Ο Παβαρότι των Αθηνών!
Εικόνες της πόλης - Του Γιάννη Αλεξίου
Η φωνή του ξεπροβάλλει σχεδόν καθημερινά στη γειτονιά μας και μπαίνει στα σπίτια μας. Υπάρχουν κανταδόροι ακόμη στην εποχή μας; Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα όταν τον πρωτοάκουσα. Υπάρχουν και παραϋπάρχουν. Ο εν λόγω κανταδόρος εμφανίστηκε από το πουθενά πριν από περίπου...
τρία χρόνια και γυρίζει τους δρόμους με την κιθάρα του, κοντοστέκεται έξω από τις πολυκατοικίες που αντικατέστησαν σχεδόν όλες τις μονοκατοικίες της γειτονιάς μου, όπως και αυτή που μεγάλωσα, και τραγουδά ένα και μόνο συγκεκριμένο τραγούδι. Πάντα το ίδιο! Ο κανταδόρος μίας άλλης εποχής κάθε μέρα έρχεται και λέει το «Σ’ αγαπώ γιατί εισ’ ωραία». Μια παραδοσιακή καντάδα που την ερμηνεύει σε τόνο μπάσου τενόρου α λα Λουτσιάνο Παβαρότι. Ναι, είναι ο Παβαρότι των Αθηνών!
Κανταδόρος σε κρίση, με αυστηρά περιορισμένο και λιτοδίαιτο ρεπερτόριο, άκρως ρομαντικό, που αν δεν το ακούσουμε καθημερινά κάτι μας λείπει...
Οι «πελάτες» του είναι κυρίως ηλικιωμένοι που τους πάει σε μια άλλη εποχή, όπου οι νεώτεροι δεν την έζησαν και χρειάζεται πολλή φαντασία για να τη φέρουν στο μυαλό τους. Ο συμπαθής τυπάκος που δίνει το καλύτερό του εαυτό στην πανομοιότυπη καθημερινή εκτέλεση της καντάδας της ζωής του. Μπορεί να μην αλλάζει τροπάρι, όμως πιάνει την ίδια υψηλή απόδοση πάνω στο ίδιο ακριβώς κομμάτι κλέβοντας τις καρδιές των γιαγιάδων που πλέον δεν του πετάνε χαρτονομίσματα, αλλά κέρματα καθώς, ως γνωστό, η κρίση πλήττει και τους καλλιτέχνες, ιδιαιτέρως του δρόμου. Ωστόσο η ακριβή τους ερμηνεία κρατά το κοινό της.
Ο πάντα καλοσυνάτος ρομά κανταδόρος ευχαριστεί και εύχεται υγεία στο κοινό του, είτε αυτό ανταποκρίνεται είτε όχι με την προσφορά του και συνεχίζει πόρτα-πόρτα να τραγουδά «Σ’ αγαπώ γιατί εισ’ ωραία» όπως κάνουν και οι συνάδελφοί του «Παβαρότι των δρόμων» στις πλατείες της Βαρκελώνης. Τελικά έχουμε πολλά κοινά με τους Ισπανούς, όχι μόνο λόγω κρίσης...
Εικόνες της πόλης - Του Γιάννη Αλεξίου
Η φωνή του ξεπροβάλλει σχεδόν καθημερινά στη γειτονιά μας και μπαίνει στα σπίτια μας. Υπάρχουν κανταδόροι ακόμη στην εποχή μας; Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα όταν τον πρωτοάκουσα. Υπάρχουν και παραϋπάρχουν. Ο εν λόγω κανταδόρος εμφανίστηκε από το πουθενά πριν από περίπου...
τρία χρόνια και γυρίζει τους δρόμους με την κιθάρα του, κοντοστέκεται έξω από τις πολυκατοικίες που αντικατέστησαν σχεδόν όλες τις μονοκατοικίες της γειτονιάς μου, όπως και αυτή που μεγάλωσα, και τραγουδά ένα και μόνο συγκεκριμένο τραγούδι. Πάντα το ίδιο! Ο κανταδόρος μίας άλλης εποχής κάθε μέρα έρχεται και λέει το «Σ’ αγαπώ γιατί εισ’ ωραία». Μια παραδοσιακή καντάδα που την ερμηνεύει σε τόνο μπάσου τενόρου α λα Λουτσιάνο Παβαρότι. Ναι, είναι ο Παβαρότι των Αθηνών!
Κανταδόρος σε κρίση, με αυστηρά περιορισμένο και λιτοδίαιτο ρεπερτόριο, άκρως ρομαντικό, που αν δεν το ακούσουμε καθημερινά κάτι μας λείπει...
Οι «πελάτες» του είναι κυρίως ηλικιωμένοι που τους πάει σε μια άλλη εποχή, όπου οι νεώτεροι δεν την έζησαν και χρειάζεται πολλή φαντασία για να τη φέρουν στο μυαλό τους. Ο συμπαθής τυπάκος που δίνει το καλύτερό του εαυτό στην πανομοιότυπη καθημερινή εκτέλεση της καντάδας της ζωής του. Μπορεί να μην αλλάζει τροπάρι, όμως πιάνει την ίδια υψηλή απόδοση πάνω στο ίδιο ακριβώς κομμάτι κλέβοντας τις καρδιές των γιαγιάδων που πλέον δεν του πετάνε χαρτονομίσματα, αλλά κέρματα καθώς, ως γνωστό, η κρίση πλήττει και τους καλλιτέχνες, ιδιαιτέρως του δρόμου. Ωστόσο η ακριβή τους ερμηνεία κρατά το κοινό της.
Ο πάντα καλοσυνάτος ρομά κανταδόρος ευχαριστεί και εύχεται υγεία στο κοινό του, είτε αυτό ανταποκρίνεται είτε όχι με την προσφορά του και συνεχίζει πόρτα-πόρτα να τραγουδά «Σ’ αγαπώ γιατί εισ’ ωραία» όπως κάνουν και οι συνάδελφοί του «Παβαρότι των δρόμων» στις πλατείες της Βαρκελώνης. Τελικά έχουμε πολλά κοινά με τους Ισπανούς, όχι μόνο λόγω κρίσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου