O Steve Harley των Cockney Rebel από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού Του Γιάννη Αλεξίου

 

       

 O Steve Harley των Cockney Rebel από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού  

Του Γιάννη Αλεξίου

 

O Steve Harley τραγούδησε μια σειρά από στυλ, συμπεριλαμβανομένου του glam rock και έφθασε στο #1 του Ηνωμένου Βασιλείου το 1975 με το τραγούδι αυτό του οποίου ήταν παραγωγός μαζί με τον Alan Parsons. Oι Cockney Rebel δημιουργήθηκαν 1973 από τον πρώην δημοσιογράφο Steve Harley, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Steve Nice.

Τα μέλη του συγκροτήματος άλλαζαν συχνά παραμένοντας leader πάντα ο Harley που ήταν η προσωπικότητα του συγκροτήματος και αυτός που τους έδινε ώθηση τόσο στις συναυλίες, όσο και στις ηχογραφήσεις. Γνώρισαν επιτυχία με το δεύτερο δίσκο τους «Psychomondo» του 1974 που περιείχε το «Mr. Soft» και τον τρίτο «The Best Years of Our Lives» του 1975. Το πρώτο άλμπουμ τους «The Human Menangerie» (1974) περιείχε το  επικό «Sebastian» που διασκεύασε αργότερα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αλλά και το περίφημο «Hideaway». Κυκλοφόρησαν ακόμη το «Timeless Flight» (1976), «Love’s A Prima Donna» που περιείχε το «Here Comes The Sun» του George Harrison που γνώρισε σχετικέ επιτυχία, και το «Live» το 1977. Την ίδια χρονιά το γκρουπ διαλύεται. Μετά ο Steve Harley ακολούθησε σόλο πορεία διατηρώντας το όνομα Steve Harley and Cockney Rebel, ονομασία που εμφάνισε από το άλμπουμ τρίτο άλμπουμ των Cockney Rebel.  To πιο πρόσφατο άλμπουμ του είναι το «Live From The Camden Palace» το 2017.

Χαρακτηριστικό του Harley είναι ότι όταν περπατούσε κούτσαινε, και αυτό γιατί μικρός έπαθε πολιομυελίτιδα. Ιδιαίτερα αγαπητός είναι ο Steve Harley στο ελληνικό κοινό στο οποίο εμφανίστηκε μπροστά για τελευταία φορά το 2017 ως guest στο Classic Rock στο Ηρώδειο και προηγουμένως στο Gagarin 205 το 2011, στο Club 22 στη Βουλιαγμένης, ενώ έχει δώσει μια απίθανη συναυλία Cockney Rebel παλιότερα στο «Ρόδον» 20 Απριλίου 1991. Οι δύο πρώτοι δίσκοι των Cockney Rebel «The Human Menangerie» και «Psychomondo» είναι από τους πιο αγαπημένους των παλιότερων ροκάδων και έχουν λειώσει στα πάρτι. Οι στίχοι του εμπνέονταν από την underground διάλεκτο των cockneys - Λονδρέζοι με ρίζες εργατικής και κατώτερης μεσαίας τάξης -  απ’ όπου έδωσε και το όνομα Cockney Rebel στο συγκρότημά του.   

Ο Harley γεννήθηκε με τον Stephen Malcolm Ronald Nice στο Deptford, στο νότιο Λονδίνο, στις 27 Φεβρουαρίου 1951, το δεύτερο από τα πέντε παιδιά. Προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα το 1953 και πέρασε σχεδόν τέσσερα χρόνια στο νοσοκομείο μεταξύ τριών και 16 ετών. Στα 12, ενώ ανάρρωνε από τη χειρουργική επέμβαση, μυήθηκε για πρώτη φορά στην ποίηση του T.S. Ο Έλιοτ και ο Ντ. Χ. Λόρενς, την πεζογραφία του Τζον Στάινμπεκ και του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, και τη μουσική του Μπομπ Ντίλαν και συνειδητοποίησε ότι θα περάσει τη ζωή του με λόγια και μουσική.

Οι Cockney Rebel στη Χάγη 4 Απριλίου 1974. Ο Steve Harley (στο μέσον) και μαζί του οι Stuart Elliott, John Crocker, Paul Jeffreys (πέθανε το 1988) και Milton Reame-James

Ενώ ήταν στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων του 1964, η πτέρυγα καλωσόρισε τους νεαρούς Rolling Stones που ήταν σε μια επίσκεψη καλής θέλησης δημοσίων σχέσεων. «Ο Τσάρλι Γουότς πέρασε αρκετό χρόνο κουβεντιάζοντας με εμάς τα παιδιά», είπε η Χάρλεϊ σε μια συνέντευξη, «αλλά οι άλλοι έδειχναν να ενδιαφέρονται περισσότερο να αστειευτούν για την τεράστια αφίσα των Beatles που ήταν καρφιτσωμένη σε έναν τοίχο».

Ο Steve ξεκίνησε την καριέρα του στο τραγούδι τραγουδώντας δωρεάν ως μέλος του κοινού σε λαϊκά κλαμπ του Λονδίνου το 1971, όπως τα Les Cousins και The Troubadour σε βραδιές με τους John Martyn, Ralph McTell, κορυφαίους του φολκ-ροκ κινήματος της εποχής.

Αργότερα εντάχθηκε στο folk συγκρότημα Odin ως κιθαρίστας και συν-τραγουδιστής, όπου γνώρισε τον πρώτο βιολιστή των Cockney Rebel, John Crocker. Όταν η folk σκηνή αποδείχτηκε λίγο ήσυχη γι 'αυτόν, σχημάτισε τον Cockney Rebel - ως όχημα για τη δική του δουλειά - μαζί με τον Crocker, τον ντράμερ Stuart Elliott, τον μπασίστα Paul Jeffreys και τον κιθαρίστα Nick Jones.

Το συγκρότημα υπέγραψε με την EMI συμβόλαιο τριών άλμπουμ το 1972 και κυκλοφόρησε το The Human Menagerie στις αρχές του 1973. Ένα σινγκλ, το «Sebastian», έγινε ευρωπαϊκή επιτυχία, φτάνοντας στο #1 σε πολλές χώρες, αν και απέτυχε να μπει στα chart στο Ηνωμένο Βασίλειο Στη συνέχεια, ένα σινγκλ χωρίς άλμπουμ, το «Judy Teen», κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1974 και έγινε κορυφαία επιτυχία των 5 του Ηνωμένου Βασιλείου.

*O Steve Harley ο frontman των Cockney Rebel πέθανε στις 17 Μαρτίου στο σπίτι του από καρκίνο αφού αναγκάστηκε να ακυρώσει την περιοδεία του νωρίτερα φέτος, σε ηλικία 73 ετών.

Ο Βρετανός τραγουδιστής-τραγουδοποιός και κιθαρίστας είχε ανακοινώσει την παραμονή των Χριστουγέννων του 2023 ότι έδινε μάχη με «έναν άσχημο καρκίνο». Την απώλειά ανακοίνωσε η οικογένειά του στη σελίδα του στο Facebook με στίχους του από την επιτυχία των Cockney Rebel «Make Me Smile (Come Up and See Me)».

Πήραν φωτιά οι κιθάρες στη βραδιά Gallagher με αφιέρωμα στον Hendrix - Του Γιάννη Αλεξίου

 

Πήραν φωτιά οι κιθάρες στη βραδιά Gallagher με αφιέρωμα στον Hendrix

Ο Rory Gallagher “συνάντησε” τον Jimi Hendrix στο Gagarin 205

 

Του Γιάννη Αλεξίου

 

Το πρώτο μεγάλο αφιέρωμα στον Rory Gallagher στην Ελλάδα έγινε το 2011 κι ενώ είχαν περάσει 16 χρόνια από την απώλεια του Ιρλανδού μουσικού το 1995, με επικεφαλή της βραδιάς τον κιθαρίστα Barry Barnes  των Sinnerboy (μία από τις μεγαλύτερες tribute μπάντες του Rory Gallagher στο κόσμο) στο Κύτταρο και την φιλοδοξία να γίνει θεσμός το tribute αυτό σε μια χώρα που λατρεύει τον Rory, σε βραδιές μετακλήσεων από τον Σίμο Παυλίδη. Δεν ήθελε και πολύ να καθιερωθεί η γιορτή αυτή καθώς το κοινό αγκάλιασε από την αρχή το ετήσιο αυτό αφιέρωμα και μάλιστα η επιτυχία του άνοιξε το δρόμο ώστε να γίνονται έκτοτε και tribute σε άλλους μουσικούς και συγκροτήματα που είναι αγαπητά στη χώρα μας. Τα tribute αυτά ανανεώνονταν σε συμμετοχές και καλεσμένους ώσπου κάποια στιγμή τον ρόλο του οικοδεσπότη ανέλαβαν οι Bands of Friends με βάση τον μπασίστα και τραγουδιστή Gerry McAvoy αυθεντικό μέλος του power trio του Rory και τον ντράμερ Brendan O’ Neil που υπήρξε επίσης μέλος, προηγουμένως μέλος των Nine Below Zero, αλλά και άλλους μουσικούς που συνεργάστηκαν στην πορεία με τον Rory όπως ο Σκωτσέζος ντράμερ Ted McKenna (1978-81) που πραγματοποίησε την τελευταία του εμφάνιση σε tribute των Band of Friends στην Αθήνα πριν αφήσει την τελευταία πνοή στις 19 Ιανουαρίου 2019.

