Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Η εμφάνιση του Jose Feliciano στο «Gazarte» Του Γιάννη Αλεξίου








  

Η εμφάνιση του Jose Feliciano χθες στο «Gazarte»

Του Γιάννη Αλεξίου

 Με εναλλασσόμενη 8μελή μπάντα επί σκηνής και έντονο το χριστουγεννιάτικο στοιχείο στο σετ του εμφανίστηκε ο πολύς Jose Feliciano και κατέπληξε χθες το βράδυ στο γεμάτο  «Gazarte» και με ρίσκο προσωπικό να εμφανιστεί στο αθηναϊκό κοινό που τόσο αγαπά ! Ο Πορτορικανός θρύλος ήρθε στην Ελλάδα κατευθείαν από το νοσοκομείο της Μάλαγα στην Ισπανία, όπου νοσηλεύτηκε με οξεία πνευμονία και παρά τις απαγορεύσεις των γιατρών να εμφανιστεί στην Αθήνα, μετά από προσωπική ευθύνη του και διαβουλεύσεις με τον μάνατζέρ του και τη βοήθεια με προσωπικό γιατρό και φροντίδα που του παρείχε η γυναίκα του Λεωνίδα Πετρόπουλου, ιδιοκτήτη του «Gazarte» δεν απογοήτευσε το κοινό του κι εμφανίστηκε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, μετά το 3ήμερο του τον Φεβρουάριο του 2011, πάλι στον ίδιο χώρο, έχοντας 10 μέλη συνολικά στην ορχήστρα του !
Με δύο κρουστούς Λατινοαμερικανούς, δύο κημπορντίστες, ένα μακρυμάλλη Αυστριακό κιθαρίστα, ένα πανύψηλο μπασίστα κι ενίοτε κοντραμπασίστα εμφανίστηκε επί σκηνής, ένα σεξτέτο που εμπλουτιζόταν με την μακρομαλλούσσα ξανθιά που χόρευε κι έκανε φωνητικά στον Feliciano, αλλά κι ένα τενόρο που τον συνόδευσε σε ένα κομμάτι ! 


Μετά από προβολή ενός τετάρτου της ιστορίας του τεράστιου τραγουδιστή, κιθαρίστα και συνθέτη Jose Feliciano, που ξεκίνησε ακριβώς στις 9.30 μ.μ. ,η μπάντα του τον προλόγισε παίζοντας τρία κομμάτια των Dizzy Gillespie, Boby Womack και το κλασικό «Sunny», ώσπου βγήκε στην σκηνή στις 10 ακριβώς ο πολυβραβευμένος 71χρονος τυφλός εκ γενετής , μα προικισμένος τραγουδιστής και κιθαρίστας, μεγαλωμένος στο Χάρλεμ και περπατημένος στο Greenwich Village. Από την αρχή της συναυλίας έδειξε ότι δεν έχει χάσει το στυλ του και η ανατριχιαστική φωνή του είναι σε εξαιρετικά κατάσταση σε αυτή την ηλικία. Μαυροντυμένος με ένα κρεπ ντε σιν σακάκι (αυτή η πληροφορία είναι της γυναίκας μου), ένα μακρύ γκρι κασκόλ στο λαιμό και μαύρες μπότες μηχανόβιες ξεκίνησε με πρώτο κομμάτι το «California Dreamin’» κερδίζοντας από την πρώτη στιγμή το κοινό. Δεύτερο κομμάτι το «Blue Christmas» του Elvis και πολυαγαπημένο του, όπως είπε και αμέσως μετά το «Billie Jean» του Michael Jackson σε υπέροχη διασκευή. Πάντα ήταν μάγος στις διασκευές που με την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του στην κιθάρα και γεμάτο συναίσθημα παίξιμό του, είναι ίσως ο καλύτερος εν ζωή κιθαρίστας μαζί με τους Carlos Santana και Eric Clapton, από τους συνεχιστές της μουσικής των 60ς.
Η συναυλία κυλούσε όμορφα με ένα ισπανικό τραγούδι το «Arbolito» , την μεγάλη επιτυχία του «Rain» με ψυχεδελικό παίξιμο στην κιθάρα, το αφιερωμένο στο κιθαρίστα του κομμάτι «Harry Strojka» (έκανε παραπομπή στην Περεστρόικα !), ένα αφιέρωμα στον Django Reinhardt με τίτλο «Django Evening», ώσπου έπιασε μια μαύρη ηλεκτρική κιθάρα – βάζω στοίχημα ότι είναι ειδική κατασκευή από αυτές που χρησιμοποιεί μόνο ο Jose Feliciano – κι έπαιξε το «Oye Como Va» με full band στην σκηνή 8 άτομα κι αυτός 9 ! Μετά έβγαλε τον τενόρο Arno που τραγούδησε Βέρντι και στην αξεπέραστη διασκευή του στο «Light My Fire» των Doors, ένα ζευγάρι σηκώθηκε να χορέψει. Έτσι κύλησε μιάμιση ώρα που έκλεισε με το πιο εμπορικό του τραγούδι «Feliz Navidad», χωρίς encore…δεν έπρεπε να επιδεινωθεί η υγεία του και καλώς έτσι έγινε. Άλλωστε στις 4 τα ξημερώματα πετούσε για την Κωνσταντινούπολη, επόμενο σταθμό του των συναυλιών του. Τον αγαπάμε και τον περιμένουμε πάλι να μας ξαναπαίξει Hendrix, όπως στην πρώτη του εμφάνιση το 2011 και να μας καταπλήξει, όπως μόνο αυτός γνωρίζει.
Ο ήχος ήταν όπως πάντα είναι καταπληκτικός, σ τον προσεγμένο χώρο του «Gazarte» με την καθαρή ατμόσφαιρα, καθώς εξακολουθεί να είναι από τους λίγους χώρους που δεν επιτρέπεται το κάπνισμα και μπορείς να δεις συναυλία σε μια πολιτισμένη ατμόσφαιρα όπως στα καλύτερα τζαζ κλαμπ της Ευρώπης. Οι τιμές παραμένουν ψηλά, αλλά όπως αποδείχθηκε και αυτό το βράδυ, υπάρχει ένα κοινό που μπορεί να ανταποκριθεί και να γεμίσει το χώρο αυτό, σε μια παρατεταμένη εποχή οικονομικής κρίσης, σε μια χειμωνιάτικη βραδιά με κρύο και καταρρακτώδη βροχή.  Όπως βρέθηκαν και αρκετοί που εξαφάνισαν τα πιο πρόσφατα βινύλια του Jose Feliciano  που πουλούσαν οι συνεργάτες του προς 40 ευρώ το ένα !!!

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

TO "WHITE ALBUM" ΤΩΝ BEATLES Του Γιάννη Αλεξίου


















 

  TO "WHITE ALBUM" ΤΩΝ BEATLES



  Του Γιάννη Αλεξίου





Το αριστούργημα των Beatles κυκλοφόρησε στις 22 Νοεμβρίου 1968, σε μια ταραχώδη χρονιά για τα «Σκαθάρια»  γεμάτη γάμους, προσωπικές δραστηριότητες, ίδρυση δική τους εταιρίας, ταξίδι στην Ινδία και με έντονη την φημολογία περί διάλυσης του συγκροτήματος ! Το «The Beatles», ευρύτερα γνωστό  ως «White Album» (Λευκό Άλμπουμ») ήταν διπλό και προσωπικά το θεωρώ το καλύτερό τους, αλλά και  το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών. Παρ’ όλου που κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που οι Beatles πλέον ηχογραφούσαν περισσότερο χωριστά ο καθένας στο στούντιο και οι πολλές προσωπικές τους δραστηριότητες έδειχναν ότι βρίσκονται στην αρχή του τέλους τους σαν συγκρότημα, το αποτέλεσμα είναι άρτιο. Η αυθεντική του κόπια και κάποιες πρώτες επανεκδόσεις του δίσκου περιέχουν μεγάλα καρτ ποστάλ των προσωπικών φωτογραφιών των  John Lennon, Paul McCartney, George Harrison και Ringo Starr και όχι ένα πόστερ του γκρουπ, σαν να προετοίμαζαν το έδαφος μιας ξεχωριστής μελλοντικής διαδρομής για τον καθένα… Ο δίσκος περιέχει τόσα πολλά καλά κομμάτια τα οποία άφησαν εποχή, ώστε μπορεί να αποτελούσε και μια πιθανή συλλογή τραγουδιών τους. 

Οι Beatles συναντήθηκαν και μπήκαν στο στούντιο να ηχογραφήσουν το δίσκο στις 30 Μαΐου 1968. Τρεις μέρες πριν ο Τζων Λέννον είχε μετακομίσει με την Γιόκο Όνο σε διαμέρισμα του Λονδίνου, αφήνοντας τον γιο του Τζούλιαν με την πρώην σύζυγό του, Σύνθια. Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησαν ήταν το «Revolution 1» του Τζων. Ο Λέννον διάνυε μια αυτοκαταστροφική περίοδο βουτηγμένος στο LSD, μαζί με την Γιόκο Όνο, την οποία έφερε στο στούντιο. Ο ένας είχε ανάγκη τον άλλον, όσο ποτέ. Φυσικά οι υπόλοιποι Beatles ένοιωθαν απέχθεια για την παρουσία της Γιόκο στο στούντιο. Εκείνη όλη την ώρα τους ψιθύριζε σχόλια και κρίσεις στο αυτί. Ο Τζων επαναλάμβανε στους υπόλοιπους τι του έλεγε η Γιόκο για διάφορες αλλαγές  κι είχε απαίτηση να το κάνουν ! Η ιερότητα του στούντιο όταν ηχογραφούσαν τα «Σκαθάρια» είχε πάει…περίπατο για πρώτη φορά. Ακόμη και ο καλόβολος Ρίνγκο έφθασε σε τέτοιο σημείο που έφυγε από την ηχογράφηση  εγκαταλείποντας το γκρουπ τον Αύγουστο και χρειάστηκε να τον καλοπιάσουν για να επιστρέψει στο στούντιο μετά από μερικές βδομάδες ! Οι κατάρες των Πωλ, Ρίνγκ και Τζωρτζ για την παρουσία της Γιόκο φαίνεται έπιασαν τόσο, που την παραμονή της  κυκλοφορίας του «Λευκού Άλμπουμ» τους, απέβαλε !  Ένα μήνα περίπου πριν, στις 18 Οκτωβρίου 1968, η αστυνομία σε έφοδο στο διαμέρισμα τους μετά από έρευνα βρήκε μικροποσότητα μαριχουάνας κι ο Τζων πλήρωσε πρόστιμο.  Από το καλοκαίρι ο Τζων είχε αρχίσει να σκηνοθετεί δρώμενα με τη Γιόκο. Τον Ιούνιο είχαν φυτέψει δύο βελανιδιές έξω από τον Καθεδρικό Ναό του Κόβεντρι στα πλαίσια της Εθνικής Έκθεσης Γλυπτικής και στη 1η Ιουνίου, κι ενώ το «Λευκό Άλμπουμ» ήταν σε εξέλιξη στο στούντιο, ξεκίνησαν την καλλιτεχνική τους έκθεση «You Are Here» αφήνοντας στον ουρανό 365 μπαλόνια με ήλιον. Το κάθε μπαλόνι είχε πάνω του μια καρτούλα που παρακαλούσε όποιον την έβρισκε να γράψει στον Τζων ! Ενώ στην γκαλερί είχε συγκεντρώσει κουτιά εράνων με σχήματα πάνω τους ανάπηρα παιδιά και ζώα κάτι που ήταν ευρέως διαδεδομένα στην Αγγλία σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.  

