ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΜΗΝΑ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ
(Δημοσιεύτηκε στη "Βραδυνή της Κυριακής" στις 8/9)
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΕΞΙΟΥ
/ e-mail : jalexiou67@gmail.com
Ποιοτικός, βραβευμένος και πληθωρικός ηθοποιός, ανήκει στο
δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου. Ο Μηνάς Χατζησάββας είναι από τους
σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ιδρυτής του Ελεύθερου Θεάτρου, όπου
δημιουργούσε ουρές στις εκπληκτικές παραστάσεις του στο Ανοιχτό Θέατρο την
περίοδο 1984-98 , με ρεπερτόριο αριστουργηματικών έργων και εξαιρετικών
ερμηνειών του, σε μια περίοδο που ο κόσμος διψούσε για κάτι καινούργιο, ο Μηνάς
Χατζησάββας ήταν το πρότυπό του. Ηθοποιός που διατήρησε μια ποιότητα στη
δουλειά του είτε αυτός ο χώρος λέγεται τηλεόραση είτε θέατρο.
Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου το 1969
και με μαθήματα υποκριτικής στο Cours Simon στο Παρίσι, γεννήθηκε
στην Άνω Νέα Σμύρνη και είναι λάτρης της κλασικής μουσικής.
Επίσης έχει εκδώσει τρεις
συλλογές διηγημάτων: «Σπέρμα», «Η Χαμένη», «Δύο Σταγόνες Βροχή» (με το
ψευδώνυμο Πρόδρομος Σαββίδης.
Με αφορμή τον ρόλο του ως Αγαμέμνονας στην ομώνυμη τραγωδία
του Αισχύλου, την οποία μετά την περιοδεία της ανά την Ελλάδα, παρουσιάζεται
στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο, ο κορυφαίος ηθοποιός Μηνάς Χατζησάββας μίλησε
για τη ζωή του που είναι το ίδιο το θέατρο…
-Έχετε περισσότερα
από 40 χρόνια στο θέατρο, σε μια παράλληλη πορεία με το σινεμά. Κατά πόσο
αλλάξει η ατμόσφαιρα στο θέατρο από την εποχή που κάνατε τα πρώτα καλλιτεχνικά
σας βήματα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και αν το όραμά σας παραμένει το
ίδιο μετά αυτή την πλούσια πορεία ;
«Ζήσαμε μια σοβαροφάνεια. Έτσι φαίνονταν. Ο δάσκαλος, ο
μαθητής, στις θέσεις τους. Δεν συμφωνώ και προσπαθώ να μην είμαι έτσι στους
νεώτερους. Το όραμά ήταν να ανακαλύψω και να εκφραστώ, εγώ προσωπικά, με κάποια
πράγματα που δεν μπορούσα εκ των πραγμάτων μόνος μου να εκφράσω. Μέσω του
θεάτρου έβγαλα αυτά που ήθελα να βγάλω. Εξακολουθεί να γίνεται αυτό. Έχω
καταφέρει να κοιμάμαι ήσυχος…».
-Όπως η περίφημη
δουλειά που κάνατε επί σειρά ετών στο Ελεύθερο Θέατρο…
«Όσα έγιναν με αντιπροσωπεύουν και με εκφράζουν».
-To σασπένς στη ζωή σας εξιτάρει ;
«Χωρίς σασπένς δεν έχει ενδιαφέρον η ζωή. Το απρόβλεπτο
είναι πάντα μέσα στη ζωή μας και την κάνει πολύ πιο ενδιαφέρουσα».
-Πότε φτάνετε στα
όρια σας μέσα στη δουλειά σας ;
«Σε κάθε πρεμιέρα αισθάνομαι μεγάλη ανατριχίλα. Κάθε φορά
νοιώθω ότι χάνω πέντε χρόνια από τη ζωή. Σαν μεγάλη ανατριχίλα από το
αποτέλεσμα ήταν με τον Ματίας Λάνχοφ και το Κρατικό Βορείου Ελλάδας στις Βάκχες
στην Επίδαυρο το ’97. Αισθάνθηκα ότι έγινε κάτι συνταρακτικό, για άλλους θετικό
και κατ’ άλλους αρνητικό. Ανατριχίλα ένοιωσα και όταν προχθές χάλασε κάτι πάνω
στην σκηνή. Η μεγάλη ανατριχίλα συνέχεια μας ακολουθεί…».
