5 βινυλιάδες συζητούν στο δισκάδικο «Underflow»
Γ. Αλεξίου - Κανέλλος Τερζής - Γιάννης Πάλλας (πίσω)
Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου
Πέντε βινυλιάδες πιάσαμε συζήτηση στο
καινούργιο δισκάδικο «Underflow» όπως γινόταν παλιά στα δισκάδικα
και άναβε η συζήτηση με το παραμικρό, σε
αυτό τον προσεγμένο χώρο που είναι κάτι…πέρα από δισκάδικο και θα το
διαπιστώσετε μόλις το επισκεφτείτε, υπάρχει στη μέση ένα καθιστικό όπου μπορείς
να κάτσεις να τα πεις. Έτσι λοιπόν το καταραμένο απόγευμα που ο Ολάντ
επισκέφτηκε την Αθήνα που είχε πάθει έμφραγμα από το μποτιλιάρισμα εμείς
πιάσαμε κουβεντούλα που ξεκίνησε από τον Πασχάλη και τον Μίκη Θεοδωράκη κι
έφτασε στους Anti Troppau Council ! Στο χώρο αυτό που άνοιξε φέτος το καλοκαίρι ο
Βασίλης Φιλιππακόπουλος με την πολύτιμη
βοήθεια του Κανέλλου Τερζή, όλα μπορούν να συμβούν. Από performance και live μουσικές στο υπόγειο με τις
μαξιλάρες και το stage, εκθέσεις φωτογραφίας και εικαστικών. Στον κυρίως χώρο, στο
ισόγειο, υπάρχουν βινύλια και επιλεκτικά
cd με άλλες
μουσικές, ψαγμένες αλλά και κλασικές στο είδος τους. Ως επί το πλείστον
καινούργιες κυκλοφορίες και επανεκδόσεις σε σφραγισμένα βινύλια μέσα σε ένα
ωραίο περιβάλλον φτιαγμένο με μεράκι, ατμοσφαιρικό, στα χρώματα της πόλης, ένα
σύγχρονο δισκάδικο που είναι ταυτόχρονα και γκαλερί. Αυτό τον καιρό φιλοξενεί
την έκθεση του καινοτόμου φωτογράφου Τάσου Βρεττού με τίτλο «Εμφιαλώσεις revisited».
Δίπλα από το καθιστικό υπάρχει ένα μικρό μπαράκι για το ποτό ή τον καφέ
σου κι όλα αυτά από το πρωί έως τις 9 το βράδυ, αυστηρά, καθώς «υπάρχει ζωή και
μετά το δισκάδικο», όπως μας είπε ο Βασίλης.
Όταν λοιπόν καθίσαμε να τα πούμε έπεσε στο τραπέζι το όνομα του Πασχάλη
! Δεν ξέρω από πού, αλλά κάπως έτσι
ξεκινούν οι συζητήσεις στα δισκάδικα…
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΖΙΡΙΤΑΣ (Μουσικoκριτικός/συγγραφέας, μουσικός) : «Φωνάρα ο Πασχάλης ! Πριν δύο χρόνια στο Gagarin έβγαλε πρόγραμμα τρεις ώρες, με
μπάντα και ήταν άψογος ! Ρε συ, ο Πασχάλης ήταν true, έμεινε πιστός στην ποπ, δεν το
γύρισε ποτέ !».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΛΑΣ (Ιδιοκτήτης της ανεξάρτητης εταιρίας
βινυλίων Recordisc) : «Εγώ είχα πάρει
τον πρώτο δίσκο των Μουσικών Ταξιαρχιών μόλις βγήκε !»
ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΤΕΡΖΗΣ (Μουσικός συντάκτης του “Ήχος
εικόνα», πρώην ιδιοκτήτης του δισκάδικου «Minstrel») : «Καλά αυτό ήταν τομή !»
Γ. Π. «Το Παιδί του Σωλήνα, Disco Tsoutsouni, Ένα Τραγούδι για τα Καλάβρυτα, μια
διασκευή του Τεκέ..»
ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΤΕΡΖΗΣ : «Παίζω ροκιές και κάποια στιγμή
βάζω Τέρη Χρυσό, το Τάκα Τάκα Τα κι έγινε της πιπίτσας !»
Σ.Τ. «Είναι πολύ ωραία η εκτέλεση, απ’
αυτόν»
Κ.Τ. «Εξαιρετική !»
Γ.Π. «Όπως επίσης παράλληλα με το
πολιτικό τραγούδι, άκουγα τους δίσκους της μάνας μου : Αζναβούρ, France Gall :
Poupe de cire pupe de son …σπάω πλάκα»
Σ.Τ. : «Ο Γάλλος ο οποίος στη δεκαετία
του ’70 έκανε art rock δεν έφτυνε το τραγούδι της πατρίδας του. Είναι γελοιότητα
αυτό που έχουμε πάθει εμείς»
Γ.Π. : «Θα σου πω τι έχω πάθει. Είχε ο
πατέρας μου όταν ήμουν πιτσιρικάς τα Θαλασσινά Φεγγάρια του Μίκη
Θεοδωράκη. Όπως και το Canto General. Και τα άκουγα 8 ώρες την ημέρα.
Τώρα δεν…».
Σ.Τ. : «Το Άξιον Εστί είναι άλλο έργο,
έχει οντότητα. Είναι λακωνικό».
Γ.Π. «Έχω την εντύπωση ότι στη δεύτερη
πλευρά του δίσκου Θαλασσινά Φεγγάρια είναι το Μαουντχάουζεν. Μου έχει κολλήσει
αυτό από τότε. Μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν ξέρω το έχετε ακούσει ;»
Σ.Τ. : «Τον Επιτάφιο το βγάζει πρώτα σε
μικρό δισκάκι και μετά το ξαναβγάζει σε μεγάλο με τον Επιτάφιο στην πρώτη
πλευρά και στην άλλη όλα τα σιγκλάκια της πρώτης περιόδου»
Γ.Π. «Πρόσεξε τώρα. Πολιτικό τραγούδι. Νίκος
Μαμαγκάκης. Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Το είχε φέρει το ’74 ο πατέρας μου, μαζί
με τον Μικρό Πρίγκιπα στα γαλλικά από την ελληνική Minos. Τότε τι έλεγα ; Ότι ο Μαμαγκάκης
αντιγράφει το Θεοδωράκη…ήμουν τότε 8 χρονών. Επειδή τότε γρατζουνούσε ο δίσκος,
είχαμε ένα ηλεκτρόφωνο, τους δίσκους τους έσπαγα, τους έβαζα χωρίς θήκες, τον ξαναπήρα το δίσκο (εν. Ελεύθεροι
Πολιορκημένοι), γ… τους δίσκους !».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ (Μουσικός δημοσιογράφος του «Ήχος
Εικόνα», «Κόκκινη Καρφίτσα της Αυγής», συνδιοργανωτής του Vinyl is back, συγγραφέας του «Βινύλιο, τα
καλύτερά μας χρόνια) : «Τι δίσκους
φέρνεις με την εταιρία σου την Recordisc ;»
Γ. Π. : «Avant –garde, ethnic, latin…σε γνωρίζω φατσικά από την τλεόραση,
ενδεχομένως από δισκάδικα..»
Γ.Α. : «Ευχαριστώ…δηλαδή το η εταιρία σου
και το Underflow καλείτε να καλύψει ένα τρομερό κενό που έχει αφήσει η ξένη
μουσική και όπως σας ακούω τώρα να μιλάτε, άνθρωποι οι οποίοι υποστήριζαν μετά
βδελυγμίας την ξένη μουσική έχουν πέσει στη λούμπα κι ακούν και παθιάζονται με
την ελληνική μουσική. Τι πάθατε μωρέ γεράσατε ;»
-Ανοίγει
ένας την πόρτα και ρωτά : έχει κανείς μια BMW εδώ
έξω ;
Γ.Α. : «Μακάρι να είχα, θα ήμουν πλούσιος !»
Γ.Π. : «Εγώ αν είχα λεφτά θα ήθελα Mercedes…!»
Γ.Α. : «Μισό λεπτό, ενώ λοιπόν ακούγατε
φανατικά ξένη μουσική, τώρα έχει μπει η ελληνική μουσική στη ζωή σας. Μέσα στο
άντρο της ξένης μουσικής συζητάτε για το Θεοδωράκη ; Τι σας συμβαίνει ακριβώς ;
Ξέρω πολύ κόσμο που άκουγε ξένη μουσική και τώρα μαζεύουνε ελληνικούς δίσκους.