Το 1968 είναι μια υπερδραστήρια χρονιά για τα «Σκαθάρια».  Οι Beatles ίδρυσαν τη δική τους δισκογραφική εταιρία, την Apple Records, στην οποία ο George Harrison μέσα στη χρονιά έβγαλε το δίσκο με την μουσική που έγραψε για την ταινία «Wonderwall». Την διανομή της Apple ανέλαβε η ΕΜΙ, ενώ η Capitol (θυγατρική της ΕΜΙ στο Χόλλυγονυτ) ανέλαβε τη διακίνηση στην Αμερική. Ο Harrison τότε έπεισε τους άλλους τρεις Beatles να κάνουν το πολυσυζητημένο ταξίδι στην Ινδία για να παρακολουθήσουν μαθήματα διαλογισμού που παρέδιδε στην Ακαδημία του ο γκουρού Μαχαρίσι, όπου εμπνεύστηκαν κάποια τραγούδια για το «White Album». Το πρώτο σινγκλ τους που κυκλοφόρησε στην Apple ήταν το «Hey Jude / Revolution» (30 Αυγούστου 1968). Μέσα στο ’68 ο Lennon με την Ono κυκλοφορούν το δίσκο τους «Two Virgins» και συζούν μετά το χωρισμό του από την Cynthia Powell. Την έντονη φημολογία για διάλυση των Beatles φιμώνουν οι ηχογραφήσεις για το «Λευκό Άλμπουμ» τους. Ο Ringo ασχολείτο με τα γυρίσματα της ταινίας «The Magic Christian», στην οποία έπαιζε μαζί με τον Peter Sellers, ενώ ο John τον Μάρτιο του ’68 παντρεύτηκε την Yoko στο Γιβραλτάρ και ο Paul  τον Απρίλιο του ’68 παντρεύτηκε την Linda Eastman και άρχισαν να δουλεύουν δικές τους συνθέσεις ! Στις 17 Ιουλίου προβάλλεται στο σινεμά η πετυχημένη ταινία κινουμένων σχεδίων «Yellow Submarine» και βγαίνει ο δίσκος !   

Το αιώνιο δίλλημα μου είναι ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος του rocknroll, το «Exile On Main Street» των Rolling Stones ή το «White Album» των Beatles. Μια περίοδο υπερισχύει το ένα, μια το άλλο. Δεν έχω απαντήσει οριστικά, αλλά σίγουρα πιο πολύ ακούω τώρα πια το δίσκο των «Σκαθαριών».  Το διπλό αυτό άλμπουμ το απέκτησα σε ένα χαώδες όροφο γεμάτο βινύλια, σαν αποθήκη στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Καλλιθέα, όπου ο Νίκος Σταθόπουλος, ο «Αμερικάνος» όπως ήταν γνωστός στην πιάτσα, έφερνε καραβιές δίσκους βινυλίων από την Αμερική όπου ζούσε μέχρι που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί ανακάλυψα το «White Album» σε αμερικάνικη αυθεντική κόπια, με λίγο στραπατσαρισμένες από την υγρασία τις φωτογραφίες που περιείχε το άλμπουμ, αλλά ο δίσκος ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Τέλη δεκαετίας του ’80. Έως τότε το είχα σε κασέτα που μου είχε γράψει ο κολλητός μου φίλος Κώστας Μυλωνάς, το επονομαζόμενο «Άλογο» , που οι Beatles ήταν η αφορμή της φιλίας μας στα σχολικά χρόνια, όταν έγραφε ο ένας στον άλλο σε κασέτες τους δίσκους των Beatles που δεν τους είχαμε σε βινύλιο. 

