Σπάθας - Blues Wire - Blue Airways στο Κύτταρο / ρεπορτάζ του Γιάννη Αλεξίου

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ – BLUES WIRE – ΑΚΗΣ ΤΟΥΡΓΟΓΙΩΡΓΗΣ AND BLUE AIRWAYS

Κύτταρο – Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

                              «Οι Socrates έχουν άλλο ήθος»

Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου

 Μπαίνοντας στο καμαρίνι του Γιάννη Σπάθα, περίπου μια ώρα πριν αρχίσει η συναυλία, κάθεται δίπλα του ο Νίκος Αντύπας, ο «καλύτερος ντράμερ μας» της ένδοξης εποχής των Socrates, όπως μου είχε εκμυστηρευτεί σε μια συνέντευξή του ο Αντώνης Τουρκογιώργης. Ο Γιάννης πάντα με το χαμόγελο, την ηρεμία και την σεμνότητα που τον διακρίνει, αληθινός οικοδεσπότης. Το καμαρίνι γεμάτο κόσμο.  Φίλοι των Socrates, η Μαρκέλλα, ο Άκης, ο Μάκης, ο Λεωνίδας ενώ δίπλα στον Σπάθα κάθεται ο Ηλίας Ζάικος και τα λένε μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού και πειραγμάτων. Πάντα τα καμαρίνια των Socrates ήταν ανοιχτά για τον κόσμο, και πριν και στο διάλειμμα και στο τέλος. Το θυμάμαι και από το Magic Bus που κάναμε μαζί στο "Club 22" πριν 10 χρόνια, όταν απαίτησαν το δικό τους καμαρίνι ώστε να έχουν πολύ χώρο για τους φίλους.

 «Όλοι οι Σωκρατιακοί είναι εδώ» (μια έκφραση του Αντώνη), λέω στον Αντύπα πιάνοντας κουβέντα μαζί του. «Οι Socrates έχουν άλλο ήθος !», μου απαντά. Αυτό είναι μέσα σε τέσσερις λέξεις κρύβεται όλο το νόημα του κόσμου των Socrates. Η παρέα, η φιλία, το ήθος, οι αξίες, η ίδια η συνεύρεση και η ατμόσφαιρα μιας συναυλίας τους είναι που δημιούργησαν ένα πιστό κοινό όλα αυτά τα χρόνια που τους ακολουθεί παντού, έστω και τώρα που η μοίρα κρατά μακριά το κορυφαίο συνθετικό μας δίδυμο Τουρκογιώργη – Σπάθα. «Οι Socrates όταν εμφανίστηκαν ήταν κάτι το διαφορετικό. Είμαι φίλος τους από το 1971», μου λέει ένας νέος φίλος μου, ο Χρήστος Γιαννόπουλος, ο μασέρ και φυσιοθεραπευτής των Socrates από το 2000, με τον οποίο παρακολουθήσαμε μαζί την συναυλία στο πλάι της σκηνής, γιατί στο μεταξύ στο «Κύτταρο» δεν έπεφτε καρφίτσα !

Blues Wire (παλιότερη φωτογραφία τους)

«Πίτα» το  «Κύτταρο» και ο Ηλίας Ζάικος ανεβαίνει στην σκηνή πέντε λεπτά πριν τις 11 μ.μ. και μαζί με τον μπασίστα Σωτήρη Ζήση – παλιό μέλος των Blues Wire – και την ντράμερ Νίκη Γουρζουλίδου – ναι είναι η πρώτη ντράμερ σε blues μπάντα και νέος μέλος του καυτού τρίο πλέον – πιάνουν το «Every day I have the blues» και δίνουν το στίγμα τους ! Η καλοδουλεμένη μπάντα από τη Θεσσαλονίκη για την οποία ο Σπάθας έχει απονείμει τα εύσημα της καλύτερης στην Ελλάδα σε παλιότερη δήλωση του, ξέρει καλά τα μυστικά του blues και της Νέας Ορλεάνης, όπως έγραφε και πάνω στην άσπρη μπλούζα του ο Ζάικος. Περισσότερο από μία ώρα επάνω στην σκηνή οι Blues Wire έκλεισαν πανηγυρικά το σετ τους με το «Μπρέζνιτσα», ένα κομμάτι που μόλις άρχισε να παίζει ο Ζάικος φωτίστηκε κυριολεκτικά το πρόσωπό του. Κάτι ιδιαίτερο για εκείνον, αφού όπως προλόγισε το έχει γράψει για ένα ορεινό χωριό κοντά στις Πρέσπες, και είναι ο τόπος καταγωγής του, που του θυμίζει από πού ξεκίνησε. Το εκπληκτικά πραγματικά αυτό κομμάτι, με τον ήχο της επαρχίας που συναντά το blues δεν «υπάρχει πουθενά», όπως μου είπε μετά, αλλά αποκτά το μύθο του μέσα από τις συναυλίες των Blues Wire, όπως κατάλαβα.

Στο πάλκο διαδέχονται τους Μακεδόνες, οι Άκης Τουρκογιώργης and the Blue Airways με τον Μάκη Γιούλη στα τύμπανα, τον Λεωνίδα Φιλίντα στο μπάσο και την πολυαγαπημένη πια του κοινού γυναίκα – ερμηνεύτρια του ρεπερτορίου των Socrates, Μαρκέλλα Παναγιώτου, που έσπασε εδώ και χρόνια το ταμπού των αντρικών ερμηνειών του συγκροτήματος. Οι Blues Airways άλλωστε ήταν και οι μουσικοί που ήταν μαζί με τον Γιάννη Σπάθα όταν βγήκε στην σκηνή μετά από ένα παλιοροκάδικο σετ που περιείχε και το «Killer» των Socrates, αλλά και μερικά τραγούδια από το άλμπουμ τους «Three Days of 1969» (εκδόσεις Γαβριήλιδη). Όταν ήρθε η ώρα ο μαθητής Άκης να καλωσορίσει στην σκηνή το δάσκαλό του Γιάννη Σπάθα, ο Νίκος Αντύπας καθόταν – εξ αρχής άλλωστε – στο πρώτο τραπέζι να χειροκρότησε με ενθουσιασμό. Άλλωστε το «Waiting For Something», το εκπληκτικό αυτό άλμπουμ των Socrates στο οποίο ήταν ο ντράμερ (επίσης ήταν ντράμερ τους στους δίσκους «Breaking Through», 1981 και «Plaza», 1983), είχε την τιμητική του στο σετ του Σπάθα, καθώς το άνοιξε με το «Endless» και έπαιξε σχεδόν όλα τα τραγούδια του, ενώ η συναυλία έκλεισε πανηγυρικά με το «Lady» από τον ίδιο δίσκο ! Ενώ πριν το φινάλε αυτό, στο μοναδικό διαφορετικό κομμάτι με στοιχείο έκπληξης των τριών αυτών συνευρέσεων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές Γιάννη Σπάθα – Άκη Τουρκογιώργη, ανέβηκε ο Ζάικος στην σκηνή κι έπαιξαν όλοι μαζί δύο classics : «Sweet Home Chicago» και «Who do you love». Και η ώρα είχε πάει τρεις τα ξημερώματα, αλλά ποιος νοιαζόταν γι΄ αυτό...! Η απαράμιλλη δεξιοτεχνία του Γιάννη Σπάθα, του «Θεού της Κιθάρας» και ο ατόφιος ήχος των Socrates Drank The Conium που βγαίνει από την κιθάρα του και εξακολουθεί να υπάρχει, να εμπνέει και να συσπειρώνει κόσμο, ήταν η αποζημίωση για το ξενύχτι !