ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Χριστούγεννα 2012
Οι «μπατζανάκηδες»
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΕΞΙΟΥ
/ e-mail : johnalex@hol.gr
Πρέπει να ταξιδέψει
κανείς στην Κωνσταντινούπολη για να καταλάβει την πραγματική μαγεία της ταινίας
του Τάσου Μπουλμέτη «Πολίτικη Κουζίνα» και τις κρυμμένες μυρωδιές της που τόσο
ευωδιάζουν όσους γεύονται την γοητεία αυτής της πόλης που φέρνει δάκρια στα
μάτια. Επίσης να κατανοήσει γιατί αποτελεί τίτλο τιμής να είναι κανείς Πολίτης
στην Ελλάδα, καθώς όλοι έχουν προκόψει με την δύναμη της ανάμνησης των βιωμάτων
τους στην Κωνσταντινούπολη. Μια πόλη που ωστόσο διχάζει, κακώς, πολλούς
Έλληνες, στενόμυαλους θα έλεγα, καθώς συνδυάζουν την Πόλη με την Τουρκία, αλλά
και τους Τούρκους. Ίσως αλλάξουν γνώμη όταν την επισκεφτούν και καταλάβουν ότι
η όποια διχόνοια καλλιεργείτε και διαιωνίζετε μόνο από τις εξουσίες και όχι από
τον ίδιο τον λαό της Τουρκίας. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης
είναι ιδιαίτερα ζεστοί, ευγενικοί και φιλικοί όταν συναντούν Έλληνες τους
οποίους μόλις αντιληφθούν τους αποκαλούν «μπατζανάκηδες». Το επίθετο αυτό
αποτελεί μια άμεση επικοινωνιακή επαφή των Τούρκων με τους Έλληνες επισκέπτες
της Πόλης, αφορμή για ένα χαιρετισμό και μια συζήτηση ή εξυπηρέτηση.
Τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα ταξίδεψα στην
Κωνσταντινούπολη με την σύζυγό μου, όπου την βρήκαμε κάτασπρη από το χιόνι.
Μείναμε στην παλιά πόλη, στο Σουλταναχμέτ, λίγα μέτρα από την Αγά Σοφιά. Την
επόμενη μέρα ήταν σαν μην είχε χιονίσει ποτέ. Είναι αυτό ένα φαινόμενο στην
Πόλη, να λιώνει γρήγορα το χιόνι. Μετά για δυο μέρες τσουχτερό κρύο κα δύο
μέρες ήλιος κατάλληλος γα περιπάτους στο Πέρα, αλλά και κρουαζιέρα στο Βόσπορο.
Αυτή, νομίζω, ότι είναι και η πιο δυνατή στιγμή αν επισκεφτείς την
Κωνσταντινούπολη. Με το καραβάκι επί μιάμιση – δύο ώρες βλέπεις όμορφα σπίτια
χτισμένα γύρω από το Βόσπορο, μέσα στους λόφους, στο πράσινο, πάνω στο νερό.
Ανάμεσά τους δεσπόζει και το σπίτι που δώρισε ο Ονούρ στην Σεχραζάτ, ένα
αληθινό παλάτι. Στο Βόσπορο μένουν οι πλούσιοι Τούρκοι, περίπου 500.000 με μια
άλλη ποιότητα ζωής.
Αγιά Σοφιά και
πέριξ
Στο Βόσπορο ξεχνιέσαι, μα στην Αγιά Σοφιά αναπολείς και
θυμάσαι. Μάταια έψαχνα την βρύση με την καρκινική επιγραφή που διαβάζαμε στα
σχολικά βιβλία, «Νίψονανομήματαμημόνανόψη» (να πλένεις τις αμαρτίες σου όχι
μόνο τον πρόσωπό σου) προς μεγάλη μου απογοήτευση την έψαξα, αλλά δυστυχώς την
έχουν βγάλει… Πραγματικό δέος νοιώθει κανείς στην είσοδό του στο Ναό (μουσείο
το αποκαλούν οι Τούρκοι) με τις επιβλητικές χριστιανικές αγιογραφίες να έχουν
έρθει στο φως που έκρυβαν μέχρι πρόσφατα επιμελώς και με παρέμβαση της Ουνέσκο
αποκάλυψαν Αυτοί οι Γιαπωνέζοι είναι
φοβεροί καθώς όπου πάνε είναι πολλοί και εξοπλισμένοι με μηχανές κι όταν πάνε
σ’ ένα μέρος αντί να το απολαύσουν και να νοιώσουν τα συναισθήματα της
ατμόσφαιρας πλακώνονται στα κλικ – κλικ και μετά φεύγουν όπως ήρθαν…
Στην Αγιά Σοφιά πάντως ήταν το μόνο «μουσείο» όπου ταξίδεψα
στον κόσμο όπου οι κρατικές τουρκικές υπηρεσίες δεν έκαναν δεκτή την
δημοσιογραφική ταυτότητα για ελεύθερη είσοδο, αντίθετα δεν είχα κανένα πρόβλημα
στο Μπλε Τζαμί, στο Τοπ Καπί και στο Χαμάμ όπου την αποδέχθηκαν αμέσως. Στο Τοπ
Καπί υπάρχει και η απομίμηση του τεράστιου – πέμπτου σε μέγεθος στον κόσμο –
πράσινου διαμαντιού, 86 καρατίων, πάνω στην κλοπή του οποίου στήθηκε το σενάριο
της περίφημης ταινίας με την Μελίνα Μερκούρη «Τοπ Καπί». Το διαμάντι της
κουτάλας όπως έμεινε στην ιστορία καθώς το βρήκε ένας πεταμένο στα σκουπίδια
και αντάλλαξε με τρεις κουτάλες, ώσπου αυτό έφτασε στα χέρια ενός κοσμηματοπώλη
και έγινε…χαμός.