-Η σχέση σας με το
χρόνο ποια είναι ;
«Μου έρχονται κάποιες φορές καρέ – καρέ εικόνες από τη ζωή
μου. Δεν ξέρω αν θα’ θελα να τα ξαναζήσω. Συνήθως δεν κοιτάζω φωτογραφίες, ίσως
δεν θέλω να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Περισσότερο θα’ θελα να είχα σαν
φιλμ είναι το μέλλον. Να δω τι θα συμβεί παρακάτω. Το παρελθόν με θλίβει πολλές
φορές. Σκέπτομαι τις αγωνίες να γίνουν κάποια πράγματα. Δεν είμαι από τους
ανθρώπους που ανατρέχω πολύ στο παρελθόν».
-Είχατε γενικότερα
εμμονές στη ζωή σας και που σας οδήγησαν ;
«Το θέατρο είναι η τεράστια εμμονή μου. Και στο ρεπερτόριο
είχα εμμονές, όμως προσπαθώ να τις περιορίσω τώρα τελευταία. Στο κλασικό θέατρο
αισθανόμουν καλύτερα. Πάντα ήθελα και επιδιώκω να είμαι πιο ανοιχτός και πλατύς
στις επιλογές μου».
-Νοιώσατε ποτέ τάσεις
αυτοκαταστροφής ;
«Μακάρι να μην βγουν και άλλοι με τις δικές μου τρέλες και
εμμονές».
-Τελευταία, μεταξύ
άλλων προσωπικοτήτων, αμφισβητήθηκε η αξία της Αλίκης Βουγιουκλάκης από την
κριτικό Ροζίτα Σώκου. Τι λέτε ;
«Θα σας πω μόνο ότι όταν είχα δει τη Βουγιουκλάκη, ως
μαθητής δημοτικού, είπα ότι αξίζει να είσαι ηθοποιός».
-Φαίνεστε ήρεμος
άνθρωπος. Πότε φτάνετε στα άκρα ;
«Συνήθως φθάνω πάρα πολύ τακτικά στα άκρα, μόνο που δεν το
δείχνω. Όταν το δείξω γίνεται μεγάλος πανικός, αλλά γενικώς έχω υπομονή. Δείχνω
κατανόηση για τους γύρω μου κάτι που πολλές φορές μου δημιουργεί πιέσεις».
-Ονειρεύεστε ;
«Όταν βλέπω όνειρα είμαι ευχαριστημένος. Αισθάνομαι ότι ο
χρόνος δεν ήταν χαμένος γιατί πάντα ένα όνειρο σε βάζει σε σκέψεις. Ένα όνειρο
σου δημιουργεί μια διάθεση, καλή ή κακή, ξεκινώντας τη μέρα σου. Λειτουργεί
ψυχαναλυτικά. Όταν δεν βλέπω όνειρα είναι μια περίεργη σιωπή που αρχίζει να σε
ανησυχεί λιγάκι».
-Ποιοι υπήρξαν οι
παιδικοί σας ήρωες ;
«Ο Τεν – Τεν ήταν ήρωάς μου καθ’ ότι γαλλικής κουλτούρας.
Ακόμη ένα παιδί στη γειτονιά μου, που όλοι τον έλεγαν, ο αλήτης. Έκανε
απίστευτα πράγματα. Έβριζε, έσπαγε τζάμια. Ήταν ήρωάς μου γιατί εγώ ήμουν μέσα
σε μια αυλή και καθόμουν κι έβλεπα αυτόν να σπάει τζάμια. Μ’ άρεσε πολύ που
μπορούσε και τα κατάφερνε…».
-Ποια δολοφονία σας
έχει συγκλονίσει περισσότερο ;
«Του Κέννεντι, αν και δεν ήταν το αθώο πρόβατο που τον
σκότωσαν. Με συγκλόνισε στην εποχή της, ήμουν νέος. Δεν ήμουν τόσο
πολιτικοποιημένος όπως στην εφηβεία μου. Νεώτερος ήμουν και πιο μαχητικός. Δεν
είμαι απολιτίκ γιατί έχω έτσι κι αλλιώς μια αριστερή σκέψη. Κατά τ’ άλλα η
χυδαιότητα γύρω μας είναι ακμαία και επικρατούσα κατάσταση πλέον στον τόπο
μας».
-Πώς είναι οι σχέσεις
στη ζωή σας ;
«Οι περισσότερες σχέσεις μου, οι πιο φιλικές που κρατάνε
μέχρι τώρα, ήταν προηγούμενα και ερωτικές. Δένει τους ανθρώπους ο έρωτας.
Βέβαια όταν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, ή όταν γίνεται ο χωρισμός είναι
επώδυνο πιθανόν και για τους δύο, αλλά μετά όμως κατακτιέται μια σχέση φιλίας.
Αυτό μου έχει αποδείξει η ζωή».
-Σας ευχαριστώ πολύ !
«Επίσης !»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου