TO "WHITE ALBUM" ΤΩΝ BEATLES
Του Γιάννη Αλεξίου
Το αριστούργημα των Beatles κυκλοφόρησε στις 22 Νοεμβρίου 1968, σε μια ταραχώδη
χρονιά για τα «Σκαθάρια» γεμάτη γάμους,
προσωπικές δραστηριότητες, ίδρυση δική τους εταιρίας, ταξίδι στην Ινδία και με
έντονη την φημολογία περί διάλυσης του συγκροτήματος ! Το «The Beatles», ευρύτερα
γνωστό ως «White Album» (Λευκό Άλμπουμ») ήταν
διπλό και προσωπικά το θεωρώ το καλύτερό τους, αλλά και το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών. Παρ’ όλου
που κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που οι Beatles πλέον ηχογραφούσαν περισσότερο
χωριστά ο καθένας στο στούντιο και οι πολλές προσωπικές τους δραστηριότητες
έδειχναν ότι βρίσκονται στην αρχή του τέλους τους σαν συγκρότημα, το αποτέλεσμα
είναι άρτιο. Η αυθεντική του κόπια και κάποιες πρώτες επανεκδόσεις του δίσκου
περιέχουν μεγάλα καρτ ποστάλ των προσωπικών φωτογραφιών των John Lennon, Paul McCartney,
George
Harrison και Ringo Starr
και όχι ένα πόστερ του γκρουπ, σαν να προετοίμαζαν το έδαφος μιας ξεχωριστής
μελλοντικής διαδρομής για τον καθένα… Ο δίσκος περιέχει τόσα πολλά καλά
κομμάτια τα οποία άφησαν εποχή, ώστε μπορεί να αποτελούσε και μια πιθανή
συλλογή τραγουδιών τους.



Το αιώνιο δίλλημα μου είναι ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος
του rock’n’roll, το «Exile On Main Street» των Rolling Stones ή
το «White Album»
των Beatles. Μια
περίοδο υπερισχύει το ένα, μια το άλλο. Δεν έχω απαντήσει οριστικά, αλλά
σίγουρα πιο πολύ ακούω τώρα πια το δίσκο των «Σκαθαριών». Το διπλό αυτό άλμπουμ το απέκτησα σε ένα
χαώδες όροφο γεμάτο βινύλια, σαν αποθήκη στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στην
Καλλιθέα, όπου ο Νίκος Σταθόπουλος, ο «Αμερικάνος» όπως ήταν γνωστός στην
πιάτσα, έφερνε καραβιές δίσκους βινυλίων από την Αμερική όπου ζούσε μέχρι που
εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί ανακάλυψα το «White Album» σε αμερικάνικη αυθεντική κόπια, με λίγο στραπατσαρισμένες
από την υγρασία τις φωτογραφίες που περιείχε το άλμπουμ, αλλά ο δίσκος ήταν σε
εξαιρετική κατάσταση. Τέλη δεκαετίας του ’80. Έως τότε το είχα σε κασέτα που
μου είχε γράψει ο κολλητός μου φίλος Κώστας Μυλωνάς, το επονομαζόμενο «Άλογο» ,
που οι Beatles ήταν η αφορμή της φιλίας μας στα σχολικά χρόνια, όταν έγραφε
ο ένας στον άλλο σε κασέτες τους δίσκους των Beatles που δεν τους είχαμε σε βινύλιο.
Ο δίσκος ήταν τόσο επιδραστικός στο κοινό των Beatles που
ο διαβόητος δολοφόνος Charles Manson,
επικαλέστηκε το «Helter Skelter»
ότι τον «όπλισε» για να δώσει όνομα στις δολοφονίες του ! Ο Μάνσον είχε πει
στην «Οικογένεια» του, το σατανιστικό κοινόβιο που είχε υπό την καθοδήγησή του, ότι ένας αποκαλυπτικός φυλετικός πόλεμος θα
προκληθεί από ένα γεγονός που αναφέρει ως «Helter Skelter» χρησιμοποιώντας τον
τίτλο από τραγούδι των Beatles ! Στο ταραγμένο μυαλό του ο ήχος του τραγουδιού
ήταν μια προειδοποίηση των τεσσάρων μελών «αγγέλων» του συγκροτήματος ότι
έρχεται η Αποκάλυψη ! Το όνομα που έδωσε στην επερχόμενη καταστροφή ήταν «Helter Skelter». Οι Beatles τραγουδούσαν στο κομμάτι :
«Έρχεται γρήγορα, ναι, έρχεται, ναι, έρχεται….».
Ο δίσκος ήταν γεμάτος από αριστουργηματικά τραγούδια και
μελωδίες των Beatles όπως τα «Dear Produnce»,
«Blackbird», «Julia», «Rocky Racoon», «Happiness is a warm gun», «Glass Onion», «Martha My Dear», «I Will», «Sexy Sadie» και φυσικά την καλύτερη ίσως συνθετική στιγμή
του George Harrison «While My Guitar Gently Weeps».
Οι ψυχεδελικές μουσικές φόρμες των Beatles ήταν άψογες. Όπως και οι δυνατές στιγμές
τους στα «Back In The U.S.S.R.», «Revolution
1» του Τζων που ήταν το πρώτο τραγούδι
του άλμπουμ που ηχογράφησαν, «Don’
t Pass Me By», «Birthday», «Why don’t we do it in the road?», «Yer Blues», «Honey Pie», «Everybody’s Got Something Except Me and My Monkey»μ αλλά και το διασκεδαστικό
«Ob-La-Di, Ob-La-Da», ένα κομμάτι του Paul McCartney που
ήταν επιδραστικό στην reggae μουσική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου