Μιχάλης Παυλίδης, ο θρύλος της ΛΑΝΣ Συνέντευξη στον Γιάννη Αλεξίου

 Συνέντευξη του Μιχάλη Παυλίδη στον Γιάννη Αλεξίου

O θρύλος της ΛΑΝΣ και άσος του Πανιωνίου, Μιχάλης Παυλίδης, σημερινός πετυχημένος επιχειρηματίας στην Αμερική, λύνει την σιωπή του μετά από 33 χρόνια και ρίχνει φως στο σχολικό αθλητισμό και τις θλιβερές ελλείψεις του. Αποκαλύπτει με ποιο τρόπο τον δελέασε ο τότε υπουργός Παιδείας Γιάννης Βαρβιτσιώτης, και όλο το παρασκήνιο του συγκλονιστικού τελικού με το 1^ο Λύκειο Τούμπας καταγγέλλοντας ότι είχαν «πιάσει» τον διεθνή διαιτητή Σταύρο Δουβή για να μεροληπτήσει υπέρ του σχολείου της Θεσσαλονίκης. Αναλύει τον μεγάλο μπασκετικό Πανιώνιο του Μάκη Δενδρινού και τη γενιά του που άφησε εποχή στο μπάσκετ ως δευτεραθλήτρια. Θυμάται επίσης την στιγμή που πάγωσε όλη η κερκίδα όταν έπεσε αιμόφυρτος στο τερέν στην πιο κρίσιμη στιγμή του τελικού της ΛΑΝΣ, αλλά και το μεγάλο «όχι» που είχε πει στον Παύλο Γιαννακόπουλο για το οποίο δεν μετάνιωσε ποτέ, όπως για τίποτα που έκανε στη ζωή του. Μια συνέντευξη που θα συζητηθεί !

     Η θρυλική ομάδα της ΛΑΝΣ (Λύκειο Αρρένων Νέας Σμύρνης) τη χρονιά 1980-81 που έφθασε στον τελικό του σχολικού πρωταθλήματος. Διακρίνονται από αριστερά πάνω : Παναγιωτίδης, Τριανταφύλλου, Κοκοτής (βοηθός γυμναστής), Ραματζάς, Σκαρέντζος, Παυλίδης. Κάτω σειρά από αριστερά : Φατούρος, Ξένος, Λίλιος, Κωνσταντινίδης, Ανδριτσόπουλος.

 «Ήμουν στην καρακοσμάρα μου κι έπαιζα μπάσκετ !»

«Είμαι Πανιώνιος και είμαι γεννημένος για τα δύσκολα»

«Η Τούμπα «έπιασε» το διαιτητή Δουβή στον τελικό»

 Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου 

 Μιχάλης Παυλίδης, ΛΑΝΣ, κλάση 81. Παιδί της Πλατείας Νέας Σμύρνης. Πεισματάρης. Γεννημένος νικητής. Ψυχάρα. Με τον Πανιώνιο στην καρδιά και το αμερικάνικό όνειρο να του χαμογελά, ζει στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια και διαφημίζει την Ελλάδα μέσα από την δουλειά του. Ήρθε στην χώρα μια μέρα πριν να προκηρυχτεί το δημοψήφισμα. Η συνάντησή μας με το θρύλο της ΛΑΝΣ, τον παικταρά με τη φανέλα με το Νο6, που άφησε εποχή, έγινε στην Πλατεία Ν. Σμύρνης, με φόντο τον «Γαλαξία» και τις λίμνες της. Κατέφθασε με άλμπουμ φωτογραφιών στα χέρια που του είχα ζητήσει, ώστε να φορτιστεί έντονα η συζήτησή μας και να ειπωθούν τα καλύτερα στο δίωρο που θα είχαμε στη διάθεσή μας. 

 Μόλις καθίσαμε εμφάνισε ένα καρτ ποστάλ της σεζόν 1970-71 του πανίσχυρου και δευτεραθλητή  Πανιωνίου με τις υπογραφές όλων των παικτών ! Φίλης, Σκρέκης, Παπασίκας, Κυριαζής, Θεοφιλόπουλος, Χάιτας, Μωραϊτέλης, Ιντζόγλου, Μαύρος, Δέδες, Ζαγκορίδης..έχουν υπογράψει όλοι ! «Με αγάπη για τον αγαπητό μας μασκότ Μιχάλη Παυλίδη. Μετά τιμής  Πάλλας και Γκαλίνας !», έγραφε στο πίσω μέρος.  Αμέσως μετά εμφάνισε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία με την θρυλική πεντάδα της ΛΑΝΣ στο φωτογραφικό άλμπουμ που ήταν γεμάτο αναμνήσεις : Παυλίδης – Φατούρος – Σκαρέντζος – Ξένος – Κωνσταντινίδης. «Αυτή είναι η πεντάδα της ΛΑΝΣ», είπε με περηφάνια και αμέσως η συζήτηση μας μπήκε σε ρυθμό με τις τρεις μεγάλες του αγάπες, τον Πανιώνιο, τη ΛΑΝΣ και τη Νέα Σμύρνη να  μονοπωλούν τη κουβέντα μας ! Πάμε λοιπόν…

-Ποιός ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος της ΛΑΝΣ ;

«Το Πρότυπο της Ευαγγελικής Σχολής Ν. Σμύρνης. Την χρονιά που φθάσαμε στον τελικό τους διαλύσαμε με 30 τόσους πόντους. Όταν τους πατούσαμε ξέραμε ότι έχουμε μια πολύ καλή χρονιά. Είχαν καλή ομάδα με τον Αποσκίτη και άλλους παίκτες που έπαιζαν στον Μίλωνα. Στην ΛΑΝΣ έπαιζαν παίκτες του Πανιωνίου, εκτός από τον Δημήτρη Ραματζά που ήταν στον Μίλωνα κι έπαιζε στη ΛΑΝΣ σαν πρώτη αλλαγή, ο Λίλιος δεύτερη και τρίτη ο Αλέξης ο Ανδριτσόπουλος που ήταν τότε στο παιδικό του Πανιωνίου. Ο Δημήτρης Καράφλας ήταν ο γυμναστής, βοηθός του ο Κοκοτής και κόουτς ο Γιώργος Σολωμός, αλλά καθότι ήταν μαθητής στα ΤΕΦΑΑ και δεν μπορούσε να δηλωθεί επίσημα προπονητής μας. Με τον Σολωμό ήμασταν συμπαίκτες στον Πανιώνιο. Μέχρι σήμερα έχουμε επικοινωνία, είναι σαν ο μεγάλος μου αδερφός». 

