Ο Γιάννης Αγγελάκας στο "Αν" : Βάλε φωτιά και καλή αντάμωση !
Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου
Στις συναυλίες του Γιάννη Αγγελάκα αισθάνομαι όμορφα και οικεία γιατί εκεί μαζεύεται κόσμος από την άλλη πλευρά, όχι από αυτή που τρώμε στην μάπα καθημερινά και μας χαλάει την αισθητική, όλους εμάς που αγαπάμε την ροκ μουσική και τους εκφραστές της. Εννοώ τους νεοέλληνες που εύστοχα χαρακτήρισε ο Μάκης Μηλάτος σε μια πρόσφατη ραδιοφωνική εκπομπή του ότι "δεν γνωρίζουν τον Σεφέρη, αλλά ξέρουν καλά τον Σεφερλή !".
Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα ένα λαϊκό τραγούδι σε ροκ συναυλία και δεν ξενέρωσα. Ο Γιάννης Αγγελάκας είπε ένα τραγούδι του Τσιτσάνη σε τόσο ελεύθερη και ροκ απόδοση που ούτε κατάλαβα ποιο ήταν, αλλά δεν με ένοιαξε κιόλας. Το χειροκρότησα.
Η 5μελής μπάντα του που ήταν καινούργια και την σύστησε στο κοινό μετά από 5 μήνες προβών πάνω στο ρεπερτόριο αυτό και ήταν η καλύτερη από την εποχή που έπαιζε με τους Επισκέπτες, ότι καλύτερο είχε στην σόλο πορεία του μαζί επί σκηνής.
Επίσης στο "Αν", στη δεύτερη συναυλία του sold-out 3ημέρου του Γιάννη Αγγελάκα εκεί, διέκρινα την πιο ενθουσιώδη ακροάτρια με καλλιτέχνη. Είχα να δω κάτι τέτοιο από την εποχή της συναυλίας της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ολυμπιακό Στάδιο, μια κοπέλα να έχει τρελαθεί με τον Sting. Η μελαχρινή κοπέλλα στο "Αν" αριστερά και πλάγια του Αγγελάκα μπροστά στην σκηνή, δεν σταμάτησε στιγμή να χορεύει και να έχει τα χέρια της πάνω από το κεφάλι σε προέκταση και την κοτσίδα της να πηγαινο-έρχεται δεξιά του ώμου της.
"Κρίμα" που δεν έχουμε δεξιά κυβέρνηση να έχει ΜΑΤ και κλούβες σε απόσταση ασφαλείας από την συναυλία του Γιάννη Αγγελάκα, όπως συνήθιζε να κάνει την εμφάνισή της θεωρώντας τον επικίνδυνο γιατί μαζεύει πολλούς περιθωριακούς ! Ο ίδιος ο Αγγελάκας κράτησε απόσταση από τις εναλλακτικές κυβερνήσεις όταν εκείνες τον προσέγγισαν και δεν πήγε συνειδητά με το μέρος τους καθώς η εξουσία είναι ίδια είτε είναι δεξιά είτε φορά τον αριστερό μανδύα κάτι που γνωρίζει ο ίδιος πολύ καλά.
To κλαμπ των Εξαρχείων, προπύργιο της underground ελληνικής σκηνής, "Aν", ήταν φίσκα πολύ ώρα πριν την εμφάνιση του Γιάννη Αγγελάκα το βράδυ του Σαββάτου. Κόπηκαν 600 εισιτήρια κάθε ένα από τα τρία sold-out βράδια όπου εμφανίστηκαν μαζί του οι : Γιάννης Σαββίδης (ηλ. κιθάρα), Λαμπρινή Γρηγοριάδου (ακουστική κιθάρα), Αναστλασης Βουκυκλαράκης (ντραμς), Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα) και James Wylie (σαξόφωνο). Έπαιξαν πολλά τραγούδια από Τρύπες, αρκετά από τη σόλο πορεία του Αγγελάκα και καινούργιο υλικό που ηχογραφείτε αυτό τον καιρό και θα συνεχιστεί όλο το χειμώνα με τους νέους αυτούς μουσικούς.
Στην σκηνική παρουσία του ο Αγγελάκας έχει δικό του προσωπικό στυλ και η κίνησή του μοιάζει με καλοκουρδισμένη φιγούρα θεάτρου σκιών, Είχε πολύ κέφι και χάρηκε την συναυλία όπως και ο κόσμος που τον αποχαιρέτησε φωνάζοντας ευχαριστημένο επί ώρα το κλασικό πια "Είναι ωραία στον παράδεισο !"
Στον "Αν" έχω δει τις καλύτερες συναυλίες ; Outsiders (πρώτο τους live) μαζί με Blue Jeans, τέλη 80ς, Xaxakes (πρώτη εμφάνιση στην Αθήνα), Απροσάρμοστοι με Γιώργο Δημητριάδη στην πρώτη επέτειο από το θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου, John Hammond, ο bluesman άνθρωπος - ορχήστρα και τώρα Γιάννης Αγγελάκας. Η ψυχή του "Αν" είναι η Εύα Κολόμβου, πρώην ντράμερ του γυναικείου σχήματος Nonmandol (με την κιθαρίστρια Άντα Λαμπάρα των Villa 21), που έφερε και το 2000 τον Αγγελάκα με τις Τρύπες στο "Αν" και βρήκε το δρόμο της στο underground αυτό υπόγειο κλαμπ των Εξαρχείων κλείνοντας την πρώτη της συναυλία εκεί και τώρα γιορτάζει 15 χρόνια πάλι με τον Αγγελάκα.
Οι στίχοι του Αγγελάκα είναι κόντρα, συνδυασμός επαναστατικού και ερωτικού στίχου, με αισιοδοξία μέσα, Ένα "κοκτέιλ μολότοφ" δηλαδή !
..Ακούω την αγάπη...ταξιδιάρα ψυχή...σιγά μην κλάψω...από εκεί και πάνω...ο χαμένος τα παίρνει όλα...χαρούμενοι ανεβαίνουμε την γελαστή ανηφόρα...
Και στον αποχαιρετισμό της βραδιάς φώναξε ο Αγγελάκας ! "Βάλε φωτιά και καλή αντάμωση !
