ΠΑΡΑΛΙΑ ΡΟΥΚΟΥΝΑ – ΤΟ ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ ΤΩΝ ΧΙΠΙΣ του Γιάννη Αλεξίου

ΠΑΡΑΛΙΑ ΡΟΥΚΟΥΝΑ – ΤΟ ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ ΤΩΝ ΧΙΠΙΣ 

Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου

 Οι ταμπέλες  που αναγράφουν, όταν φτάνεις στην παραλία, όλα τα απαγορεύεται υποδηλώνουν ακριβώς αυτά που επιτρέπονται στην θρυλική παραλία του Ρούκουνα, που εδώ και χρόνια είναι το προπύργιο των χίπις. Εκεί επιτρέπεται ο γυμνισμός, το ελεύθερο κάμπινγκ και τα ζώα με τη λογική «απαγορεύεται το απαγορεύεται», εάν είσαι θιασώτης των απαγορεύσεων αυτών τότε γίνεσαι αυτόματα μέλος του «κλαμπ της παραλίας Ρούκουνα»., της νήσου Ανάφης, στις τιμημένες και χιλιοταξιδεμένες Κυκλάδες.

Οι πιο τυχεροί, αλλά και με την λογική κυρίως του ο παλιός είναι αλλιώς, πιάνουν τις λίγες σκιές στον Ρούκουνα από τον Μάιο, ακόμα, ώστε όταν ο πολύς κόσμος καταφθάνει τον Ιούλιο στην κορύφωση της παραλίας τον Αύγουστο, τότε πιάνει μια καλή θέση στον ήλιο. Φέτος έβαλαν και δύο τουαλέτες  - τούρκικες για να είστε προετοιμασμένοι – αλλά και δύο ντουζιέρες με κερματοδέκτη που δέχεται 50 λεπτά και αρχίζει να τρέχει αμέσως το νερό που διαρκεί 3 λεπτά, χρόνο επαρκή για ένα γρήγορο πλύσιμο και λούσιμο !

Η κρίση φέρνει περισσότερο κόσμο στον Ρούκουνα, Έλληνες και ξένους κυρίως Ισπανούς και πολύ φοιτητόκοσμο, καθότι οικονομικός προορισμός, όμως ακατάλληλος για συντηρητικούς και άσχετος με τα «εδέσματα» της λογικής «Επιστροφή στη Φύση». Σίγουρα θεωρείσαι μετέωρος και ξενέρωτος αν δεν κυκλοφορείς ολόγυμνος στο κάτω μέρος, τουλάχιστον, της παραλίας. Αν κάποιος θέλει να φορά τα ρούχα του, υπάρχει το αριστερό, και μικρότερο μέρος της παραλίας, όπου όμως δεν επιτρέπεται το κάμπινγκ και αν το επιχειρήσεις σίγουρα θα δεχθείς την επίπληξη κάποιου υπεύθυνου του Δήμου Ανάφης.  Στο άλλο μέρος της παραλίας η κατάσταση είναι εντελώς freak, όπως λέει και  το τραγούδι του Bob Marley που κυριαρχεί στα βραδινά beach party στο Ρούκουνα «Roots, Rock, Reggae". Άλλα τραγούδια που παίζουν οι χίπηδες τα βράδια είναι «Exodus”, “Loving Forever  Jah” του Bob Marley, παραδοσιακά όπως «Κανελλόριζα» και «Ο Ανθός της Πικροδάφνης», «Μπάμπης ο Φλου», «Μπαρ το Ναυάγιο» της Αρλέτας, τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα, αλλά και ρεμπέτικα έως το «Συ μου χάραξες πορεία» έως το διασκευασμένο στα ελληνικά «Sympathy for the devil” !  

H παραλία του Ρούκουνα έχει φανατικούς  campers κάθε καλοκαίρι, οι οποίοι αποτελούν και το βασικό κορμό τουρισμού του νησιού, όσο κι αυτό ακούγεται περίεργο, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το 2002 που επιχείρηση – σκούπα της αστυνομίας απαγόρευσε το ελεύθερο κάμπινγκ και έδιωξε από την παραλία τον κόσμο, την άλλη σεζόν δεν πάτησε ψυχή στο νησί κι έτσι επανήλθε η κατάσταση το καλοκαίρι του 2004 ! Ένας μέρος χωρίς σκορπιούς και φίδια κατάλληλο για κάμπινγκ ! Πολύ σύνηθες εικόνα είναι ο πρωινός διαλογισμός και πλύσιμο δοντιών στη θάλασσα και φυσικά το κολύμπι με την ανατολή του ηλίου που αρχίζει και η ζέστη. Πολλοί κοιμούνται με το σλίπινγκ μπανγκ τους στην αμμουδιά, αυτή η όμορφη ψηλή άμμος που διεισδύει ανύποπτα και γεμίζει κάθε γωνιά της σκηνής !