 
Ο δίσκος ήταν τόσο επιδραστικός στο κοινό των Beatles που ο διαβόητος δολοφόνος Charles Manson, επικαλέστηκε το «Helter Skelter» ότι τον «όπλισε» για να δώσει όνομα στις δολοφονίες του ! Ο Μάνσον είχε πει στην «Οικογένεια» του, το σατανιστικό κοινόβιο που είχε υπό την καθοδήγησή του,  ότι ένας αποκαλυπτικός φυλετικός πόλεμος θα προκληθεί από ένα γεγονός που αναφέρει ως «Helter Skelter» χρησιμοποιώντας τον τίτλο από τραγούδι των Beatles ! Στο ταραγμένο μυαλό του ο ήχος του τραγουδιού ήταν μια προειδοποίηση των τεσσάρων μελών «αγγέλων» του συγκροτήματος ότι έρχεται η Αποκάλυψη ! Το όνομα που έδωσε στην επερχόμενη καταστροφή ήταν «Helter Skelter».  Οι Beatles τραγουδούσαν στο κομμάτι : «Έρχεται γρήγορα, ναι, έρχεται, ναι, έρχεται….». 

Ο δίσκος ήταν γεμάτος από αριστουργηματικά τραγούδια και μελωδίες των Beatles όπως τα «Dear Produnce», «Blackbird», «Julia», «Rocky Racoon», «Happiness is a warm gun», «Glass Onion», «Martha My Dear», «I Will», «Sexy Sadie»  και φυσικά την καλύτερη ίσως συνθετική στιγμή του George Harrison «While My Guitar Gently Weeps». Οι ψυχεδελικές μουσικές φόρμες των Beatles ήταν άψογες. Όπως και οι δυνατές στιγμές τους στα «Back In The U.S.S.R.», «Revolution 1» του Τζων  που ήταν το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ που ηχογράφησαν, «Dont Pass Me By», «Birthday», «Why dont we do it in the road?», «Yer Blues», «Honey Pie», «Everybodys Got Something Except Me and My Monkey»μ αλλά και το διασκεδαστικό «Ob-La-Di, Ob-La-Da», ένα κομμάτι του Paul McCartney που ήταν επιδραστικό στην reggae μουσική. 



 

ΟΙ WHO ΞΑΝΑΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ TOMMY ! Του Γιάννη Αλεξίου













ΟΙ WHO ΞΑΝΑΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ TOMMY !

Του Γιάννη Αλεξίου

Την μνημειώδη ροκ όπερα «Tommy» αποφάσισαν να παρουσιάσουν οι Who, σε μια ακουστική προσέγγιση του έργου σε 5 επιλεκτικές συναυλίες  τους  κάνοντας πρεμιέρα  στην έδρα τους, στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στο Royal Albert Hall, το διήμερο 30 Μαρτίου και 1 Απριλίου 2017 ! Το γεγονός ότι έχουν να παίξουν το έργο που σημάδεψε την καριέρα τους, από το 1989, ανεβάζει το ενδιαφέρον των οπαδών τους σε όλο τον πλανήτη, σε μια παρουσίαση στην οποία δίνουν φιλανθρωπική βαρύτητα καθώς τα έσοδα των συναυλιών τους θα δοθούν για την πρόληψη του νεανικού καρκίνου, του ιδρύματος Teenage Cancer Trust στο οποίο είναι επίτιμος πρόεδρος ο Roger Daltrey επί 17 χρόνια τώρα. Στόχος είναι  να συγκεντρωθούν 20 εκατομμύρια λίρες ετησίως έως το 2020 ώστε κάθε άτομο που έχει καρκίνο να έχει πρόσβαση στην ειδικευμένη φροντίδα που του παρέχουν.  Ακολουθούν οι συναυλίες του «Tommy» στα : Echo Arena Liverpool 3 Απριλίου, Manchester Arena 5 Απριλίου και στο SSE Hydro στην Γλασκώβη στις 7 Απριλίου.

 
Οι Who θα παρουσιάσουν ολόκληρο το αριστούργημά τους “Tommy” το οποίο θα εμπλουτίσουν στο τέλος με κάποια τραγούδια τους που σημάδεψαν την καριέρα τους που ξεκίνησε δισκογραφικά  το 1965 με το δίσκο «My Generation», ανοίγοντας την όρεξη του φανατικού πάντα κοινού τους για το άλλο πρότζεκτ τους, μια σειρά συναυλιών τους με τίτλο «Greatest Hits», που θα περιλαμβάνει τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.
Τα δύο εναπομείναντα ιδρυτικά μέλη  Who, ο Roger Daltrey, η μεγάλη φωνή της ροκ και ο κιθαρίστας – θρύλος Pete Townsend, μαζί με τους συνεργάτες τους, σκοπεύουν να παρουσιάσουν το «Tommy» στη νέα του ακουστική μορφή σε περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων επίσης στην Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία, χωρίς να έχουν ανακοινωθεί ακόμη ημερομηνίες.
Το «Tommy» είναι ο τέταρτος δίσκος των Who και γράφτηκε από το Σεπτέμβριο  1968 έως τον Μάρτιο του ’69  και κυκλοφόρησε στις 23 Μαΐου του 1969, δύο μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου σινγκλ του άλμπουμ «Pinball Wizzard».. Απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και έφερε στους Who τεράστια κέρδη, δόξα, διεθνή αναγνώριση, παίχθηκε σε πολλές όπερες στον κόσμο, διασκευάστηκε για ορχήστρα και έγινε κινηματογραφική ταινία από τον Ken Russell το 1975. Στην ταινία πρωταγωνίστησε ο Roger Daltrey, στο ρόλο του Tommy, την μητέρα του υποδύθηκε η Ann Margret,  στο ρόλο της Acid Queen η Tina Turner και του Pinball Wizzard ο Elton John. Το «Tommy» παιζόταν σαν medley στις συναυλίες τους επί χρόνια, με αιχμή τα κομμάτια «Pinball Wizard», «See Me, Feel Me» και «Im Free». 

H κλασική πια ροκ όπερα «Tommy» γράφτηκε από τον Pete Townsend σε μια περίοδο που οι Who σταμάτησαν τις περιοδείες μετά από 18 μήνες συνεχούς δράσης για να ξεκουραστούν, ό ίδιος είχε ανησυχίες να γράψει κάτι πιο δυνατό από τραγούδια, είχε σταματήσει τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και τον είχε απορροφήσει η διδασκαλία του Ινδού μυστικιστή Μεχέρ Μπάμπα (1894 – 1969), ο οποίος θεωρούσε τον εαυτό του μετενσάρκωση του θεού και οι διδασκαλίες του ήταν ένα κράμα Ινδουισμού, Σουφισμού και  Χριστιανισμού. Η επιτυχία των Who «Baba ORiley», που ανοίγει το δίσκο τους «Whos Next» (1970), έχει αυτόν σημείο αναφοράς. To θέμα του «Tommy» είναι  μια συγκινητική και μακάβρια ιστορία, στην οποία ο κεντρικός ήρωας είναι ένα αγόρι τυφλό, κουφό και χαμηλής νοημοσύνης με τραυματικές παιδικές εμπειρίες που προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του και γίνεται πρωταθλητής στο φλιπεράκι και εν συνεχεία Μεσσίας. Αρχικά προοριζόταν για την τηλεόραση, αλλά απορρίφθηκε καθότι ήταν αρκετά προχωρημένο για τα τηλεοπτικά ήθη της εποχής. Κυκλοφόρησε αρχικά στην Αγγλία, σε διπλό δίσκο και αργότερα έγινε ο πρώτος χρυσός δίσκος των Who στην Αμερική, ενώ γνώρισε παγκόσμια επιτυχία κάτι που ανάγκασε το συγκρότημα να παίξει live το δίσκο σε μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο.    
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τραγούδια του Pete Townsend που καθιέρωσαν τους Who,  μετά την επιτυχία του «My Generation», έχουν όλα έναν προβληματικό ήρωα, αναλύουν κοινωνικά θέματα, όπως αυτό των τραβεστί («Im A Boy», 1966), της συζυγικής απιστίας («A Quick One While Hes Away», 1966), των σεξουαλικών φαντασιώσεων («Pictures Of Lilly», 1967). Ακολούθως ο Pete Townsend εμπνέεται τον Tommy… 


To Tommy :