 Οι δύο συμπαίκτες του Rory Gallagher, o μπασίστας και τραγουδιστής Gerry McAvoy και ο ντράμερ Brendan O’ Neil

 

Η βραδιά των Band of Friends στο ανανεωμένο Gagarin 205 είχε μαζική προσέλευση, γέμισε ο χώρος πάνω – κάτω και όπως είπε ο διοργανωτής έγινε ρεκόρ προσέλευσης. Πραγματικά ήταν μια ωραία βραδιά στην διάρκεια της οποίας στο ουτοπικό δίδυμο των κορυφαίων Jimi Hendrix – Rory Gallagher στους οποίους ήταν αφιερωμένο το φετινό tribute του Rory, έδωσαν σάρκα και οστά οι Gerry McAvoy’s Βand Of Friends με τους δύο μουσικούς που αναφέρθηκαν συν τους δύο κιθαρίστες, Jim Kickpatrick και Paul Rose για τελευταία φορά με αυτό το line up καθώς πια οι δρόμοι τους χωρίζουν με το συγκρότημα αυτό. Επίσης το σχήμα που άνοιξε τη βραδιά κι έπαιξε για μια ώρα γεμάτη Jimi Hendrix  με τον εκπληκτικό Θεσσαλονικιό bluesman Νίκο Ντουνούση με το δυναμικό Sakis Dovolis trio, ένα blues-rock συγκρότημα από την Κοζάνη που αποτελούν οι Σάκης Ντιβόλης (κιθάρα, φωνή), Φώτης Δοβόλης (μπάσο) και Νίκος Καλύβας (ντραμς).

 

     Σάκης Ντιβόλης – Νίκος Ντουνούσης στο αφιέρωμα Hendrix

 

Ο διοργανωτής δια μικροφώνου στο τέλος του αφιερώματος στον Hendrix, εν μέσω αποθέωσης, ανήγγειλε αφιέρωμα στον Stevie Ray Vaughan στην προσεχή βραδιά με τους Βand Of Friends με την επιτόπια συγκατάθεση του Ντουνούση. Το πρώτο μέρος της συναυλίας ξεκίνησε με το Freedom και στην συνέχεια παίχθηκαν μια σειρά αγαπημένων κομματιών του Hendrix, μεταξύ αυτών τα All Along the Watchtower, Purple Haze, Foxy Lady και μεγάλο φινάλε με το Voodoo Child σε νέες εκτελέσεις και όχι covers που είχαν ενδιαφέρον και μια νέα οπτική πάνω στη δουλειά του ανεπανάληπτου και αυθεντικού μουσικού.

      O Νίκος Ντουνούσης σολάρει με το κλασικό ινδιάνικο φτερό να κρέμεται

 

Οι Gerry McAvoy’s Βand Of Friends ξεσήκωσαν το κοινό που είχε μεγάλη συμμετοχή στα τραγούδια και φωνάζοντας ρυθμικά Rory, Rory σε ένα σετ που περιείχε κλασικά κομμάτια αγαπημένα του Ιρλανδού, όπως τα Tattoo Lady, Bad Penny, Shadow Play και το κομμάτι που έχει αδυναμία η παλιά αλητεία ροκ της Αθήνας, που είναι το A Million Miles Away. Ένα κομμάτι που έπαιζαν οι d.j. όχι στην «εμπορική» ώρα μιας βραδιάς σε ένα ροκ κλαμπ αλλά σε πιο πριβέ φιλική κατάσταση αργά. Φυσικά υπήρχε encore μέσα σε ενθουσιώδη κατάσταση και μάλλον ο Rory θα χαμογελούσε από εκεί ψηλά..

Η βραδιά έκλεισε με την προβολή ενός συγκινητικού βίντεο υπό τους ήχους της μουσικής του Rory Galagher αφιερωμένο στον εκλιπόντα Ted McKenna.

 

     O Νίκος Ντουνούσης με το δυναμικό Sakis Dovolis trio

 

Σίμος Παυλίδης - Σάκης Ντιβόλης 

*Οι φωτογραφίες είναι του Γ. Αλεξίου