Ο Ρούκουνας είναι το μέρος που αρνείται να βγει ακόμη και ο Αποσπερίτης το βράδυ, ένα μέρος χωρίς  αρχηγούς και ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης σε όλα τα επίπεδα.

Παλιότερα υπήρχε ένα αρχιμπάτσος που πρωτοστατούσε στο κυνηγητό των χίπηδων, ονόματι Θοδωρής Κοκκινάκης, ο οποίος έκοβε πρόστιμα στις παράνομες σκηνές και τα φρικιά τον ξεπροβοδούσαν παίζοντας κρουστά  συνοδεύοντας τα βήματά του εν ήδη παρέλασης !

Το δέσιμο των χίπηδων ήταν τόσο μεγάλο με το μέρος που όσοι έφευγαν, τους ξεπροβόδιζαν έως το λιμάνι  και την ώρα του αποχαιρετισμού τους φώναζαν ρυθμικά «ελάτε κάτω !» και πολλοί δεν άντεχαν και εγκατέλειπαν το πλοίο !

Πολλές οι παλιές ιστορίες με τα φρικιά στο Ρούκουνα, «Hungry Freaks» που τραγούδησε και ο Frank Zappa, όπως στα 80ς και 90ς που μόλις έφευγε κανείς από το τραπέζι όπου έτρωγε, έκαναν επιθέσεις στα αποφάγια και τα εξαφάνιζαν σε χρόνο ντετέ, τους λαγούς που κυκλοφορούσαν στην περιοχή τους εξαφάνιζαν και τους έκαναν στιφάδο, αλλά κι εγώ είδα κάποιους να τρομπάρουν νερό στους νιπτήρες στα ντουζ και να γεμίζουν με νερό το άδειο τους μπουκάλι. Αναρχία και ζωή στο Ρούκουνα, αυτή είναι η γοητεία του ! Τώρα κάποια παλιά εναπομείναντα φρικιά της πρωτοζωής στο Ρούκουνα μένουν πίσω από το λόφο, χωρίς να έρχονται σε επαφή με τους άλλους… 

Όταν δύει ο ήλιος στον Ρούκουνα – μια φανταστική δύση – τότε αρχίζουν τα τραγούδια ! Φέτος γιορτάστηκαν από μια παρέα με καλή διάθεση τα «Ρουκούνεια 2015» που δεν ήταν άλλο από μια παρέα μουσικών που πρωτοστατούσε παίζοντας κιθάρες, κρουστά, πνευστά (σαξόφωνο, τρομπόνι) και όσοι πιστοί προσέρχονταν στην κοινοβιακή αυτή παρέα που ανάλογα με τα κέφια της έφτανε το πάρτι μέχρι τις πρώτες πρωινές

Οι διάλογοι αυθεντικοί και ευφάνταστοι που μπορείς ν’ ακούσεις ξαφνικά στο Ρούκουνα. Λέει ένα φρικιό στον άλλο :

-Τι κάνεις ;

- Πάω να κάνω ένα ΚΚΕ…

-Τώρα ;

- Όχι ακόμα, να τινάξουμε πρώτα τα χαλιά από τα Ανάκτορα του Χειμώνα !

- Ε, τότε να μην βιαστούμε. Και τι χρώμα να βάλουμε στη σημαία ;

- Ροζαλί ! Λες, ε ;

-Ε, ναι τα πιάσουμε όλα !

Ο διάλογος αυτός γέννησε το τραγούδι από τον πολυδιάστατο καλλιτέχνη και εκπαιδευτή Τζίμη Ευσταθίου, μέλος του underground συγκροτήματος Αέρα Πατέρα !

«Τινάζω χαλιά για την επανάσταση / και ξεσκονίζω χαλιά για την κατάσταση / πώς να φτιάξω ένα σώμα σε άλλη διάσταση / μα είμαι χώμα δυστυχώς ακόμα / τίναξε χαλιά κι εσύ μαζί μου για την επανάσταση / οέο Επανάσταση, Παλιοκατάσταση…»  

                                  

