Οι 5 συναυλίες που δεν θα ξεχάσω ποτέ ! Του Γιάννη Αλεξίου

Οι 5 συναυλίες που δεν θα ξεχάσω ποτέ !

 Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου 


 ΕΝ ΟΨΕΙ ΣΥΝΑΥΛΙΑΚΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ θυμήθηκα ανάμεσα σε εκατοντάδες συναυλίες που έχω δει τις πρώτες 5 που μου ήρθαν στο μυαλό που μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στην Ελλάδα. Περιμένω και αυτές που ξεχωρίσατε εσείς !

1. Λοιπόν η καλύτερη συναυλία που έχω δει είναι του B.B. KING στο Βεάκειο, το 2000 (μετάκληση Νέου Ρεύματος, Μίμης Χέλμης). Αν και έχει έχει έρθει αρκετές φορές ο B.B. στην Ελλάδα, αυτή την προτιμώ γιατί είχε την απόλυτη blues ατμόσφαιρα, σε μικρό και ζεστό χώρο που γέμισε, είχε απίθανη ορχήστρα και σολίστες, φοβερό κιθαρίστα, πνευστά και ήταν η πρώτη φορά που έπαιζε καθιστός λόγω ηλικίας. Η συναυλία μεταφέρθηκε εκεί τελευταία στιγμή από το λιμάνι του Πειραιά και μαζεύτηκαν στο Βεάκειο πολλοί φίλοι που περίμενα άλλωστε να βρεθούμε στο blues ραντεβού. Μετά το τέλος μαζί με τον φίλο και μπλουζίστα Ανδρέα Γκόμόζια και άλλους blues αδερφούς φάγαμε σε ταβερνάκι στην πλατεία του Προφήτη Ηλία στην Καστέλα, έξω από το Βεάκειο. Σημειωτέον ότι ο αγαπημένος μου μπλουζίστας είναι ο Buddy Guy που τον έχω δει στο Θέατρο Βράχων, αλλά ο B.B. εκείνο το βράδυ ήταν πραγματικά το κάτι άλλο. 

2. Τεράστιος ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ στην αίθουσα εκδηλώσεων "Στοά του Βιβλίου" σε παρουσίαση βιβλίου στην πρώτη του συναυλία μετά τη διάλυση των Διάφανων Κρίνων, Χειμώνας 2009, όπου πρωτο-παρουσίασε το πρόγραμμά του με μελοποιημένη ποίηση και τις country - rock επιρροές του τραγουδώντας μόνος με την κιθάρα του Bob Dylan, Johnny Cash, Tom Waits, Nick Cave διασκευάζοντας στα αγγλικά μαζί με δικά του ! Το σετ του συνοδευόταν με οπτικό υλικό σε οθόνη. Έπαθα πλάκα με το πάθος του και έγραψα μια ολόκληρη σελίδα την άλλη μέρα στην εφημερίδα κράζοντας μάλιστα ανθρώπους των δισκογραφικών που δεν κάθισαν ως το τέλος να δουν αυτόν τον απίθανο καλλιτέχνη. Θυμάμαι τον ρώτησα στο τέλος τον τίτλο ενός τραγουδιού και μου αποκρίθηκε "δεν θυμάμαι τίποτα !"..τα είχε δώσει πραγματικά όλα !

3. Ο JOHN HAMMOND στο "ΑΝ Club" όπου ήταν μόνος του μια ορχήστρα σε ένα one man band show. Έπαιζε κιθάρα, φυσαρμόνικα, και "ντραμς" με την μυτερή καουμπόικη μπότα του. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Η πρωτοτυπία της συναυλίας ήταν ότι το support γκρουπ βγήκε μετά από αυτόν ! Νομίζω ήταν οι Outsiders !

4. O JAMES BROWN στα "Αμφιθέατρο" στα "Αστέρια" της Γλυφάδας καλοκαίρι του 1995 ! Τον έχω δει κι άλλες φορές αλλά εκεί δίπλα στη θάλασσα όταν βγήκε στην σκηνή μετά τον επί ένα τέταρτο πρόλογό από τον συνεργάτη του στο μικρόφωνο Mr. Jaaaaaaaaaaaaaammmmmmessssssssss Brooownnnnnn και το intro της πολυμελούς ορχήστρας του ήταν σαν ένα θαύμα ! Αληθινό θαύμα ! Πίσω μας ήταν η μεγάλη τζαμαρία και η αίσθηση της φύσης σε σκοτεινό φόντο. Έπαιξε και πιάνο εκείνο το βράδυ που παίζει πολύ επιλεκτικά στις συναυλίες του. Ήταν αληθινός βασιλιάς !

5. O BILLY COBHAM στο Womad το 2001, στο Γουδί. Έπαιξε σόλο ντραμς και αν έκλεινες τα μάτια σου άκουγες τον ήχο μιας ολόκληρης ορχήστρας ! Μοναδικός ! Έπαιζε με τέτοια ταχύτητα και δεξιοτεχνία που έπαθα πλάκα. Φυσικά και τον έχω ξαναδεί στην Ελλάδα με μπάντα ολόκληρη στο Ρόδον. Στο Womad όμως ξεπερνούσε κάθε φαντασία αυτός ο παικταράς των τυμπάνων. 

ΕΠΙΣΗΣ να αναφέρω τον σολίστα που μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση για το επίσης παθιασμένο παίξιμό του, ο JOEY CASTILLO ο ντράμερ των QUEENS OF THE STONE AGE στην συναυλία του στο Rockwave Festival το 1999 στον Αγ. Κοσμά. Ντράμερ με τα όλα του. Rock ντράμερ όχι αστεία. Μοναδικό στιγμιότυπο στο ίδιο φεστιβάλ η PATTI SMITH όταν απήγγειλε Shelley δίπλα στο κύμα ! Το ίδιο κάνει και ο Mick Jagger στην ιστορική ελεύθερη συναυλία στο Hyde Park to 1969 στη μνήμη του Brian Jones. 

Πάμε για νέες συναυλιακές εμπειρίες φέτος το καλοκαίρι, όπου ξεχωρίζω τις συναυλίες των Patti Smith 25.5 Pireus Academy, P.J. Harvey 7.6 Πλατεία Νερού, επίσης στην Πλατεία Νερού 16.6 ελληνικά rock συγκροτήματα (Αγγελάκας, Παυλίδης - B Movies, Sleepin' Pillow, Villagers Of Ioannina City) και φυσικά το blues 4ήμερο "Blues For Peace" 27-30.5 Mudo (ex-Συρμός), Μεταξουργείο.