Μήπως χρειάζεται ψυχανάλυση ;»
ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - UNDERFLOW : «Ισορροπούμε έτσι. Είμαστε
ευλογημένοι γιατί έχουμε και ανατολή και δύση μέσα μας. Μέχρι πρότινος λοιπόν
πάρα πολλοί σνόμπαραν το ανατολίτικο και καλλιεργούσαν μόνο το δυτικό, οποία
καταστροφή».
Σ.Τ. : «Ένας δίσκος που έχει φέρει ο
Γιάννης, από τους Ιρανούς που έχουν σπουδάσει σε γαλλικά κονσερβατόρια είναι
ακριβώς η σωστή απάντηση σε αυτό. Δηλαδή ναι στη δύση, αλλά η βάση είναι εδώ
και θα δημιουργήσω πάνω στο δικό μου»
Β. - UNDERFLOW : «Μόλις παρέλαβα από την Αμερική,
τον Α. Κωστή που το 1930 έπαιζε γαμώ τα ρεμπέτικα. Μόλις μπήκε στο ράφι.
Ρεμπέτης από τους πολύ λίγους. Όπως ήταν η Μαρίκα Παπαγκίκα, που επίσης
παρέλαβα από Αμερική, αλλά και η Ρίτα Αμπατζή, που επίσης μόλις έβαλα στο ράφι.
Οι Αμερικάνοι εκτιμάνε τα ρεμπέτικα κι εμείς αγρόν αγοράζουμε κι ακούμε τις
παπ…Δες τι έκαναν οι Αμερικάνοι για τα blues και μετά έλα να μου πεις»
Γ.Α. : «Αυτό το κενό έχει να κάνει με την
αρρώστια αυτής καθαυτής της μουσικής που μόλις εξαντλήσει κανείς τα ακούσματά
του είναι αδύνατον να μείνει εκεί και πάει ακόμη και σε ξένα χωράφια, δηλαδή κι
εκεί που αρνιόταν να ακούσει ακούσματα, για να ικανοποιήσει το πάθος του για
την μουσική και την συλλογή του ;
Σ.Τ. : «Για τις ανάγκες ενός άρθρου,
άκουγα αυτή τη βδομάδα ηχογραφήσεις 1900-10, όχι λόγιας μουσικής, το ποπ της
εποχής, αν μπορούμε να το πούμε έτσι κι ανακάλυψα ένα φοβερό κουαρτέτο της
εποχής, τους Haydn Quartet, που το πόσταρα, εάν είδες. Της φίλης μου ο πατέρας έχει ένα
φωνόγραφο κι επειδή μαζεύω πλάκες, θα πάω να τον φτιάξω και έτσι να πάω στην
πηγή να ακούσω κι άλλα πράγματα…»
Β. - UNDERFLOW :
«Δηλαδή αυτοί που ψάχνουν στο Αζερμπαιτζάν, στο Ουζμπεκιστάν, στο Ιράν, στο
Ιράκ και στην Ελλάδα και στην Αφρική δίσκους, είναι μ…;».
Γ.Α. : «Έφτανε η ελληνική μουσική στ’
αυτιά μας από το ραδιόφωνο ή από τους γονείς μας στα 80ς και την απορρίπταμε,
γιατί ακούγαμε αυστηρά ξένη μουσική».
Σ.Τ. : «Την απορρίπταμε γιατί ήταν πιο
σκληροπυρηνικά τα πλαίσια τότε, αλλά σου θυμίζω ότι απορρίπταμε και ποπ
κομμάτια της εποχής. Π.χ. ένα τραγούδι των Duran Duran, το Hungry like a Wolf μου άρεσε, αλλά δεν μπορούσα να το
πω, παρά μόνο στον κολλητό μου. Να το ξομολογηθώ δηλαδή. Δεν μπορούσα να το πω
σε παρέα. Απεδείχθη τελικά ότι ο καθένας με τον τρόπο του, ένα κομματάκι από δω
ένα κομματάκι από κει…».
Γ.Α. : «Πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη και
την εποχή. Δηλαδή και παλιότερα το ’60 και το ’70 που δεν κυκλοφορούσαν οι
δίσκοι, ποιοι τους έφερναν στην Ελλάδα ; Οι πλούσιοι. Το Κολωνάκι και η Κηφισιά
ταξίδευε έξω κι έφερνε εδώ Paul Butterfield Blues Band, που δεν τους είχε ακούσει κανείς
εδώ. Άρα η αστική τάξη πάντα είχε το προνόμιο ακόμη και στην μουσική».