Γεύσεις και
μυστικά
Είναι παράληψη να μην δοκιμάσει κανείς τις εξαίσιες πίτες
που ετοιμάζουν οι γυναίκες στα βιτρίνες των μαγαζιών, είτε είναι αυτά καφέ ή
ρεστοράν. Προτιμήστε πίτα με τυρί, είναι η καλύτερη. Πόσες πίτες μπορεί να
δώσει ένα καλό μαγαζί σε μια μέρα ; Ένα καλό καφέ – ρεστοράν στο Πέρα, στην
Λεωφόρο Ανεξαρτησίας (Istical Cardeji)
που κάνει και delivery σε μια καλή μέρα πουλά 1.000 πίτες ! Έτσι μου είπε ο μετρ
που μόλις μας κατάλαβε ότι ήμαστε Έλληνες μου συστήθηκε : «Εγώ είμαι
Παναθηναϊκός, ο βοηθός μου Ολυμπιακός, εσύ ;»…«Πανιώνιος», του απάντησα…«δεν
είναι ούτε Ολυμπιακός, ούτε Παναθηναϊκός, είναι πιο κάτω…», «ναι, αλλά είναι
ιστορική ομάδα, δημιουργήθηκε στην Σμύρνη, έχει κόκκινα – μπλε χρώματα και
φέτος σκίζει !». Έτσι πιάσαμε κουβέντα…«οι μισθωτοί την πλήρωσαν περισσότερο με
την κρίση», σχολίασε ο μετρ και κάπου εδώ έβαλα τέλος στην κουβέντα μας…
Αυτό που κάνε θραύση στην Κωνσταντινούπολη είναι το τσάι με
μήλο ! Είναι της μόδας δηλαδή και όλοι το προτιμούν κι ας είναι χημικό, είναι
τόσο εύγεστο που δεν θα πιεις μόνο ένα. Σερβίρετε σε γυάλινο μικρό καμπυλωτό
ποτηράκι με λίγο λεμονάκι μέσα.
Η οδός Ανεξαρτησίας είναι σαν τη δική μας Ερμού, γεμάτη
εμπορικά καταστήματα κα φίρμες δυτικές. Εντάξει, δεν θα βρει κανείς τόσο καλά
πράγματα όπως στην Αθήνα, καθώς τα ρούχα και τα χρώματα τους είναι
προσαρμοσμένα στο τούρκικο ντύσιμο, ωστόσο δεν λείπουν οι ευκαιρίες, αλλά και
είδη ρούχων που δε θα βρεις στα ελληνικά καταστήματα από γνωστές φίρμες. Μέσα
στα στενάκια έχει και παλαιοπωλεία με πλάκες, έτσι λένε τους δίσκους βινυλίου,
ιδιαίτερα στην περιοχή της Ζωγράφειου σχολείου. Επίσης έχει δίσκους
καινούργιους και σφραγισμένους, cd,
βιβλία στο «Mephisto»,
το αντίστοιχο δικό μας «Public».
Κωνσταντινούπολη και γλυκά είναι λέξη ταυτόσημη. Στο ίδιο
δρόμο λοιπόν, της Οδού Ανεξαρτησίας υπάρχουν τα δύο φημισμένα μαγαζιά, το «Saray» όπου πρέπει να
δοκιμάστε οπωσδήποτε kazandibi το σπεσιαλιτέ του. Λίγα μέτρα πιο εκεί είναι το μαγαζί Haci Βekir που δικαιολογεί τη φήμη του για τα
καλύτερα λουκούμια στον κόσμο ! Υπάρχει κι ένα τρίτο μαγαζί με γλυκά προς Karakoy πλευρά,
το «Gullvoglu»…Απαραίτητη
και η βόλτα στο τεράστιο κλειστό παζάρι και κυρίως στο Αιγυπτιακό παζάρι
μπαχαρικών, όπου οι λάτρεις των ξηρών καρπών θα πάθουν την πλάκα τους ! Εκεί
βγαίνει φρέσκος κι ο καφές, μυρωδάτος με ουρές κόσμου να ψωνίζουν. Ένα καλό
σημείο της Κωνσταντινούπολης που αξίζει να ανακαλύψει κανείς είναι το καφέ του
Πιερ Λοτί, του αινιγματικού Γάλλου συγγραφέα, που βρίσκεται ψηλά στο λόφο πάνω από το Φανάρι. Ένα δυνατό σημείο για
φωτογράφιση της Πόλης από ψηλά με θέα τον
Κεράτειο κόλπο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου