ΠΑΝΘΗΡΙΝΕΣ ! του Γιάννη Αλεξίου

       Του Γιάννη Αλεξίου

                                                 ΠΑΝΘΗΡΙΝΕΣ !                                            

     Εκατομμύρια πληκτρολογήσεις, αλλά και χιλιάδες τόνοι μελάνι έχουν χυθεί για τους Πάνθηρες, αλλά  σχεδόν μηδαμινές είναι οι αναφορές στις Πανθηρίνες που κι αυτές από πάντα έδιναν βροντερό παρών, χωρίς εκπτώσεις. Η θηλυκή παρουσία στον πυρήνα της ομάδας μας εισχώρησαν στον ανδροκρατούμενο χώρο της Θύρας 3, όχι σαν εκπρόσωποι του αδύνατου φύλου, αλλά γιατί το έλεγε η καρδιά τους να ακολουθούν την ομάδα, αλλά και γιατί χαίρονται τον έρωτα τους με τον Πάνθηρα μέσα από τη διαδικασία του γηπέδου, αλλά και γιατί τις μάγευε το κυανέρυθρο χρώμα, όπως κι εμάς. Ξέρετε πόσοι έρωτες γεννήθηκαν και πέθαναν στη Θύρα 3 ; Ένας μικρόκοσμος που δεν κρύβει το πάθος του χωρίς αντρική ή θηλυκή πλευρά σε μια απόδραση από την καθημερινότητα όποια κι είναι αυτή για τον καθένα μας. Εμβληματική φυσιογνωμία των Πανθηρίνων υπήρξε η γνωστή σε όλους μας Ελένη Δ. Μια κατάξανθη Πανθηρίνα με μια λεπτή φωνούλα, όμως γεμάτη νεύρο που πηγαινοερχόταν γεμάτη ανησυχία πέρα- δώθε και ήταν ικανή να ξεσηκώσει ένα ολόκληρο γήπεδο ή καλύτερα τους αντίπαλους οπαδούς με την επακόλουθη υπεράσπιση των Πανθήρων που πολλές φορές έχυσαν αίμα για πάρτι των Πανθηρίνων. Βεβαίως πέρασαν οι εποχές που έρχονται αντίπαλοι φίλαθλοι, αλλά και οι εποχές που οι Πανθηρίνες εξοργίζονταν. Η σημερινή παρουσία τους είναι πιο διακριτική, αλλά είναι πάντα εκεί.

 Στα πρώτα χρόνια από την ίδρυση των Πανθήρων το 1983, εκεί θυμάστε στο υπογειάκι απέναντι από το γήπεδο σε μια «heavy metal» τρύπα - πολύ δύσκολη για κάθε αντίπαλο οπαδό να έρθει να πάρει εισιτήριο γιατί μάλλον θα έβγαινε οριζόντια – οι Πανθηρίνες έτυχαν σε μια εποχή που στο μάτι της εξουσιαστικής αστυνομίας που επανδρωνόταν από φάτσες που μας έκαναν να σκάμε στα γέλια. Ήταν η εποχή που το φεμινιστικό κίνημα ανθούσε και οι γυναίκες διεκδικούσαν πια απροκάλυπτα τα δικαιώματά τους. Οι περισσότερες Πανθηρίνες έβρισκαν εισιτήριο εισόδου στο σκληροπυρηνικό και ανδροκρατούμενο κλαμπ μέσω της αγκαλιάς ενός Πάνθηρα. Παράλληλα στο βλέμμα της εξουσίας των γηπέδων φαίνονταν υπεράνω υποψίας. Δηλαδή ήταν αόρατες ! Το εξαιρετικό αυτό προνόμιό τους τις έκανε να βοηθούν σημαντικά στην οργάνωση της εξέδρας στη Θύρα 3 που τότε ήταν στην πλευρά του του Αγ. Ανδρέα. Αλήθεια διερωτηθήκατε ποτέ πόσες από τα κορίτσια που κρυφοκοίταζαν από τα παράθυρα του οικοτροφείου ξεροστάλιαζαν στα παράθυρα προς χάριν της Πανιωνάρας ; Θα περάσουν στο πάνθεον των αγνώστων «μαρτύρων» του Πανιωνίου ! Οι Πανθηρίνες, λοιπόν, έκρυβαν στα υπέροχα μαύρα heavy δερμάτινά τους καπνογόνα, δυναμιτάκια κι ότι άλλο απαγορευμένο είδος για κάποιους θα μπορούσε να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα της έδρας.

 Πολλοί θα θυμούνται την αγία…Αθανασία των Πανθήρων – το αγία κολλάει γιατί στη διάρκεια της δράσης της ήρθε στην επιφάνεια την εποχή εκείνη η θαυματουργή Αγία Αθανασία του Αιγάλεω. Η Πανθηρίνα Αθανασία ήτο ευτραφής, πρόσχαρη και δυναμική που ακολουθούσε την ομάδα ακόμη και σε εκείνα τα ολιγομελή ταξίδια στην επαρχία μες το καταχείμωνο, φαιδρών εκδρομών σε σχέση με την μαζικές εκδρομές των Πανιώνιων στη δεκαετία του ’70. Οι στάχτες της κοινωνικής ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών των δεκαετιών ’50 και ’60 είχαν βέβαια τον αντίχτυπό τους και στη δεκαετία του ’80, τότε δηλαδή που πήρε σάρκα και οστά ο όρος χούλιγκαν και στην Ελλάδα, όπου είχε πολύ πιο ισχυρό πρόσωπο και δράση απ’ ότι σήμερα. Η έδρα ήταν πιο καυτή για κάθε ομάδα, αλλά και ολόκληρη η περιοχή που έδρευε το κάθε γήπεδο.

Αύξηση των Πανθηρίνων στην εξέδρα παρατηρούνταν μέσα στο χρόνο κυρίως όταν ο Πανιώνιος γινόταν κυπελλούχος, ή της μόδας ακόμη για κάποιους που σήμερα είναι μακριά μας γιατί πέρασαν επιφανειακά την νόσο…Πανιώνιος. Αυτό όμως συνέβαινε και με περιστασιακούς Πάνθηρες που θυμηθούμε αργότερα. Αναλογικά πήγαινε δηλαδή το πράγμα. Μην ξεχνάμε επίσης ένα ανεπίσημο στατιστικό στοιχείο που δεν μπήκε σε κανενός είδους έρευνα μέχρι σήμερα, αλλά κυκλοφορεί ευρέως στην πιάτσα, ότι οι Πανθηρίνες – μέσα όλες οι γυναίκες που παρακολουθούν τον Πανιώνιο – είναι οι πιο πολυάριθμές με τις Βαζελίνες. Το πάντα ανεπίσημο ποσοστό που κατάφεραν να απορροφήσουν οι Πάνθηρες από το γενικό γυναικείο πληθυσμό του Πανιωνίου ήταν σχεδόν πάντα δυσανάλογο. Σε ένα άλλο λοιπόν ανεπίσημο γκάλοπ που έκανα όταν μου ήρθε το θέμα «Πανθηρίνες» για μια σημερινή παρουσία που ξεχωρίζει από τις άλλες, το μυαλό σχεδόν όλων πήγε στην Ελισάβετ. Την  μικροκαμωμένη δραστήρια Πανθηρίνα που θυμίζει φυσιογνωμικά την Dolores O’Riordan την τραγουδίστρια των Cranberries, η οποία βοηθά ενεργά οτιδήποτε έχει σχέση με τους Πάνθηρες. Μια παρουσία με τη δική της βαρύτητα και φωνή.

Κανείς όμως δεν μπορεί να παραγνωρίσει την εμβληματική για την ευρύτερη Πανιώνια οικογένεια παρουσία της Μπόνι που βεβαίως είναι ο κρίκος των Πανθήρων με τη διοίκηση του Πανιωνίου. Και φυσικά είναι κοντά στην ομάδα σε κάθε εκδρομή.

Ας με συγχωρήσουν οι άλλες Πανθηρίνες που διεκδικούν μια γραμμή στην ιστορία των Panthers, για τις οποίες δεν ανέφερα ενδεικτικά την παρουσία τους όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο τον τίτλο της πιο αθόρυβης Πανθηρίνας πρέπει να τον πάρει δικαιωματικά η Μαρία από τους Αγ. Αναργύρους, η χεβυμεταλού, που ακολουθούσε την ομάδα μέσα – έξω παρέα με τον «άρρωστο» Πανιώνιο, πατέρα της. Μελαχροινή με μαύρα δερμάτινα από το Μοναστηράκι και μαύρες μπότες. Ήταν extreme μόνο και μόνο που ήταν οπαδός μας γέννημα – θρέμμα Αγ. Αναργύτισσα. Λόγω απόστασης μάλλον δεν ήταν κοντά σε όλες τις πανθηρένιες παρέες, όμως είχε την συμπάθεια μας. Όμως όταν μιλούσε για τον Πανιώνιο νόμιζες ότι αναφερόταν σ’ ένα επαναστατικό κίνημα. Τι απέγινε έχω κάτι χρόνια να την δω στο γήπεδο ;

 Οι σημερινές  Πανθηρίνες είναι γοητευτικές, μοδάτες, μαχητικές, διακριτικές, παρούσες.  Πάντα ήμουν ένας διακριτικός παρατηρητής τους… 

                                                        Γιάννης Αλεξίου