                                                                                                             Ο χίπης Κρίστιαν

Τον συνάντησα τυχαία στο στέκι του, στην ταβέρνα της «Μαργαρίτας» πάνω από την μοναδική παραλία στο Κλεισσίδι.  Ο Christian είναι χίπης αυθεντικός από τα 60ς κι έρχεται πολλά χρόνια στην Ανάφη που την λατρεύει και όπως λένε οι Αναφιώτες «δεν γίνεται καλοκαίρι χωρίς αυτόν». Τον κέρασα μια μπύρα, ίδια με εκείνη που έπινε («Μύθος»).  Είναι Γερμανός και στην ερώτησή μου ποιο είναι το αγαπημένο του συγκρότημα, μου αποκρίθηκε : «Rolling Stones !». Μένει στην παραλία στο Κατσούνι, ένα επίσης χίπικο μέρος με ελεύθερο κάμπινγκ, πολύ μικρό σε σχέση με το Ρούκουνα, όπου τρέφεται με ξηρά τροφή. Οι Αναφιώτες ισχυρίζονται πώς έρχεται κάθε καλοκαίρι με το αεροπλάνο, όπου στην πτήση φοράει κοστούμι το οποίο βγάζει και ντύνεται χίπικα…μάλλον μια μυθολογία του rock’n’roll…!

 

                                     

                                                       


                                         Η ταβέρνα της παπαδιάς

Πόλος έλξης στην περιοχή είναι και η μοναδική ταβέρνα της παπαδιάς, και του αποδημήσαντα παπά Δημήτριου – αλλά τι παπά πολύ μοντέρνου και ανατρεπτικού για παπά – που συγκεντρώνει από τις 10 το πρωί  που ανοίγει κόσμο και είναι γεμάτη σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Εσχάτως έχει βάλει και τρία ενοικιαζόμενα δωμάτια πολύ ωραία, με 30 ευρώ την ημέρα, αλλά είναι δύσκολο να τα βρεις ξενοίκιαστα.  Εκεί λοιπόν μπορείς να βρεις σπέσιαλ φαγητό , σε μεγάλη ποικιλία κάθε μέρα, που φτιάχνει η ίδια η παπαδιά μια 62άρα γυναίκα δυναμική που βάζει κάτω όλους τους μάγειρους ! Αν βγάλει κατσικάκι στο φούρνο, τόνο φρέσκο  ή γαλακτομπούρεκο, αλλά και τα ξακουστά αυγά μάτια που σερβίρονται για πρωινό έως τη 1 το μεσημέρι, πρέπει να σπεύσεις.  Τα ακριβότερα φαγητό κοστίζουν 7,5 ευρώ ! Αφήστε το ζυμωτό ψωμί που φτιάχνει στο ξυλόφουρνο και γίνεται όλο βούτημα στα πλούσια σε λάδι φαγητά της και στις εκπληκτικές σαλάτες της.  Το μαγαζί το τρέχει η Ειρήνη, η κόρη της, με τη βοήθεια επίσης  των δύο γιων της. Λειτουργεί από το 1990.

                                         

                                                 Τα καλύτερα της Χώρας

Εάν ανεβεί κανείς στη Χώρα της Ανάφης  απαραιτήτως να πάει να γευματίσει στην εκπληκτική και παραδοσιακή ταβέρνα «Άνεμος», με ευγένεια, ομορφιά και χαμόγελο,  της οικογένειας Σιγάλα (σελίδα στο facebook : Anemos Anafi), με εξαιρετικές τιμές ποικιλία ψαρικών και μαγειρευτών φαγητών, η οποία βρίσκεται στην αφετηρία των λεωφορείων κι εκεί μπορείς να γευτείς το πιο φρέσκο ψάρι που υπάρχει καθότι οι ψαριές ανανεώνονται καθημερινά καθώς ο ιδιοκτήτης είναι ένας από τους δύο που διαθέτουν καΐκι. Ο  άλλος είναι ο ιδιοκτήτης της επίσης πολύ καλής ταβέρνας «Το Λιοτρίβι»  όπου μπορείς να φας εκπληκτική γαριδομακαρονάδα με 9 ευρώ.  Επίσης καλό και φτηνό φαγητό σε ποικιλία έχει το «Αρμενάκι», επίσης με θέα στο Αιγαίο, αλλά με ρεμπέτικη ορχήστρα που θέλει…προπόνηση.  

Επίσης για καφέ το πρωί με φοβερή  θέα, αλλά και καλή μουσική – κατά προτίμηση ροκ - το βράδυ προτείνεται το μπαρ «Αργώ» του Κυριάκου Χάλαρη, που φτιάχνει κι καταπληκτικό μοχίτο, κατάλληλο για πόση την ώρα της δύσης του ηλίου, πριν το δείπνο. Αλλά και το μπαράκι του Αριστείδη, το «Γλάρο» που είναι θεοσκότεινο το βράδυ, δεν καίνε καθόλου ρεύμα, αλλά έχει υπέροχη θέα και ρομαντισμό, αλλά και καλή jazz μουσική. Προσοχή το ανοίγει όποτε θέλει...!