-Υπήρχαν παίκτες της ΛΑΝΣ που επεδίωκαν να μείνουν στην ίδια τάξη μόνο και μόνο για να ενισχύσουν την ομάδα ;

«Ασφαλώς ! Ο  Παντελής Φατούρος, ο Νίκος Σκαρέντζος κι εγώ, οι οποίοι ήμασταν τριανδρία ! Την χρονιά 1980-81 που χάσαμε στον τελικό, ως μαθητές της τρίτης λυκείου, σταματήσαμε να πηγαίνουμε σχολείο για να μείνουμε από απουσίες. Μόνο ο Σκαρέντζος τα κατάφερε να μείνει  γιατί εμάς μας δικαιολόγησε ο Καράφλας τις απουσίες χωρίς να το περιμένουμε ! Θυμάμαι περνάγαμε την ώρα μας στου Νίκου το τυροπιτάδικο, ενώ πήγαινα από τις 6 το πρωί κι έκανα προπόνηση στον Πανιώνιο !»

-Με την πρώτη ομάδα του Πανιωνίου πότε άρχισες προπονήσεις ;

 «Έκανα προπονήσεις με την ανδρική ομάδα του Πανιωνίου από 13,5 χρονών με προπονητές κατά σειρά,Λάνθιμο, Αναστασάτο, Ματθαίου, Ντουκσάιρ, Τομ Πάπας για ένα διάστημα…το πρώτο επίσημο παιχνίδι που έπαιξα ήταν στη Β Εθνική με την Χαλκίδα στη Ν. Σμύρνη. Μάλιστα είχα βάλει και 5 πόντους από πάσες του Μάκη Δενδρινού, ο οποίος ήταν προπονητής μου στην εφηβική ομάδα. Ο Μάκης είναι σαν δεύτερος πατέρας για μένα. Τον υπεραγαπώ και με υπεραγαπάει, όπως και όλα τα παιδιά που έχουν περάσει από τα χέρια του. Η αγάπη μου για τον Μάκη είναι απεριόριστη γιατί δεν είναι μόνο το μπάσκετ είναι η ίδια η ζωή στην οποία μας έμαθε να είμαστε νικητές. Ο Μάκης είναι ο καθηγητής της ζωής μου.  Είναι πράγματα που μαθαίνεις στο σχολείο, αλλά τα περισσότερα τα μαθαίνεις από ορισμένους ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν όταν θα σου’ρθει η δυσκολία, την οποία πρέπει να το ξεπεράσεις. Εκεί πρέπει να είσαι δυνατός και να κάνεις ένα βήμα παραπάνω».

-Τελικός Σχολικού Πρωταθλήματος :  ΛΑΝΣ – 1^ο Λύκειο Τούμπας, 16 Μαρτίου 1981…Ας ρίξουμε φως μετά από 34 χρόνια !

«Την χρονιά εκείνη παίζουμε πρώτο παιχνίδι με το Πρότυπο (Ευαγγελική Σχολή Ν. Σμύρνης) σε νοκ-άουτ αγώνα και τους συντρίψαμε ! Στο μεταξύ αποκλείστηκε και η Εστία Ν. Σμύρνης που είχε στις τάξεις της τον Νίκο Λινάρδο και τον αδερφό του, το Δημήτρη. Θέλαμε να τους πάρουμε μεταγραφή στη ΛΑΝΣ ! Όμως ο πατέρας τους, ο Πέτρος Λινάρδος, δεν τους άφησε… Με το Νίκο θα είχαμε πάρει πρωτάθλημα για πλάκα γιατί μετά γινόταν η ΛΑΝΣ…Πανιώνιος καθαρά. Η Τούμπα δεν ήταν τυχαία ομάδα. Πήρε το Πανευρωπαϊκό και ήρθε Τρίτη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, σε τριπλή ισοβαθμία, Είχε το Χρήστο τον Κωνσταντινίδη, τον Χιωτάκη, τον Παναγιωτίδη που έπαιξε μετά στον Ηρακλή και στο Νέστωρα, τον Κόκκινο και τον Μπουρλίκα που έπαιζαν στον ΠΑΟΚ. Αν τους έβαζες στην πρώτη κατηγορία στεκόταν άνετα στις πέντε πρώτες ομάδες. Η ομάδα της Τούμπας, στην ουσία ήταν ΠΑΟΚ. Όπως κι εμείς αν είχαμε ένα σέντερ φορ, σαν τον Λινάρδο κι ένα ακόμη παίκτη, θα ήμασταν στο ίδιο επίπεδο. Η διαφορά μας ήταν ότι εμείς δεν κάναμε μεταγραφές, ενώ η Τούμπα (1^ο Λύκειο Τούμπας) έκανε μεταγραφές απ’ όλα τα σχολεία ! Δηλαδή αν παίρναμε κι εμείς Λινάρδο, Αποσκίτη, Μαγγίνα θα ήμασταν αχτύπητοι. Η Τούμπα στον τελικό είχε πάρει προβάδισμα στο σκορ στην αρχή. Ο μόνος που μπορούσε να σκοράρει ήμουν εγώ. Στο πρώτο ημίχρονο είχα βάλει 13 πόντους. Ψάχναμε λύσεις. Το παιχνίδι δεν ξεκίνησε όπως θέλαμε. Το γήπεδο της Γλυφάδας δεν είναι από τα γήπεδα που βοηθάνε μια ομάδα που παίζει τέτοιο μπάσκετ. Βαρύ γήπεδο. Η Τούμπα ήταν ψηλή ομάδα. Να σημειωθεί ότι στο γήπεδο αυτό η Τούμπα έκανε όλες τις προπονήσεις της όταν ήρθε στην Αθήνα ! Επίσης είχαν πιάσει τον διαιτητή, τον Σταύρο Δουβή, και του είπαν ότι θα τον έπαιρναν μαζί αν πήγαιναν στους τελικούς στις Βρυξέλλες ! Ήταν τότε διαιτητής στην Πρώτη Κατηγορία του Πρωταθλήματος Μπάσκετ. Ο Δουβής, για μένα, ήταν η αιτία που δεν έγινε ο τελικός στη Ν. Σμύρνη, όπως είχε ορισθεί, αλλά πήγε στη Γλυφάδα. Με πρωτοβουλία Δουβή  έγινε ο τελικός στη Γλυφάδα ! (Να σημειωθεί ότι ο τελικός λόγω παρουσίας υπεράριθμου κόσμου στις εξέδρες στο κλειστό γήπεδο του Πανιωνίου αναβλήθηκε ενώ οι ομάδες έκαναν προθέρμανση και ορίστηκε νέος χώρος διεξαγωγής, το κλειστό Γλυφάδας την επομένη μέρα). Αν παίζαμε στη Νέα Σμύρνη, που είχε ορισθεί σαν έδρα του τελικού, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τους κερδίσουμε. Ξέραμε τα καλάθια. Επίσης τότε υπουργός Παιδείας ήταν ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, τον οποίο έβρισα ! Καταγγέλλω ότι δεν υπήρχε γιατρός στο γήπεδο, στον τελικό ! Κι εγώ κόντεψα να χάσω το μάτι μου σε αυτό τον αγώνα…».

-Τι συνέβη από την στιγμή του τραυματισμού έως την στιγμή που επέστρεψες ξαφνικά στο γήπεδο ;

«Δυο μέρες πριν τον τελικό είχαμε βριστεί με τον Κόκκινο, το σέντερ φορ της Τούμπας. Του είπα με τον τρόπο μου ότι δεν πρόκειται να περάσετε από τη Νέα Σμύρνη. Φαινόταν ποιες ομάδες θα φτάναμε στον τελικό. Και η Πάτρα είχε καλύτερη ομάδα, αλλά όταν παίξαμε ημιτελικό, ήμασταν σε δαιμονιώδη κατάσταση. Έβλεπα το καλάθι σαν βαρέλι !...Τους είχαμε πατήσει και προηγούμασταν 72-38, αλλά πατήσαμε φρένο μετά και το ματς έληξε με 78-75 υπέρ της ΛΑΝΣ. ..»

-Στον άλλο ημιτελικό η Τούμπα νίκησε 76-68 τη Λάρισα…αλλά πάμε πάλι στον τελικό. Βρισκόμαστε στο δεύτερο ημίχρονο, σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα, όταν βρίσκεσαι πεσμένος κάτω, αιμόφυρτος…τι έχει συμβεί ;

«Στο ημίχρονο, φεύγοντας για τα αποδυτήρια είχε γίνει τσαμπουκάς με Παναγιωτίδη, Κωνσταντινίδη, Μπουρλίβα, ο Ξένος κι εγώ. Βριστήκαμε χοντρά. Τότε ο Μπουρλίβας της Τούμπας με απείλησε λέγοντάς μου : «Θα σε φτιάξω !». Σε μια στιγμή που κάνω ένα boxing out στο hi post και βλέπω τη μπάλα να έρχεται στα χέρια μου, σηκώνεται ο Μπουρλίβας και φέρνει όλο τον αγκώνα με δύναμη στο μάτι μου ! Επίτηδες το’κανε ! Στην αρχή μέχρι να καταλάβω. νόμισα ότι το’ κανε ο Κωνσταντινίδης γιατί όταν έγινε αυτό ήρθε από πάνω μου και με κλώτσησε και με πάτησε…μάλιστα την άλλη μέρα το χέρι μου ήταν πρησμένο. Όλο το αίμα είχε μπει μέσα στο μάτι μου και όταν σηκώθηκα δεν έβλεπα τίποτα ! Εκεί θόλωσα και όρμισα σε όποιον βρισκόταν μπροστά μου. Και ο πρώτος που βρήκα μπροστά μου ήταν ο Κωνσταντινίδης…Δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση, αλλά δεν αποβλήθηκε κανένας παίκτης. Κατ’ αρχάς έπρεπε να αποβληθώ εγώ»

-Τι έγινε μετά ;

«Είπα στον Καράφλα ότι θέλω να παίξω ! Αυτό δεν γίνεται με τίποτα, μου είπε, γιατί ήμουν μέσα στα αίματα ! Τότε φάνηκε η απουσία του γιατρού από τον αγώνα ! Με πήρε τότε ο πατέρας μου και με πήγε στο Ασκληπιείο Βούλας, όπου είπα του γιατρού «βιάσου γιατί παίζουμε τελικό ! Μου έκανε 9 ράμματα και γύρισα πίσω στο παιχνίδι. Το ματς ήταν στο καλάθι κι ήθελε 20 δευτερόλεπτα, όπου κλέβει την μπάλα ο Ξένος κι εγώ φωνάζω στον Καράφλα : βάλε με μέσα ! Χάσαμε την επίθεση, πήρε την μπάλα ο Κωνσταντινίδης έκαναν αιφνιδιασμό, καλάθι…εκεί τελείωσε το παιχνίδι…58-52 τελικό σκορ». 

-Ποιος πέρασε στην πεντάδα μόλις χτύπησες ;

«Με αντικατέστησε ο Ραματζάς, έπαιξε σαν 4άρι ο Σακρέντζος και 5αρι ο Φατούρος. Σε εκείνη την ομάδα να φανταστείς είχα 24 και κάτι ριμπάουντ μέσο όρο σε κάθε αγώνα και 17, 1 μέσο όρο σε πόντους !»

-Τον Βαρβιτσιώτη γιατί τον έβρισες ;

«Μου λέει μετά τον τραυματισμό μου : Μην ανησυχείς παιδί μου θα σε στείλουμε στη Θεσσαλονίκη, να πας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ! Και γυρίζω και του απαντώ : Ποιος μαλάκας είσαι εσύ που θα μου πεις που να πάω σχολείο ; Είσαι με τα καλά σου ; Μου είπε βέβαια, πώς μιλάς έτσι κλπ. Ωστόσο μετά προσπάθησε να με στείλει μεταγραφή στη Θεσσαλονίκη να πάω με την Τούμπα στο Πανευρωπαϊκό κάτι που εγώ αρνήθηκα !»

-Καλά κι εσύ που ζούσες και δεν ήξερες τον υπουργό Παιδείας ;

«Ήμουν στην καρακοσμάρα μου κι έπαιζα μπάσκετ !»

-Η επόμενη μέρα του τελικού ;

«Ήταν πολύ συγκινητική. Κατ’ αρχάς πέρασε όλο το σχολείο από το σπίτι μου. Θα ήρθαν και 500 παιδιά σπίτι ! Στο σπίτι της γιαγιάς μου, στην οδό Κορδελιού. Μου έστελναν ανθοδέσμες και σπίτι και στο σχολείο. Το κακό ήταν ότι αισθάνθηκα πολύ άσχημα γιατί μπορεί να ήταν η ομάδα μπάσκετ, αλλά κατ’ ουσία ήταν η προσπάθεια ενός ολόκληρου σχολείου. Κάτι σαν μια ολόκληρη κοινωνία. Ήταν κάτι πολύ όμορφο αυτό που γινότανε. Νομίζω ότι τα παιδιά από τότε δέθηκαν τόσο πολύ. Οι καλύτερες αναμνήσεις είναι τότε".

-Γιατί η ΛΑΝΣ είχε τότε τόσο μεγάλη φήμη και σε εξωσχολικούς , αλλά και σε αθλητικούς κύκλους ;

«Το μεγαλύτερο πράγμα σε μια ομάδα είναι να είναι πραγματικά ομάδα. Εκεί μετράει πολύ η φιλία, τα αποδυτήρια. Βγαίναμε όλη τη βδομάδα παρέα και ξέραμε ότι ο ένας έχει την πλάτη του αλλουνού. Τα περισσότερα παιχνίδια γίνονταν το πρωί. Όταν έχεις αγώνα το πρωί πρέπει να είσαι έτοιμος. Η ΛΑΝΣ όπου κι αν έπαιζε είχε κόσμο. Και όχι μόνο μαθητές. Βλέπανε πολύ καλό μπάσκετ. Ήμασταν πολύ καλή ομάδα. Η ΛΑΝΣ ! Ήταν πολύ γρήγορη ομάδα, είχε πέντε γκαρντ ! Είχαμε γερούς παίκτες στο ριμπάουντ, ο Φατούρος, εγώ, ο Σκαρέντζος παίρναμε όλα τα αμυντικά ριμπάουντ κι όταν παίζεις έτσι και φεύγεις στον αιφνιδιασμό, παίζεις ενθουσιώδες μπάσκετ. Η ΛΑΝΣ ήταν Πανιώνιος ! Ο Πανιώνιος ήταν από τις πρώτες ομάδες που έπαιξε πρωτεύοντα πλάγιο αιφνιδιασμό και μετά δευτερεύοντα αιφνιδιασμό δηλαδή να βγει με τρέιλερ να σου βάλει την μπάλα μέσα στο καλάθι. Η ομάδα της ΛΑΝΣ ήταν Πανιώνιος, έτσι παίζαμε ! Είχε την άμυνα 1-3-1,με παγίδες… τέτοια άμυνα που είχε η ΛΑΝΣ μόνο η North Carolina έπαιζε τέτοιο μπάσκετ στην Αμερική!  Και αυτό ήταν από το Γιώργο Σολωμό, ο οποίος κατάλαβε ότι σε αυτές τις ηλικίες είναι δύσκολο να κρατήσεις μπάλα. Η επίθεση του άλλου, γίνεται δική σου επίθεση αν κάνεις παγίδες».   

 -Είναι αλήθεια ότι οι παίκτες  της ΛΑΝΣ έριχναν όλο το πάθος τους για το μπάσκετ στην σχολική ομάδα γιατί ως νέοι δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες να αποδείξουν το ταλέντο τους στον Πανιώνιο ;

«Αυτό το είχα κάνει εγώ περισσότερο και ο Παντελής ο Φατούρος και ο Νίκος ο Σκαρέντζος. Είχαν πάρει ευκαιρίες στον Πανιώνιο ο Θανάσης  Κωνσταντώνης που ήταν μεγαλύτερος, ή Νίκος Λινάρδος που ήταν πιο ψηλός, με τον οποίο παίζαμε στην ίδια θέση, πικενρόλ οι δυο μας στην παιδική και εφηβική ομάδα και όταν παίζαμε άμυνα ήμουν πάτα ο τελευταίος παίκτης, αυτός που κατεύθυνε όλη την άμυνα. Με το Νίκο είμαστε και πάρα πολύ καλοί φίλοι, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν ο παίκτης που δενόμουν μαζί του σ’ ένα παιχνίδι. Το ένα δύο που λέμε. Στη παιδο-εφηβική ομάδα ήταν Λινάρδος – Παυλίδης περισσότερο. Στην εφηβική ομάδα του Πανιωνίου ο Δενδρινός τις περισσότερες φορές με ξεκινούσε ως πρώτη αλλαγή, αλλά μετά δεν με έβγαζε καθόλου. Ήθελε να διαβάζω το παιχνίδι. Το basket ball i.q. δηλαδή να ξέρεις τι κάνει ο καθένας μέσα στο γήπεδο, να μπορείς να ξέρεις πού θα γίνουν τα σκριναρίσματα, πώς θα βγει η φάση, πώς θα αμυνθείς, πώς θα επιτεθείς, αν κάνει ένας λάθος να μπορείς να του διορθώσεις. Έπαιζα all around όχι σε μια θέση. Αυτός που το είχε αυτό ήταν ο Χρήστος ο Μαγγίνας που ήταν πιο μικρός τότε. Μετά μπορούσα να είμαι πιο εύκολα ρολίστας σε μια ομάδα. Για να παίξεις στην Α1 πρέπει να έχεις basket ball i.q. και παιχνίδια στα πόδια σου κάτι το οποίο όταν γύρισα από την Αμερική είχα χάσει ενάμιση χρόνο μπάσκετ γιατί είχε βγει ένας νόμος τότε που έλεγε εάν έχεις παίξεις σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα , έστω κι ένα παιχνίδι, δεν μπορούσες μετά να παίξεις  στο κολεγιακό στην Αμερική.  Γι’ αυτό έμεινα πίσω, μετά το κάλυψα, αλλά μετά ήρθαν τραυματισμοί…Είχα γυρίσει στην Ελλάδα και στον Πανιώνιο τη χρονιά 1986-87 που ήρθαμε δεύτεροι στο πρωτάθλημα χάνοντας στον τελικό από τον Άρη Θεσσαλονίκης με κόουτς τον Μάκη τον Δενδρινό, αλλά μ’ έπιασε μια επιστράτευση τότε που με έστειλε στη Ρόδο.  Αυτό ανάγκασε την ομάδα να φέρει πίσω τον Τζιμ Ράπις γιατί ήθελαν ένα γκαρντ. Είχε ο Πανιώνιος τότε τον Κορωναίο, Γάσπαρη, Θοδωρή Καραμανώλη που δεν ήταν γκαρντ να κατεβάσει μπάλα και μετά ήμουν εγώ που κάλυπτα πολλές θέσεις. Η καλή μου ήταν small foreword και 2άρι . Βέβαια πολλές φορές έπαιζα 4άρι γιατί είχα το άλμα και το ποστάρισμα, κάτι που δεν έχουν πολλοί παίκτες. Να υπογραμμίσω ότι ο Ράπις ήταν το καλύτερο γκαρντ που είχα δει στη ζωή μου. Ο Τζιμ Ράπις για μένα ήταν πολύ ανώτερος από οποιονδήποτε άλλο παίκτη. Είχε το κράτημα της μπάλας, είχε πολύ περίεργο σουτ, ήταν ο καλύτερος ! Ο Κώστας Μίσσας ήταν ο αρχηγός, έλεγε θα κάνουμε αυτό και το περνούσε. Από εκείνη την ομάδα να σου πω ότι με τον Λάκη Τσικίμη είμαστε δεύτερα ξαδέρφια».

-Ποιους προπονητές είχες αρχικά στην ανδρική ομάδα ;

«Ο  Φιλιππάκης (έφυγε πρόσφατα), Αναστασιάδης, Φαίδωνας Ματθαίου…Να σου πω ότι με τον Αναστασιάδη είχαμε κάνει τρομερή προετοιμασία στην οποία είχε πάρει μέρος και ο Παναγιώτης Γιαννάκης που ήταν να έρθει στην Πανιώνιο, όχι να πάει στον Άρη ! Κάναμε μαζί προπονήσεις στο ανοιχτό, δίπλα στη ΛΑΝΣ. Όταν παίζαμε φιλικά κι έβαζε το Γιαννάκη άσσο κι εμένα δεκάρι, με την ταχύτητα που είχα μ’ έβγαζε με 40 πόντους ο Γιαννάκης σε κάθε παιχνίδι !»

-Πώς χάθηκε ο Παναγιώτης Γιαννάκης μέσα από τα χέρια του Πανιωνίου ;

«Γιατί πήγε Βοστώνη να παίξει επαγγελματικό και μετά όταν γύρισε τον στείλανε πάνω στον Άρη η ελληνική ομοσπονδία, στην ουσία ο Βασιλακόπουλος…».

-Πρώτο παιχνίδι με τον Πανιώνιο στην Πρώτη Κατηγόρια ;

«Με τον ΒΑΟ στη Θεσσαλονίκη. Με βάζει μέσα ο Αναστασάτος στο παιχνίδι 2.45 πριν τη λέξη κι ενώ προηγούμασταν 6 πόντους. Ρίσκαρε. Μου περνάει λοιπόν πάσα διαβήτη ο Κώστας Μίσσας κάτω από το καλάθι. Αιφνιδιάστηκα και αντί να σηκωθώ να καρφώσω την πετά πάλι πίσω στον Μίσσα και βάζει καλάθι από πολύ μακριά. Κερδίσαμε 12 πόντους και έπεσαν μπουγέλα στα αποδυτήρια για τα βαφτίσια μου με την πρώτη ομάδα του Πανιωνίου».

-Το πάθος και η αγάπη για τη ΛΑΝΣ σε τι βαθμό σου στερούσε από τις σχολικές υποχρεώσεις σου ;

«Ήμουν από τα παιδιά που έπαιρνε τα πράγματα πάρα πολύ εύκολα. Δεν χρειαζόμουν πολύ διάβασμα. Το 15 και 16 το έπαιρνα για πλάκα. Εκτός κι αν υπήρχε πρόβλημα με κάποιον καθηγητή, γιατί υπήρχαν κι αυτά. Τώρα να διαβάσω Αρχαία, για παράδειγμα, όταν υπήρχε η ΛΑΝΣ, δεν είχες χρόνο γι’ αυτό ή Μαθηματικά να πιάσεις να κάνεις εξισώσεις…Έκανα μόνο ότι χρειαζόταν».

-Οι καθηγητές ήταν σύμμαχοι στην προσπάθεια των παικτών της ΛΑΝΣ στις αθλητικές υποχρεώσεις σας ;

«Όχι όλοι. Αυτοί που ήταν πιο ανοιχτόμυαλοι, βοηθούσαν πάρα πολύ, ακόμη και στη βαθμολογία καταλαβαίνανε την προσπάθεια. Πολλές φορές ο Καράφλας κανόνιζε να παίρνουμε άδειες τις τελευταίες ώρες για προπόνηση, με το δικό του τρόπο. Αλλά υπήρχαν και ορισμένοι δύσκολοι που δεν βοηθούσαμε καθόλου την προσπάθειά μας. Προσωπικά δεν ήθελα καμιά βοήθεια από κανέναν, γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου».

-Ο Δημήτρης Καράφλας τι τύπος ήταν ;

«Ο Καράφλας ήταν σκληρός άνθρωπος. Καλός εν γένει, αλλά σκληρός ακόμη και με τον εαυτό του. Ήταν από τους ανθρώπους που θα σε υποστήριζε – παρεπιπτόντος αυτή η κυρία που περνάει τώρα πρέπει να είναι η αγγλικός μας, η Ζαχαριάδου…Ο Καράφλας ήταν Βαλκανιονίκης στην σφυροβολία. Από μπάσκετ δεν ήξερε πολλά πράγματα, αλλά ήξερε πειθαρχεία. Την προηγούμενη χρονιά με γλύτωσε από αποβολή απ’ όλα τα σχολεία όταν πήγα να εκτεθώ σ’ ένα διαιτητή που μας έκαψε στο Παπαστράτειο στον αγώνα  που σου είπα πριν. Εκεί μου έριξε μια σφαλιάρα, αλλά δεν άφησε να μου πάρει το δελτίο εκείνος που ήθελε να με αποβάλλουν απ’ όλα τα σχολεία ! Ο Καράφλας φαινόταν ως ο προπονητής της ΛΑΝΣ, αλλά στην ουσία προπονητής ήταν ο Γιώργος Σολωμός. Ο Καράφλας με τον Κοκοτή ήταν οι γυμναστές της ΛΑΝΣ. Για δες εδώ στη φωτογραφία ποιοι είναι στον πάγκο της ΛΑΝΣ ; Ο Λινάρδος, ο κυρ-Αργύρης, η κόρη του η Μπόνι και πιο δίπλα είναι Δενδρινός,  Βαρίκας και Κορκίδης ! Δηλαδή όλος ο Πανιώνιος είναι ακριβώς πίσω από τη ΛΑΝΣ. Εδώ φαίνεται η πραγματική ιδέα του Πανιωνίου, που είναι γυμνάσιο και Ορφέας. Παιδαγωγικό και αθλητικό υπόβαθρο. Δεν είναι τυχαίο που το γήπεδο είναι δίπλα στο σχολείο. Να σου αποκαλύψω ότι οι Βαρίκας – Κορκίδης ήθελαν να βάλουν τον Δενδρινό να κοουτσάρει τη ΛΑΝΣ στον τελικό ! Αλλά αυτό δεν γινόταν…Στην ουσία ο κόουτς του Πανιωνίου ήταν ο Μάκης Δενδρινός, αυτός μας έκανε την προπόνηση την μεγάλη και εφαρμόζαμε συστήματα στο παίξιμο της ΛΑΝΣ. Εκεί τότε ο Καράφλας είπε όχι, κόουτς της ΛΑΝΣ είναι ο Γιώργος Σολωμός, ο οποίος για μένα είναι από τους καλύτερους προπονητές που υπάρχουν. Στον Δενδρινό οφείλω όλα όσα βασικά έχω μάθει στο μπάσκετ. Για μας που ξέρουμε μπάσκετ, ο Δενδρινός είναι πολύ παραπάνω από τους περισσότερους. Μην κοιτάς που ο Ιωαννίδης πήρε πρωταθλήματα, να τα βράσω…του τα χαρίζω όλα. Ο Μάκης ο Δενδρινός είναι πολύ ανώτερους από αυτούς τους προπονητές. Να μου πεις για προπονητή το Κώστα Αναστασάτο. Ναι, ο Αναστασάτος ήταν ο φιλόσοφος.  Ναι, ο Φαίδωνας Ματθαίου, άξιος ! Ο Ματθαίου επίσης ήταν υπερπρωταθλητής στο μποξ. Πρωταθλητής στην κωπηλασία. Πρωταθλητής στις ρίψεις. Μπακετμπολίστας. Έχει παίξει στη Βαρέζε. Ανήκει στη μεγάλη γενιά του ’50. Όπως επίσης ο Αλέκος και ο Γιάννης Σπανουδάκης, προπονητές στον Ολυμπιακό, που του είχα στον Πανιώνιο»

-Οι προπονήσεις της ΛΑΝΣ πότε γινόντουσαν ;

«Ή πριν το σχολείο, μαζευόμαστε ακόμη και 6.30 ή ώρα το πρωί, ή μετά το σχολείο. Πολλές φορές έχει τύχει να κάνουμε 8ωρες προπονήσεις ! Επίσης εφαρμόζαμε κάποια συστήματα του Πανιωνίου ! Οι προπονήσεις γίνονταν στο Μίλωνα, ή στο ανοιχτό του Πανιωνίου μόλις ξεκίνησε (1979-80) ή στο κλειστό του σχολείου που γλίστραγε πάρα πολύ, οι μπασκέτες ήταν στα 3.30, τελείως ακατάλληλο.  Τότε ήταν στον Πανιώνιο ο Ανδρέας Βαρίκας, ο Παύλος Κορκίδης με τον οποίο είμαστε πρώτα ξαδέρφια και ο Μάκης Δενδρινός. Στην αρχή δεν το είδε καλά από την πλευρά του κι έλεγε «η ΛΑΝΣ θα φάει πολύ χρόνο από τους αθλητές μου». Μάλιστα τότε κάναμε με τη ΛΑΝΣ και κάποια φιλικά και μαζεύαμε λεφτά με τα οποία πήραμε πολύ καλές εμφανίσεις , στα χρώματα της Γιουγκοσλαβίας. Σορτσάκι με ζωνίτσα, με γραμμή προσεγμένη ! Οι εμφανίσεις τότε ήταν πανάκριβες ! Ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε ο Ολυμπιακός, αλλά ούτε κι Πανιώνιος είχε τότε τέτοια εμφάνιση ! Την πρώτη χρονιά, το 1979-80 είχαμε καλύτερη ομάδα, αλλά δεν φτάσαμε τελικούς. Είχαμε πιο πολλούς και πιο καλούς παίκτες…».

-Και γιατί στα χρώματα της Γιουγκοσλαβίας ;

«Μας άρεσε πολύ τότε το Γιουγκοσλάβικο μπάσκετ. Για μένα τότε ήταν πρότυπο ο Ντράζεν Νταλιμπάκιτς. Μου άρεσε επίσης πολύ ο Πίστολ Πιτ Μάραβιτς, «μιλούσαν» στην μπάλα ! Ειδικά το γιουγκοσλαβικό μπάσκετ έβαλε το άθλημα στην καρδιά των Αθηναίων, ήταν σούπερ ομάδα !  

-Είχατε γούρια ;

«Όλοι είχαμε γούρια. Πρόσεξε εδώ στις φωτογραφίες, τα χρώματα που φοράω στις κάλτσες μου είναι τα χρώματα των Lakers ! Άσπρο, μωβ, χρυσό…Επίσης φορούσα πάντα και μια ίδια φανέλα από μέσα !»

-Η ΛΑΝΣ τι διακρίσεις έχει ;

«Να εδώ μια φωτογραφία που παίζουμε τελικό Νοτίου Ελλάδας με την Κρήτη, που την κερδίσαμε 40 πόντους διαφορά ! Υπήρχε το περιφερειακό επίσης πρωτάθλημα με αγώνες νοκ-άουτ. Αυτό πάθαμε μια χρόνια πριν το τελικά όταν πήγαμε στο Παπαστράτειο και βρήκαμε μια άγνωστη ομάδα με ένα παίκτη 2.08, άντε να παίξεις ένα τόσο ψηλό παιδί, πρωί και στο γήπεδο αυτό που είναι τόσο κρύο. Έτσι βρεθήκαμε να κυνηγάμε σκορ και στο τέλος χάσαμε στο καλάθι… Η ΛΑΝΣ ήταν πρωταθλήτρια Περιφερειακού Πρωταθλήματος Αττικής, Πρωταθλήτρια Νοτίου Ελλάδας, Πρωταθλήτρια Αθήνας, και δευτεραθλήτρια στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1980-81».

-Πώς θυμάσαι τη Νέα Σμύρνη ;

«Είμαι γέννημα – θρέμμα Νεοσμυρνιός. Γεννήθηκα εδώ ακριβώς από κάτω από την πλατεία. Στην οδό Αγ. Φωτεινής ήταν το πατρικό της μάνας μου και ακριβώς απέναντι το πατρικό του πατέρα μου. Έμεναν απέναντι πριν παντρευτούν ! Έχω μεγαλώσει εδώ στην πλατεία από τότε που ήταν
χωμάτινη ! Όταν φυσούσε δεν ήξερες που να κρυφτείς. Τρομερή σκόνη. Μετά το ’70 ο Παπαθανασίου, ο δήμαρχος τότε, μαζί με τους Ωνάσηδες έφτιαξαν την πλατεία και είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα. Τότε ήταν Πανιώνιος ίσον Νέα Σμύρνη. Ο Πανιώνιος είναι ομαδάρα. Δεν είναι μια ομαδίτσα που προσπαθούν να μας δείξουν. Κατ’ αρχάς έχει τους περισσότερους αθλητές μετά την Μπαρτσελόνα σε όλον τον κόσμο. Μια ομάδα με τρομερά φυτώρια. Ιστορία, είναι κάτι το πολύ μεγάλο.  Ο Πανιώνιος δεν είναι μόνο ομάδα, είναι ιδέα. Κάποτε είπα κι έγινε σλόγκαν ότι ένα Σαββατοκύριακο δικό μας είναι όλη τους η ζωή ! Δεν το είπα τυχαία, κάτι σκέφτηκα και το είπα…Πανιώνιος σημαίνει ότι θα κερδίσεις δίκαια. Όταν βγαίνει στην Ευρώπη ξέρεις ότι θα περάσει μερικούς ομίλους γιατί για να βγει πρέπει να έχει πολύ καλή ομάδα, ποτέ δεν ευνοείτε. Του Πανιώνιου του τρώνε βαθμούς, δεν παίρνει βαθμούς τζάμπα. Στα 70ς  στην μεγάλη ομάδα του Πανιωνίου ήμουν το lucky charm της ομάδας, η μασκότ δηλαδή.  Με έπαιρνε από το χέρι ο Γιώργος ο Δέδες και μπαίναμε στο γήπεδο μαζί ! Ερχόταν τότε και σπίτι μου γιατί έπαιζαν μπάλα και οι θείοι μου στον Πανιώνιο, ο Νότης κι ο Τάκης. Τρώγαμε όλοι μαζί παρέα με τον Σκρέκη και το Θεοφιλόπουλο. Όταν βλέπεις αυτά τα ιερά τέρατα στο γήπεδο καταλαβαίνεις ότι θέλεις να γίνεις κάτι σαν κι αυτούς. Από τα 70ς θυμάμαι επίσης έναν τεράστιο Ανδρέα Βαρίκα με τον οποίο έχουμε συζητήσει πολλές φορές και ήταν ένα τεράστιο μυαλό. Οραματιστής. Και διορατικός.  Έβλεπε πράγματα 15-20 χρόνια μπροστά. Αλλά θυμάμαι διέκρινα σε μια προπόνηση της Δάφνης πριν του Πανιωνίου έναν πιτσιρικά τότε, που σε μια συγκεκριμένη κίνηση έκανε κίνηση πίβοτ και άφηνε την μπάλα με λέι-απ στο καλάθι. Τον υπέδειξα στον Βαρίκα. Ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου ! Πράγματι άρχισαν να τον παρακολουθούν κι ύστερα από τρία χρόνια ο Φάνης ήρθε στον Πανιώνιο. Τότε ήμουν στην Αμερική κι έπαιζα κολεγιακό στο Οχάιο στο Φίνλεϊ με προπονητή τον James Houdeshell που ήταν προπονητής της Εθνικής Αμερικής, ο βοηθός του Μπόμπι Νάιτ (!).  Έχω σπουδάσει μπάσκετ κι έχω δίπλωμα προπονητή.  Το 2001 μου έστειλαν πρόσκληση οι Lakers να πάω μαζί τους στη Χαβάη… Όταν γύρισα στην Ελλάδα μου λέει ο ξάδερφός μου, ο Κορκίδης : μην πας Αμερική, θα ξεκινάς να παίζεις πρώτη αλλαγή, μείνε στον Πανιώνιο. Όχι του λέω θα πάω να κάνω τις σπουδές, το έχω δει αλλιώς με το μπάσκετ και προσπαθούσαν να με πείσουν να μείνω. Στην Αμερική έφυγα το 1982 κι ενώ ήμασταν φαβορί να πάρουμε το πρωτάθλημα στο εφηβικό. Έφυγα πριν τους τελικούς…Χτύπησε κι ο Λινάρδος, κάτι έπαθε κι ο Νίκος ο Κιούσης που είχε το καλύτερο τζαμ – σουτ απ’ όλους…Έτσι πέρασε ο Πρωτέας στον τελικό και πήρε το πρωτάθλημα. Η 10άδα του εφηβικού τότε του Πανιωνίου ήμασταν : Λινάρδος, Παυλίδης, Κούτρας, Μπέλσης, Κωνσταντώνης, Φατούρος, Σκαρέντζος, Κωνσταντινίδης, Κιούσης, Μαγγίνας και κόουτς ο Δενδρινός. Σημειωτέον ο Νίκος ο Σκαρέντζος είναι και νονός της κόρης μου. Από την Αμερική γύρισα το 1986, αλλά έως τότε έκανα κανονικά προπονήσεις το καλοκαίρι με τον Πανιώνιο και ξαναπήγαινα στην Αμερική και ξαναέκανε προετοιμασία με το Πανεπιστήμιο…Μια χρονιά που δεν μπόρεσα να παίξω βάση του νόμου – το ίδιο έπαθε και ο Παναγιώτης Φασούλας – έπαιξα ποδόσφαιρο. Ξεκίνησα σαν στράικερ με 5 γκολ στα πρώτα δύο παιχνίδια, ώσπου τραυματίστηκε ο τερματοφύλακας κι έτσι έπαιξα κήπερ. Στο Οχάιο πάντα»

-Στην Ελλάδα είχες άλλη πρόταση ;

«Λοιπόν μόλις γύρισα στην Ελλάδα και βρίσκομαι Αβέρωφ 8 στα γραφεία της Εθνική Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης με την πρώην σύζυγό μου, την Τζένη, είχα παντρευτεί πολύ μικρός, με την οποία έχουμε και  4 παιδιά. Ο μικρός είναι μπασκετμπολίστας, 2.10, κι έχει πάρει κι ένα πρωτάθλημα στο Οχάιο. Εκεί λοιπόν πήγα να δω τι γίνεται με το δελτίο μου. Πρόεδρος ήταν τότε ο Παντελής Δέδες. Και βλέπω ένα κοντό τύπο με καρουδάκι, από αυτούς που δεν σου γεμίζουν το μάτι. Μου λέει ο Δέδες :  αγόρι μου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ! Δεν μπορείς να πας πουθενά ! Ήθελα να βγάλω κάνα φράγκο. Ο Πανιώνιος δεν πλήρωνε. Λίγοι τα παίρνανε και πολλές φορές αργούσαν να τα πάρουν. Είχαν δηλώσει την ομάδα ακριβώς με την σειρά : Κορωναίος, Λινάρδος, Παυλίδης, Χριστοδούλου…μετά τους 10 μπορείς να κάνεις κάτι και να φύγεις, όμως εγώ δεν μπορούσα…Τότε πετάγεται αυτός το τυπάκι και λέει : θα τον πάρω εγώ ! Μην παίξεις φέτος και θα σε πάρω στην ομάδα ! Και ποιος είσαι εσύ ; Τότε ο Δέδες λέει : Είναι ο κύριος Παύλος Γιαννακόπουλος, πρόεδρος του Παναθηναϊκού !  Εμένα μου φάνηκε κάτι σαν κλητήρας, ή σαν εισπράκτορας σε τρόλεϊ !  Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να πάω στον Ολυμπιακό, που παρακολουθούσε τι έκανα στην Αμερική, σε αντίθεση με τον Πανιώνιο και είχε τότε προπονητή τον Αναστασάτο που ήταν προπονητής μου στον Πανιώνιο. Κι ενώ λοιπόν ο Δέδες μου έκλεινε το μάτι, απευθύνομαι στον Γιαννακόπουλο και του λέω : Με τον Παναθηναϊκό βγάζω σπυράκια, δεν τον θέλω καθόλου ! Καλά αφού είναι έτσι…μου αποκρίθηκε»

-Ο Μιχάλης Παυλίδης σήμερα…

«Πριν 8 χρόνια κόντεψα να χάσω τη ζωή μου. Ήμουν στην εντατική για 8 μέρες, είχα πάθει θρόμβωση. Εκεί είπα : παίρνω τη ζωή στα χέρια μου. Ήμουν στο Οχάιο. Πήρα διαζύγιο και αποφάσισα να πάω στην Καλιφόρνια. Η άλλη περίπτωση ήταν να γύριζα στην Ελλάδα και να δούλευα για τον Πανιώνιο, ήταν τότε ο Κώστας Τσακίρης στα πράγματα και είχαμε μιλήσει και το σκεφτόμουν να έρθω πίσω στον Πανιώνιο. Είχε έρθει στο Οχάιο και μιλήσαμε πριν πάρει την ομάδα από τον Μπέο. Για μένα το ιδανικό θα ήταν να ήταν πρόεδρος στον Πανιώνιο ο Μπέος και να έβαζε τα λεφτά ο Τσακίρης. Το καλύτερο δίδυμο θα ήτανε. Θα παίρναμε πρωταθλήματα. Πήγα τελικά στο Βόρεια Καλιφόρνια και ήμουν εκπρόσωπος για τα ελληνικά κρασιά σε όλη τη Δύση και μάλιστα πρωτοπόρος γιατί κανείς άλλος δεν έκανε αυτή τη δουλειά. Για πολλούς ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που μπορούσα να κάνω, αλλά είμαι Πανιώνιος και είμαι γεννημένος για τα δύσκολα ! Έτσι τους απάντησα ! Πραγματικά μέσα σε λίγους μήνες έβαλα ελληνικό κρασί εκεί που δεν είχε φτάσει ποτέ. Είμαι περήφανος γι’ αυτό, γιατί δείχνουμε μια Ελλάδα που δεν υπάρχει. Πρέπει η Ελλάδα να βγει από αυτή τη δύσκολη κατάσταση που μας έχουν βάλει και πρέπει να δείξουμε μια Ελλάδα διαφορετική για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα σωστό branding τώρα γιατί αυτή την στιγμή έχουμε τα καλύτερα κρασιά στον κόσμο, ειδικά στα λευκά. Αυτή τη στιγμή είμαι αντιπρόεδρος της Old World Vines και έχω σκοπό να κάνω τελείως δική μου επιχείρηση με ελληνικά προϊόντα και θα εστιάζω στο κρασί και σε επιλεκτικά φαγητά. Θέλω να κάνω κάτι που θ’ αλλάξει όλη τη ροή των ελληνικών προϊόντων σε όλη την Αμερική».

-Υπάρχει ακόμη το αμερικανικό όνειρο ;

« Ισχύει ότι η Αμερική σου δίνει ευκαιρίες, βέβαια είναι πιο δύσκολα απ’ ότι στο παρελθόν, υπάρχει δυσκολία σε πολλά πράγματα αλλά πιστεύω ότι οι μεγαλύτερες ευκαιρίες σου έρχονται στα δύσκολα χρόνια. Όταν η οικονομία γονάτιζε, τότε άρπαζα την ευκαιρία από τα μαλλιά. Πρέπει όλοι να έχουμε όραμα. Υπάρχει η ευρηματικότητα στο dna του Έλληνα και τον έχουν γονατίσει κάνοντάς τον δημόσιο υπάλληλο. Αυτό είναι το πρόβλημα μας. Δεν γίνεται το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού να είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι δυνατότητες της Ελλάδας είναι τεράστιες».

-Στο δημοψήφισμα τι θα ψηφίσεις καθώς έτυχε να βρίσκεσαι αυτές τις μέρες στην

 Ελλάδα ;

«Δαγκωτό ΟΧΙ. Όποιος δεν ψηφίσει όχι, για μένα κάνει κακό στα παιδιά του. Και στα παιδιά των παιδιών του, γιατί αυτό που συμβαίνει πρέπει να σταματήσει. Καλώς ή κακώς μεθαύριο τα παιδιά των παιδιών μας θα πουν ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί που είπαν όχι. Αυτή την στιγμή έχουμε πόλεμο. Οικονομικό πόλεμο και είναι παγκόσμιος. Ήταν να κλείσω κάποιες συμφωνίες με Κίνα και άλλες χώρες που ακυρωθήκανε όλες επειδή η Ελλάδα είναι σε αυτή την κατάσταση. Είχα συμφωνία με 600.000.000 κόσμο, αλλά επειδή υπάρχει αστάθεια στην χώρα μας, χάλασε. Καλό είναι να έχεις λεφτά, αλλά να κάνεις κάτι καλό για τον τόπο σου».

-Πού μετακόμισες ;

«Τώρα μένω 50 μίλια νότια από το Λος Άντζελες κοντά στη Laguna Beach. Εκεί που μένω λέγεται Μπαρτσελόνα, οπότε…καταλαβαίνεις ! Η αλλαγή αυτή έγινε για επαγγελματικούς λόγους.  Κοιμάμαι και ξυπνώ με το να γίνει αυτό ή το άλλο. Είμαι επί ποδός όλη μέρα. Όταν βρίσκω χρόνο βάζω την κυανέρυθρη φανέλλα και πάω για μπάσκετ ! Το σπίτι μου είναι γεμάτο από φανέλες του Πανιωνίου !»

- Σου εύχομαι κάθε επιτυχία ολόψυχα !

«Σ’ ευχαριστώ επίσης για την εξαιρετική αυτή συνέντευξη, που είναι και αποκλειστική από τότε που έφυγα από την Ελλάδα, εδώ και 33 χρόνια !».

   

 *Προς το τέλος της συνέντευξής μας προστέθηκε στην παρέα η συνεργάτης του Μιχάλη Παυλίδη, Hillary Klein πρωταγωνίστρια της πετυχημένης τηλεοπτικής σειράς "Bevery Hills" με τον σύντροφό της, φωτογράφο του National Geographic. 

Η συνέντευξη έγινε την Τρίτη 30 Ιουνίου στην Πλατεία της Νέας Σμύρνης.