγάλη συλλογή ελληνικής και ξένης μουσικής, ανακατεμένα προς… ανακάλυψη και ένα «μουσείο» παλιών ραδιοφώνων κα γραμμοφώνων καλοδιατηρημένων που λειτουργούν κανονικά και πωλούνται ! Εκεί σας περιμένουν ο ιδιοκτήτης Κώστας Ματσούκας που έχει εκδώσει τον κατάλογο με όλα τα 45άρια που έχουν βγει ποτέ στην Ελλάδα και ο Άγγελος που έχει να σας διηγηθεί ωραίες ιστορίες. 

Επίσης στην οδό Νορμανού 6, σ' ένα στενό της Ερμού απέναντι από το γνωστό χώρο διασκέδασης "T.A.F." υπάρχει το δισκάδικο "Crossroad" (τηλ. 210 - 3316949) του Δημήτρη Μπεκιράκη, παλιού βινυλιά με θητεία και στις δισκογραφικές εταιρίες, με ανατυπώσεις βινυλίων (psych, prog-rock, jazz, blues) και μεγάλη συλλογή από προσφορές μεταχειρισμένων από 1-3 ευρώ που ανανεώνονται συνέχεια, επίσης cd και dvd. Μαζί του δουλεύει ο Χρήστος υπεύθυνος για τους σφραγισμένους δίσκους και τις νέες κυκλοφορίες.     
Τον Ιούλιο του 2015 το "Δισκάδικο" του Κωνσταντινουπολίτη Σήφη Αγγελίδη, από την πολυετή έδρα του στους Αμπελόκηπους επί της οδού Κηφισίας, όπου βρισκόταν από το 1997, μεταφέρθηκε στην οδό Αγ. Ελεούσης 5, στο Μοναστηράκι (τηλ. 210-6983804), δίπλα στο πρώην "Stage Volume 1", με second hand βινύλια, επανεκδόσεις, καινούργιες κυκλοφορίες και προσφορές, αλλά και cd, dvd, Μαζί του πια στο δισκάδικο και ο γιος του Άγγελος.
 Στην ευρύτερη περιοχή του Μοναστηρακίου, στην οδό Νηλέως 55, κοντά στο σταθμό του Θησείου και του μετρό Κεραμεικός, στις 14 Δεκεμβρίου του 2014 άνοιξε το δισκάδικο "Amberola Vinyl Store" (τηλ. 210-4022413) του Μιχάλη Μυτακίδη, που είναι η ψυχή των Active Member ! Το δισκάδικο αυτό μεταφέρθηκε το φθινόπωρο του 2015 στην οδό Αναστασίου Ζίννη 12, στο Κουκάκι. Είναι κατάστημα καινούργιων και μεταχειρισμένων δίσκων και με άπαντα της δισκογραφίας των Active Member. 

To “Underflow”  άνοιξε φέτος το καλοκαίρι ο Βασίλης Φιλιππακόπουλος  με την πολύτιμη βοήθεια του Κανέλλου Τερζή, όλα μπορούν να συμβούν. Από performance και live μουσικές στο υπόγειο με τις μαξιλάρες και το stage, εκθέσεις φωτογραφίας και εικαστικών. Στον κυρίως χώρο, στο ισόγειο, υπάρχουν  βινύλια και επιλεκτικά cd με άλλες μουσικές, ψαγμένες αλλά και κλασικές στο είδος τους. Ως επί το πλείστον καινούργιες κυκλοφορίες και επανεκδόσεις σε σφραγισμένα βινύλια μέσα σε ένα ωραίο περιβάλλον φτιαγμένο με μεράκι, ατμοσφαιρικό, στα χρώματα της πόλης, ένα σύγχρονο δισκάδικο που είναι ταυτόχρονα και γκαλερί. Αυτό τον καιρό φιλοξενεί την έκθεση του καινοτόμου φωτογράφου Τάσου Βρεττού με τίτλο «Εμφιαλώσεις revisited».  Δίπλα από το καθιστικό υπάρχει ένα μικρό μπαράκι για το ποτό ή τον καφέ σου κι όλα αυτά από το πρωί έως τις 9 το βράδυ, αυστηρά, καθώς «υπάρχει ζωή και μετά το δισκάδικο», όπως μας είπε ο Βασίλης. Το «Underflow / Record Store @ Art Gallery” βρίσκεται στην οδό Καλλιρόης 39 (Στάση μετρό Συγγρού – Φιξ) τηλ. 211-4039926. Ώρες λειτουργίας : Δευτέρα – Παρασκευή 11 π.μ. – 9 μ.μ. και Σάββατο 10 π.μ. – 4 μ.μ.

Την ιστορία του θρυλικού δισκάδικου "Τζίνα" της οδού Πανεπιστημίου - το μαγαζί του Γιάννη και της Τζίνας Κοτσίδη που έκλεισε τον Ιούλιο του 2014, συνεχίζει ο γιος τους Παναγιώτης Κοτσίδης στην οδό Σαρρή 46 στου Ψυρρή / Παλτεία Ασωμάτων (τηλ. 210-3242411) με την επωνυμία "Imantas"δίνοντας έμφαση στην low bap σκηνή και με δικές του παραγωγές.
Τελευταία κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ : BRAK (ΧΝΑΡΙΑ) - «Το Κέντρο» και  το «In Dub» του William S. Burroughs σε βινύλιο. Το label “Imantas» που έδωσε το όνομά στο δισκάδικο ξεκίνησε από την συνεργασία με τους Active Member το 2003 και στην ετικέτα αυτή κυκλοφόρησαν τα τελευταία άλμπουμ τους. Επίσης υπάρχει  εκεί μεγάλη συλλογή δίσκων 45", 33" και 78" στροφών σε καλή κατάσταση σε πολύ προσιτές τιμές, αλλά και μια σειρά κλασσικών cd της Blue Note Records στα 6 ευρώ. 

Επίσης συνεχίζει τη πορεία του στο χρόνο από τα 70ς το «Record House», (Ομήρου 46, τηλ. 210-9335466) στη Νέα Σμύρνη, της Ελένης Νεουδάκη και του Αντώνη, με κυρίως νέες κυκλοφορίες βινυλίων και επανεκδόσεις από όλα τα είδη της μουσικής, ενώ υπάρχει το πιο ενημερωμένο τμήμα σε δισκάδικο με όλες τις νέες κυκλοφορίες cd, ελληνικών και εισαγωγής και dvd.

Αυτή ήταν μια βόλτα στα πιο βασικά δισκάδικα της Αθήνας την εποχή της κρίσης, καθώς υπάρχουν και δεκάδες ακόμη μικρότερα, μερικά εκ των οποίων ειδικευμένα, όπως στη heavy metal μουσική, με αιχμή το "Sirens Records Metal Shop" (Νικηταρά 14, τηλ. 210-3222304) του Χρήστου Χριστοδούλου, στο κέντρο της Αθήνας. 

 Ας βάλουμε τώρα ένα δίσκο στο πικ-απ καθώς τα βινύλια είναι παντοτινά ! 

   

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ του Γιάννη Αλεξίου

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Χριστούγεννα 2012 

                                                           Οι «μπατζανάκηδες»

                                               

   Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΕΞΙΟΥ / e-mail : johnalex@hol.gr

 Πρέπει να ταξιδέψει κανείς στην Κωνσταντινούπολη για να καταλάβει την πραγματική μαγεία της ταινίας του Τάσου Μπουλμέτη «Πολίτικη Κουζίνα» και τις κρυμμένες μυρωδιές της που τόσο ευωδιάζουν όσους γεύονται την γοητεία αυτής της πόλης που φέρνει δάκρια στα μάτια. Επίσης να κατανοήσει γιατί αποτελεί τίτλο τιμής να είναι κανείς Πολίτης στην Ελλάδα, καθώς όλοι έχουν προκόψει με την δύναμη της ανάμνησης των βιωμάτων τους στην Κωνσταντινούπολη. Μια πόλη που ωστόσο διχάζει, κακώς, πολλούς Έλληνες, στενόμυαλους θα έλεγα, καθώς συνδυάζουν την Πόλη με την Τουρκία, αλλά και τους Τούρκους. Ίσως αλλάξουν γνώμη όταν την επισκεφτούν και καταλάβουν ότι η όποια διχόνοια καλλιεργείτε και διαιωνίζετε μόνο από τις εξουσίες και όχι από τον ίδιο τον λαό της Τουρκίας. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης είναι ιδιαίτερα ζεστοί, ευγενικοί και φιλικοί όταν συναντούν Έλληνες τους οποίους μόλις αντιληφθούν τους αποκαλούν «μπατζανάκηδες». Το επίθετο αυτό αποτελεί μια άμεση επικοινωνιακή επαφή των Τούρκων με τους Έλληνες επισκέπτες της Πόλης, αφορμή για ένα χαιρετισμό και μια συζήτηση ή εξυπηρέτηση.

Τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη με την σύζυγό μου, όπου την βρήκαμε κάτασπρη από το χιόνι. Μείναμε στην παλιά πόλη, στο Σουλταναχμέτ, λίγα μέτρα από την Αγά Σοφιά. Την επόμενη μέρα ήταν σαν μην είχε χιονίσει ποτέ. Είναι αυτό ένα φαινόμενο στην Πόλη, να λιώνει γρήγορα το χιόνι. Μετά για δυο μέρες τσουχτερό κρύο κα δύο μέρες ήλιος κατάλληλος γα περιπάτους στο Πέρα, αλλά και κρουαζιέρα στο Βόσπορο. Αυτή, νομίζω, ότι είναι και η πιο δυνατή στιγμή αν επισκεφτείς την Κωνσταντινούπολη. Με το καραβάκι επί μιάμιση – δύο ώρες βλέπεις όμορφα σπίτια χτισμένα γύρω από το Βόσπορο, μέσα στους λόφους, στο πράσινο, πάνω στο νερό. Ανάμεσά τους δεσπόζει και το σπίτι που δώρισε ο Ονούρ στην Σεχραζάτ, ένα αληθινό παλάτι. Στο Βόσπορο μένουν οι πλούσιοι Τούρκοι, περίπου 500.000 με μια άλλη ποιότητα ζωής.

                                 Αγιά Σοφιά και πέριξ

Στο Βόσπορο ξεχνιέσαι, μα στην Αγιά Σοφιά αναπολείς και θυμάσαι. Μάταια έψαχνα την βρύση με την καρκινική επιγραφή που διαβάζαμε στα σχολικά βιβλία, «Νίψονανομήματαμημόνανόψη» (να πλένεις τις αμαρτίες σου όχι μόνο τον πρόσωπό σου) προς μεγάλη μου απογοήτευση την έψαξα, αλλά δυστυχώς την έχουν βγάλει… Πραγματικό δέος νοιώθει κανείς στην είσοδό του στο Ναό (μουσείο το αποκαλούν οι Τούρκοι) με τις επιβλητικές χριστιανικές αγιογραφίες να έχουν έρθει στο φως που έκρυβαν μέχρι πρόσφατα επιμελώς και με παρέμβαση της Ουνέσκο αποκάλυψαν  Αυτοί οι Γιαπωνέζοι είναι φοβεροί καθώς όπου πάνε είναι πολλοί και εξοπλισμένοι με μηχανές κι όταν πάνε σ’ ένα μέρος αντί να το απολαύσουν και να νοιώσουν τα συναισθήματα της ατμόσφαιρας πλακώνονται στα κλικ – κλικ και μετά φεύγουν όπως ήρθαν…

Στην Αγιά Σοφιά πάντως ήταν το μόνο «μουσείο» όπου ταξίδεψα στον κόσμο όπου οι κρατικές τουρκικές υπηρεσίες δεν έκαναν δεκτή την δημοσιογραφική ταυτότητα για ελεύθερη είσοδο, αντίθετα δεν είχα κανένα πρόβλημα στο Μπλε Τζαμί, στο Τοπ Καπί και στο Χαμάμ όπου την αποδέχθηκαν αμέσως. Στο Τοπ Καπί υπάρχει και η απομίμηση του τεράστιου – πέμπτου σε μέγεθος στον κόσμο – πράσινου διαμαντιού, 86 καρατίων, πάνω στην κλοπή του οποίου στήθηκε το σενάριο της περίφημης ταινίας με την Μελίνα Μερκούρη «Τοπ Καπί». Το διαμάντι της κουτάλας όπως έμεινε στην ιστορία καθώς το βρήκε ένας πεταμένο στα σκουπίδια και αντάλλαξε με τρεις κουτάλες, ώσπου αυτό έφτασε στα χέρια ενός κοσμηματοπώλη και έγινε…χαμός.   

                                   Γεύσεις και μυστικά

Είναι παράληψη να μην δοκιμάσει κανείς τις εξαίσιες πίτες που ετοιμάζουν οι γυναίκες στα βιτρίνες των μαγαζιών, είτε είναι αυτά καφέ ή ρεστοράν. Προτιμήστε πίτα με τυρί, είναι η καλύτερη. Πόσες πίτες μπορεί να δώσει ένα καλό μαγαζί σε μια μέρα ; Ένα καλό καφέ – ρεστοράν στο Πέρα, στην Λεωφόρο Ανεξαρτησίας (Istical Cardeji) που κάνει και delivery σε μια καλή μέρα πουλά 1.000 πίτες ! Έτσι μου είπε ο μετρ που μόλις μας κατάλαβε ότι ήμαστε Έλληνες μου συστήθηκε : «Εγώ είμαι Παναθηναϊκός, ο βοηθός μου Ολυμπιακός, εσύ ;»…«Πανιώνιος», του απάντησα…«δεν είναι ούτε Ολυμπιακός, ούτε Παναθηναϊκός, είναι πιο κάτω…», «ναι, αλλά είναι ιστορική ομάδα, δημιουργήθηκε στην Σμύρνη, έχει κόκκινα – μπλε χρώματα και φέτος σκίζει !». Έτσι πιάσαμε κουβέντα…«οι μισθωτοί την πλήρωσαν περισσότερο με την κρίση», σχολίασε ο μετρ και κάπου εδώ έβαλα τέλος στην κουβέντα μας…

Αυτό που κάνε θραύση στην Κωνσταντινούπολη είναι το τσάι με μήλο ! Είναι της μόδας δηλαδή και όλοι το προτιμούν κι ας είναι χημικό, είναι τόσο εύγεστο που δεν θα πιεις μόνο ένα. Σερβίρετε σε γυάλινο μικρό καμπυλωτό ποτηράκι με λίγο λεμονάκι μέσα.

Η οδός Ανεξαρτησίας είναι σαν τη δική μας Ερμού, γεμάτη εμπορικά καταστήματα κα φίρμες δυτικές. Εντάξει, δεν θα βρει κανείς τόσο καλά πράγματα όπως στην Αθήνα, καθώς τα ρούχα και τα χρώματα τους είναι προσαρμοσμένα στο τούρκικο ντύσιμο, ωστόσο δεν λείπουν οι ευκαιρίες, αλλά και είδη ρούχων που δε θα βρεις στα ελληνικά καταστήματα από γνωστές φίρμες. Μέσα στα στενάκια έχει και παλαιοπωλεία με πλάκες, έτσι λένε τους δίσκους βινυλίου, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ζωγράφειου σχολείου. Επίσης έχει δίσκους καινούργιους και σφραγισμένους, cd, βιβλία στο «Mephisto», το αντίστοιχο δικό μας «Public».

Κωνσταντινούπολη και γλυκά είναι λέξη ταυτόσημη. Στο ίδιο δρόμο λοιπόν, της Οδού Ανεξαρτησίας υπάρχουν τα δύο φημισμένα μαγαζιά, το «Saray» όπου πρέπει να δοκιμάστε οπωσδήποτε kazandibi το σπεσιαλιτέ του. Λίγα μέτρα πιο εκεί είναι το μαγαζί Haci Βekir που δικαιολογεί τη φήμη του για τα καλύτερα λουκούμια στον κόσμο ! Υπάρχει κι ένα τρίτο μαγαζί με γλυκά προς Karakoy πλευρά, το «Gullvoglu»…Απαραίτητη και η βόλτα στο τεράστιο κλειστό παζάρι και κυρίως στο Αιγυπτιακό παζάρι μπαχαρικών, όπου οι λάτρεις των ξηρών καρπών θα πάθουν την πλάκα τους ! Εκεί βγαίνει φρέσκος κι ο καφές, μυρωδάτος με ουρές κόσμου να ψωνίζουν. Ένα καλό σημείο της Κωνσταντινούπολης που αξίζει να ανακαλύψει κανείς είναι το καφέ του Πιερ Λοτί, του αινιγματικού Γάλλου συγγραφέα, που βρίσκεται ψηλά στο λόφο  πάνω από το Φανάρι. Ένα δυνατό σημείο για φωτογράφιση της Πόλης από ψηλά με θέα  τον Κεράτειο κόλπο…