Σ.Τ. : «Ο πατέρας μου που ήταν παιδί της
μετανάστευσης και δούλευε στο εργοστάσιο τότε, μέχρι Beatles και Stones είχε. Ότι άκουγε στο ραδιόφωνο, σε
κάνα κλαμπάκι. Δεν ήταν σε θέση να ψάξει δίσκους, ή να παραγγείλει. Δεν ήταν το
ζήτημά του να στο πω, έτσι απλά»
Γ.Α. «Στα 80ς άκουγα κλασικό rock, blues, 50s, ψυχεδέλεια, ελληνικό rock, όχι τα πανκιέ που έπαιζαν στον
Πήγασο…»
Σ.Τ. : «Τον Πήγασο τον πρόλαβα στα
τελευταία του, πήγα τρεις – τέσσερις φορές, δεν το πρόλαβα που γινόταν χαμός…».
Γ.Α. : «Εγώ τότε πήγαινα στα rock κλαμπ, στο Hombre, τη Rainbow, το Crazy…με λεοφωρεία έτρεχα. Δεν ήμουν τότε
ούτε με τα πανκιά, ούτε με τους new wave…Το πιο new wave στέκι που είχα πάει μερικές φορές
ήταν η Οκτάνα στα Εξάρχεια. Εξάρχεια πιο πολύ πήγαινα τότε στο L.A..Ο καθένας έχει ζήσει τα 80s διαφορετικά...»
Σ.Τ. : «Εγώ πήγαινα πρώτα Crazy Horse και όταν έκλεινε στις 2 πηγαίναμε Hombre !».
Κ.Τ. : «Στην είσοδο των 90ς αυτό που είχε
γίνει και το κατάλαβα έχοντας το δισκάδικο (το «Minstrel» στα Μελίσσια, από το δίσκο «Minstrel In The Gallery», εντάξει ο άνθρωπος είναι «τρελός»
με τους Jethro Tull) όπου έμπαινε μέσα κάθε καρυδιάς καρύδι, και είχε γίνει
στέκι, όπως καλή ώρα τώρα εδώ στο Βασίλη, ερχόταν ο κουμπάρος του κουμπάρου ω
κουμπάρε που έπαιρνε ένα δίσκο. Οι πιο πολύ που έμπαιναν μέσα βλέποντας εμένα
και τον αδερφό μου που τέλος πάντων είμαστε άλλου παπά ευαγγέλιο, δεν ήμασταν
δηλαδή οι πωλητές μεγάλων δισκάδικων, όπως συμβαίνει κι εδώ με τον Βασίλη,
είχαν αρχίσει τότε να ακούν ελληνικά…Αντύπα. Υπήρχαν λοιπόν στο μαγαζί 60
Αντύπες και 50 Κυριαζήδες που κανείς δεν τον είχε πάρει υποτίθεται για πάρτη
του. Τον είχαν πάρει για τον κουμπάρο για να πιούνε κανένα ουίσκι, για τη θεία
μου τη Μαριγούλα και τα τέτοια μου κουνιούνται, κανείς δεν παραδεχόταν ότι τον
πήρε για πάρτη του. Αυτό προϊούσης της δεκαετίας και φτάνοντας στο 2000
κατέρρευσε πλέον σαν επιχείρημα και έγινε… γουστάρουμε αυτά. Και έβλεπες πια
τελείως απενοχοποιημένα και απροκάλυπτα
το βράδυ να πηγαίνουν στο τάδε μπουζουξίδικο με τις γκόμενες !».
Γ.Α. : «Πάντα υπήρχε το εμπορικό, αλλά
εμάς μας ενδιέφεραν οι άλλοι. Και ο Σαλαμπάσης στην εποχή του είχε ρεύμα, αλλά
εμείς ακούγαμε άλλα…».
