Εικόνες της πόλης
Η Περίπτωση του Μάρκου
Του Γιάννη Αλεξίου
Ο Μάρκος γεννήθηκε στην Καβάλα και μεγάλωσε στην Αθήνα, στην παλιά γειτονιά της Λακούβας, ακούγοντας Elvis και Stray Cats και φτιάχνοντας καθημερινά το «κοκόρι» του βάζοντας μπριγιαντίνη Yardley. Έζησε έντονη εφηβεία και σήμερα έχει να θυμάται πολλά…
Πανέξυπνο, καλόκαρδο, φιλότιμο, γενναιόδωρο, τίμιο και πολύ ευαίσθητο παιδί. Πραγματικός φίλος. Συν τοις άλλοις γλωσσομαθής, μπορεί να συνεννοηθεί άνετα σε καμιά δεκαριά γλώσσες ανάμεσά τους τα ρώσικα και εσχάτως τα κινέζικα. Τελείωσε την σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στην Ανάβυσσο κι έβρισκε τις καλύτερες δουλειές, από καλά ξενοδοχεία, τουριστικά γραφεία, καζίνο έως και κράχτης σε μαγαζιά στο Μοναστηράκι καθώς έχει φοβερή πειθώ και καλοσύνη και τραβούσε κόσμο πολύ.
Ο Μάρκος ζούσε με όλη την οικογένειά του σε ένα σπίτι σαν σε ταινία. Η γιαγιά σε αναπηρική καρέκλα και κουφή, ο πατέρας του σε κώμα, η θεία του, η μάνα του, ο αδερφός του που του άρεσε ο δρόμος και έμπλεξε με κακές παρέες και τελικά πέθανε στα 42 του χρόνια…Ο Μάρκος τον υπεραγαπούσε και ήταν πάντα κοντά του στις δύσκολες στιγμές. Μέχρι και την αγαπημένη του γειτονιά άφησε και μετακόμισε όλη η οικογένεια στο κέντρο της πόλης, για να αλλάξει παρέες ο αδερφός του, αλλά μάταια. Έχασε και τον πατέρα του και τη γιαγιά του…Πάντα ήταν η κολώνα του σπιτιού ο Μάρκος.
Εδώ και αρκετά χρόνια δουλεύει σε κέντρο ψυχικής υγείας προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που πάσχουν από αλτσχάϊμερ σε ένα κέντρο ηλικιωμένων στην Κυψέλη.
Εδώ και δύο βδομάδες περίπου έχασε τη δουλειά του καθώς τον Μνημόνιο 2 «έκοψε» τους νοσηλευτές Ψυχικής Υγείας. Μια κατά τα άλλα προβληματική δουλειά στην οποία πληρώνονταν κάθε πέντε μήνες και τώρα την διεκδικεί μαζί με τους συναδέλφους του διαμαρτυρόμενοι για την σκληρή στάση του κράτους απέναντί τους. Τι σκληρή κι άδικη που είναι η ζωή ! «Και το χειρότερο», μου είπε, «είναι που να βρω άλλη δουλειά στα 40 μου ;»…
Η Περίπτωση του Μάρκου
Του Γιάννη Αλεξίου
Ο Μάρκος γεννήθηκε στην Καβάλα και μεγάλωσε στην Αθήνα, στην παλιά γειτονιά της Λακούβας, ακούγοντας Elvis και Stray Cats και φτιάχνοντας καθημερινά το «κοκόρι» του βάζοντας μπριγιαντίνη Yardley. Έζησε έντονη εφηβεία και σήμερα έχει να θυμάται πολλά…
Πανέξυπνο, καλόκαρδο, φιλότιμο, γενναιόδωρο, τίμιο και πολύ ευαίσθητο παιδί. Πραγματικός φίλος. Συν τοις άλλοις γλωσσομαθής, μπορεί να συνεννοηθεί άνετα σε καμιά δεκαριά γλώσσες ανάμεσά τους τα ρώσικα και εσχάτως τα κινέζικα. Τελείωσε την σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στην Ανάβυσσο κι έβρισκε τις καλύτερες δουλειές, από καλά ξενοδοχεία, τουριστικά γραφεία, καζίνο έως και κράχτης σε μαγαζιά στο Μοναστηράκι καθώς έχει φοβερή πειθώ και καλοσύνη και τραβούσε κόσμο πολύ.
Ο Μάρκος ζούσε με όλη την οικογένειά του σε ένα σπίτι σαν σε ταινία. Η γιαγιά σε αναπηρική καρέκλα και κουφή, ο πατέρας του σε κώμα, η θεία του, η μάνα του, ο αδερφός του που του άρεσε ο δρόμος και έμπλεξε με κακές παρέες και τελικά πέθανε στα 42 του χρόνια…Ο Μάρκος τον υπεραγαπούσε και ήταν πάντα κοντά του στις δύσκολες στιγμές. Μέχρι και την αγαπημένη του γειτονιά άφησε και μετακόμισε όλη η οικογένεια στο κέντρο της πόλης, για να αλλάξει παρέες ο αδερφός του, αλλά μάταια. Έχασε και τον πατέρα του και τη γιαγιά του…Πάντα ήταν η κολώνα του σπιτιού ο Μάρκος.
Εδώ και αρκετά χρόνια δουλεύει σε κέντρο ψυχικής υγείας προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που πάσχουν από αλτσχάϊμερ σε ένα κέντρο ηλικιωμένων στην Κυψέλη.
Εδώ και δύο βδομάδες περίπου έχασε τη δουλειά του καθώς τον Μνημόνιο 2 «έκοψε» τους νοσηλευτές Ψυχικής Υγείας. Μια κατά τα άλλα προβληματική δουλειά στην οποία πληρώνονταν κάθε πέντε μήνες και τώρα την διεκδικεί μαζί με τους συναδέλφους του διαμαρτυρόμενοι για την σκληρή στάση του κράτους απέναντί τους. Τι σκληρή κι άδικη που είναι η ζωή ! «Και το χειρότερο», μου είπε, «είναι που να βρω άλλη δουλειά στα 40 μου ;»…
