"Ιερή" Jazz, Duke Ellington και η Ελληνίδα Helen Merrill στο "Τριανόν" του Γιάννη Αλεξίου

 
  "Ιερή" Jazz, Duke Ellington και η Ελληνίδα Helen Merrill στο "Τριανόν"

   Του Γιάννη Αλεξίου 

                                                                                                                 

                                                       
Την ίδια ώρα που κυριολεκτικά εκτελούσε ο Σάκης Ρουβάς το "Άξιον Εστί" στην πλατεία Νέας Σμύρνης, σε μια άλλη γειτονιά της Αθήνας, κάπου στο κέντρο στην οδό Κοδριγκτώνος και Πατησίων στο σινέ "Τριανόν" παιζόταν καλή jazz. To μουσικό όχημα Voyage Jazz Group - με αρκετές αλλαγές στην σύνθεσή - του πολύπειρου ντράμερ και περφόρμερ Αλέξανδρου Χρηστίδη παρουσίαζε ένα καλά δομημένο πρόγραμμα με gospel, spirituals και στο δεύτερο μέρος τα "Ιερά Τραγούδια" του Duke Ellington, που για πρώτη φορά ελληνική ορχήστρα επιχειρούσε να αποδώσει μετά την περίφημο εκείνο κοντσέρτο της Jessye Norman στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου με χορωδία και ορχήστρα που αποτελούνταν από εξαιρετικούς μουσικούς μεταξύ αυτών οι Ron Carter και Grady Tate, το 2003. H μοίρα της jazz γνωστή στην Ελλάδα, μπροστά σε ένα μικρό κοινό να παρουσιαστεί κάτι πολύ καλό, αλλά και φιλόδοξο που στέκεται άνετα σε ένα ένα φεστιβάλ μουσικής, με ή χωρίς προσθήκη εγχόρδων και χορωδίας.
Οι δύο νέες τραγουδίστριες που έβαλαν και τη δική τους σφραγίδα στην συναυλίας του Σαββάτου 2 Μαΐου, η εξαιρετική Μυρτώ Ναούμ με πολύ καλή παρουσία και κίνηση επί σκηνής, αλλά και η Ναστάζια Μπέικοφ (κόρη του Βούλγαρου βιολιστή Μπέικοφ) που παραπέμπει σαν παρουσία και κίνηση στα 20'ς και 30'ς, εναλλασσόνταν επί σκηνής, η έδιναν ή μία στην άλλη το μικρόφωνο καταφέρνοντας το απίθανο να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα του band leader Χρηστίδη, αντικαθιστώντας τη βασική τραγουδίστριά του Πηνελόπη Τζανετάκη που έκλεισε η φωνή της.

Έτσι ανέβηκαν στο τρένο του Voyage Jazz Group κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή στο δρομολόγιο από το Μανχάταν στο Χάρλεμ και τραγούδησαν το standard "Take the A Train" με μπρίο και επιτυχία ! Αλλά και τα gospel "Amazing Grace", "Sometimes i fell like motherless child", δύο παραδοσιακά τραγούδια που έχουν γνωρίσει πολλές διασκευές, αλλά εκείνες της Aretha Franklin μου έρχονται πρώτα στο μυαλό. Αλλά και το επίσης παραδοσιακό "Swing Low, Sweet Chariot", "God Bless The Child" της Billie Holiday. Η σύνθεση του Τάκη Πατερέλη "Player For Chaise" αφιερώθηκε στο δάσκαλο του τζαζίστα και τόσων άλλων μουσικών στο Εθνικό Ωδείο, κ. Φαραντάτο. Να που κι ένας Έλληνας μουσικός έπαιξε ένα έργο συναδέλφου του, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά και οι Έλληνες τζαζίστες έχουν τόσα καλά κομμάτια στο ρεπερτόριό τους !
Η ορχήστρα επίσης πολύπειρη με τον σφριγηλό σαξόφωνο του Φίλιππου Παππά να "γεμίζει", αλλά και το πιάνο του Αλέξανδρου Ορφανού, το κοντραμπάσο του Αντώνη Αρβανίτη και η κιθάρα του Παναγιώτη Αθάνατου έδωσαν ένα σπάνιο δείγμα ποιοτική jazz με διεθυντή ορχήστρας τον ντράμερ Αλέξανδρο Χρηστίδη που έχει πάντα τόσες καλές ιδέες και πρότζεκτ στο συρτάρι του, αλλά και γνώσεις να μοιραστεί με το κοινό γύρω από κάθε τραγούδι.
Το "Alabama" του John Coltrane, ένα τραγούδι που γράφτηκε για τα "δυσάρεστα νέα στα 60ς και τις φωτιές που έβαλαν σε σπίτια μαύρων οι λευκοί" έκλεισαν το πρώτο μέρος που έδωσε την σκυτάλη σε αποσπάσματα από τα θρησκευτικά κοντσέρτα του σπουδαίου Duke Ellington : "Lords Prayer" (πιάνο σόλο), "Heaven", "The Majesty Of God", "Meditation", "The Majesty of God", "Meditation", Freedom Suite" (σε τρία μέρη) που αποδόθηκαν με υψηλό αίσθημα του βάρους που έχουν στην παγκόσμια ιστορία της jazz. Η βραδιά έκλεισε με το πανηγυρικό "When The Saints Go Marching In" με full band επί σκηνής και το "In Sentimental Mood" του Sir Duke Ellington.

Θα σταθώ στην jazz ερμηνεύτρια Μυρτώ Ναούμ που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αν κι έχω δει πολλές ερμηνεύτριες, Ελληνίδες και ξένες, αλλά αυτή ήταν πραγματικά εξαιρετική ! Η Ελληνίδα Helen Merrill, από φωνή, παρουσία και στυλ.
Αξίζουν συγχαρητήρια στον Αλέκο Χρηστίδη που έστησε ένα τέτοιο πρότζεκτ στην Ελλάδα αυτή την εποχή που κανείς, ή σχεδόν κανείς, δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει κάτι διαφορετικό από τα έτοιμα καθώς δεν υπάρχει μία από πλευράς βοήθειας στην παραγωγή.
Επί την ευκαιρία το ιστορικό σινεμά "Τριανόν" διατίθεται πάλι για συναυλίες, λειτουργεί και σαν κινηματογράφος, αλλά γενικότερα είναι ανοιχτό για εκδηλώσεις λογοτεχνίας, ποίησης και μουσικής. Επίσης έχει βγάλει στο "σφυρί" τις ιστορικές κινηματογραφικές  και λογοτεχνικές εκδόσεις του οίκου "Αιγόκερως" σε τιμές από 1,5 έως 3,5 ευρώ 9 και φυσικά έφυγα με αρκετά βιβλία από το σινεμά...) για να συμπληρώσω την εν λόγω συλλογή μου !