ο «Beat Poetry» των Αδερφών Κατσιμίχα

 Το «Beat Poetry» των Αδερφών Κατσιμίχα

Του Γιάννη Αλεξίου

 Εφηβικός εφιάλτης. Οι χούλιγκαν της Σελήνης. Τίποτα απ’ αυτά δεν ήμασταν. Ήμασταν μόνο αναζητητές του ξανθού ίχνους της αλήθειας. Της αλήθειας.

Απόσπασμα από το ποίημα Επιστροφή στην Τάιμς Σκουέαρ του Άλλεν Γκίνσμπεργκ, ενός από τους ήρωες της beat generation που αναπολούν και τιμούν οι Αδερφοί Κατσιμίχα στην καινούργια, μετά από πολύ καιρό, δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο «Beat Poetry» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μετρονόμος».

 Pink Floyd, Don McLean, City Lights Books και San Francisco, Bronx, Sweat Jane, Charles Bukowski, Dylan, Joplin, Jean Paul Sartre, Jack Kerouac, Corso, William Burroughs, Zappa, Jagger, Bowie, Tom Waits, , Morrison, Το Ουρλιαχτό, Αμέρικα, Μανχάταν, hipsters, LSD και όλη η κουλτούρα των 60’s έχει ποτίσει με τη γενιά της beat και την ποίηση της στο κέντρο έχει ποτίσει το νέο άλμπουμ των Πάνου και Χάρη Κατσιμίχα που κυκλοφορεί σε μορφή βιβλίου – cd.

Το σπάνιο φωτογραφικό υλικό και οι πληροφορίες που υπάρχουν στην έκδοση βοηθούν τον ακροατή να μπει βαθιά στο κλίμα του άλμπουμ και με οδηγό τις χαρακτηριστικές φωνές των δύο τραγουδοποιών της εφηβείας μας που εξακολουθούν να μας ταξιδεύουν το αμερικανικό όνειρο είναι πάντα εδώ.

Η κιθάρα του Γιάννη Σπάθα μας πάει στην 3^η Λεωφόρο και οι εικόνες το πιο διάσημου «Ουρλιαχτού» στο πλανήτη περνούν από την Γιούνιον Σκουέαρ, το Αλκατράζ, την μπήμποπ σερβίροντας την «απόλυτα κτηνώδη σούπα του Χρόνου».

Η Αμερική που δεν ζήσαμε είναι όλη εδώ ! Τι ευτυχία για όλους που αγαπήσαμε την χώρα αυτή, που έγινε ακόμη πιο άπιαστη με την κρίση που βιώνουμε, μέσα από την μουσική και τα τραγούδια της. Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας για τη Νέα Υόρκη και το San Frisco των 60’ς με τα χάπενινγκς στα πεζοδρόμια κάτω από τους ουρανοξύστες κάπου εκεί στη γωνία Haight Asbury.

«Η αντίσταση στη βία της εξουσίας, τα φιλειρηνικά κινήματα, η σεξουαλική απελευθέρωση, το φεμινιστικό και αντιπολεμικό κίνημα, του Γούντστοκ, η ψυχεδέλεια, όλα αυτά καθόρισαν ένα τρόπο σκέψης που μας σημάδεψε για πάντα. Έγινε τρόπος ζωής;, κοινός τόπος αναζήτησης και συνάντησης με ανθρώπους συνομηλίκους μας, που ζούσανε χιλιάδες μίλια μακριά. Παλαβή γενιά», γράφουν στο εισαγωγικό τους σημείωμα ο Χάρης και ο Πάνος.

Πολύ καλή δουλειά ! Βαθμολογία : 8,5/10