Στυλιανός Τζιρίτας
Σ.Τ. : «Σε πληροφορώ : 12ος
Πίθηκος, Planet Of Zeus, Βήτα Πεις και οι 1000 Mods είναι ελληνικά συγκροτήματα, τα
οποία συζητιούνται και έχουν μέχρι και graffiti στα μουσικά σχολεία ! Οι Planet Of Zeus γι’ αυτό γέμισαν το Gagarin. Την προηγούμενη βδομάδα πήγα στους
Βήτα Π για να τους δω από κοντά γιατί είναι οι πλέον συμπαθείς. Ρε συ ήταν
μικρά παιδιά μέσα. Ο γιός μου είδε μέσα συμμαθητές του και παιδιά από άλλα
μουσικά σχολεία. Είναι 15χρονα ! Ο γιος μου έχει μπλουζάκι Planet Of Zeus ! Δεν ακούει στοουνεριές, αλλά το
νοιώθουν σαν κάτι δικό τους. Θυμάμαι τους Anti Troppau Council που έπαιζαν στο Κύτταρο με Mebrains, με support τους Anti Troppau. Είχαν παίξει κλάσεις ανώτερα οι Anti Troppau».
Κ.Τ. : «Βρεθήκαμε στην Σύρο με τον
Βασιλάκη το Τζαβάρα, το τραγουδιστή των Anti Troppau, που μένει εκεί, και του λέω είναι
τεράστιο κεφάλαιο οι Anti Troppau…».
Σ.Τ. : «Ήταν από τους λίγους με
κινησιολογία πάνω στην σκηνή, χωρίς να είναι γελοίος, όλη η μπάντα έλεγε, κι ο
Ντρενογιάννης ήταν πολύς πάνω στην κίνησή του κι έκανε δουλειά στην κιθάρα κι
ήταν από τους λίγους που ήξεραν εκείνη την εποχή να παίξουν κιθάρα…»
Κ.Τ. : «Λίγο brutal για τα γούστα μου, αλλά…ο Κανέλλος
(εν. τον ντράμερ τους Τάκη Κανέλλο) ήταν για μένα κορυφή, κορυφή. Οι Anti Troppau Council κατά μία έννοια είναι το κορυφαίο
ελληνικό γκρουπ ever. Αλλά δεν πρέπει κανείς να το κρίνει από το δίσκο που
έβγαλαν σε παραγωγή του Νίκου Λώρη κι όχι δικιά μου τελικά. Είχα γράψει τότε
γι’ αυτούς στον Ήχο, τότε δούλευε ο Βασίλης στο δισκάδικο Jazz Rock και μου λέει «αμάν τι έγραψες !»,
του λέω «σε γνώριζα ;» και συνεχίζω «τα’ γραψα γιατί κ…μ’ αυτό το πράγμα !».
Τους είπα τότε να πάνε πάνω στον Νίκο Παπάζογλου (εν. στο στούντιό του το
«Αγροτικόν») θα το χρηματοδοτούσα το δίσκο και θα είχα μια εποπτεία. Τους είχα
δει πολλές φορές live και αγωνιούσα πως αυτό θα μεταφερόταν στο στούντιο κι ο
Παπάζογλου είχε κορυφαίο στούντιο…»
Σ. Τ. : «Και ήταν πολύ καλός παραγωγός
και ήταν πολύ μεγάλη μ…. που δεν αναφέρθηκε ούτε στα καλά άρθρα ότι ο Παπάζογλου
ήξερε από ηχοληψία κι είχε ένα πολύ καλό στούντιο, κι όλοι λέγανε για τα
τραγούδια. Ήταν και καλός ηχολήπτης και ήξερε το θέμα ήχου. Θυμίζω ότι το πρώτο
Mushrooms ήταν
δικό του, το οποίο είναι καρά-σπάνιο πια»
Κ.Τ. : «Μετά ήρθε ο Λώρης και ο Ντρενογιάννης
είπε που να τρέχουμε στη Θεσσαλονίκη, θα το κάνουμε εδώ, με αποτέλεσμα το
άλμπουμ να τους αδικεί κατάφωρα. Είχε πολύ λάσπη ο ήχος. Με την κακή έννοια».
Σ.Τ. : «Ναι, με την κακή έννοια !»
Γ.Α. : «Είδες πολλά πράγματα στη ζωή δεν
γίνονται από…βαρεμάρα !»
· Το «Underflow / Record Store @ Art Gallery” βρίσκεται στην οδό Καλλιρόης 39
(Στάση μετρό Συγγρού – Φιξ) τηλ. 211-4039926. Ώρες λειτουργίας : Δευτέρα –
Παρασκευή 11 π.μ. – 9 μ.μ. και Σάββατο 10 π.μ. – 4 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου