ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ…ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ…ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου

 Ο Κώστας Μπαλαχούτης πάντα έσταζε…μέλι όταν μιλούσε για τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον οποίο θαυμάζει απεριόριστα και τον εκτιμούσε. Έτσι ήταν φυσικό επακόλουθο να γίνει βιογράφος του αν και ο Μακεδόνας μουσικοσυνθέτης στα 69 του χρόνια παραμένει ενεργός και παραγωγικός. Τον καιρό αυτό μάλιστα εμφανίζεται με τον Αντώνη Ρέμο – ετοιμάζουν δίσκο -  και τη Φωτεινή Δάρρα στον «Διογένη», σε ένα ασυνήθιστο για κάποιους μουσικό «πάντρεμα». Όμως το λαϊκό τραγούδι χωρά πια παντού, ακόμη και στην Παλιά Βουλή, ένα «απόρθητο κάστρο» έως τώρα για το μπουζούκι, ένας χώρος όπου έβγαζε λόγους κάποτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

 Ο Χρήστος Νικολόπουλος πέτυχε ένα ρεκόρ στην παρουσίαση του βιβλίου του «Η Ζωή Μου…Τα Τραγούδια Μου» καθώς στο τέλος της εκδήλωσης ο ατόφιος ήχος του μπουζουκιού του ήχησε για πρώτη φορά και στο Αμφιθέατρο του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, όπως και παλιότερα στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά και στο Ηρώδειο, χώροι που «άλωσε» η γνήσια πενιά του. Ιστορική στιγμή καθώς οι προκάτοχοί του, όπως οι Τσιτσάνης, Βαμβακάρης, Χιώτης και αρκετοί ακόμη δεν τα κατάφεραν κι ας είχαν περγαμηνές, γιατί έζησαν σε άλλες εποχές, πιο δύσκολες, στις οποίες το μπουζούκι είχε άλλη αντιμετώπιση.

 Ο Χρήστος Νικολόπουλος αναδείχθηκε σε ένα κομβικό σημείο της εξέλιξης του λαϊκού τραγουδιού, την περίοδο που μαθήτευε δίπλα στον Στέλιο Καζαντζίδη στη δεκαετία του ’70, ενώ σε νεαρή ηλικία στη δεκαετία του ’60 που έγραψε τα πρώτα του τραγούδια, πρόλαβε τους προκατόχους του. Άνθισε όταν αυτοί έφυγαν για να συνεχίσει να γράφει με λαμπρό τρόπο την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού στη δεκαετία του ’80 έχοντας δίπλα του κυρίως τον Γιώργο Νταλάρα έως ότου έκανε τη δική του λαϊκή ορχήστρα παραμένοντας έως σήμερα «στυλοβάτης» του λαϊκού τραγουδιού στην πιο κρίσιμη καμπή του, αλλά και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.    

 Έχει γράψει συνολικά 1.800 τραγούδια και έχει συμμετάσχει σε περίπου 2.000 ηχογραφήσεις ! Πριν πιάσει το μπουζούκι στα χέρια του ζούσε σε δύο πλινθόκτιστα δωμάτια στο Καψοχώρι του Νομού Ημαθείας και αν ήθελε κανείς να πάει προς..νερού του έπρεπε να βγει έξω στο κρύο και στη βροχή ! Κάποια στιγμή βρήκε ένα ακορντεόν κι άρχισε να το ψηλαφίζει, ώσπου ο πατέρας του που ήταν γεωργός, του δώρισε ένα μπουζούκι. Ανακάλυψε το Χιώτη κι έγινε το ίνδαλμά του. Ξεκίνησε να παίζει την εποχή που οι μπουζουξήδες όταν έβλεπαν μια όμορφη τραγουδίστρια στο πάλκο την κόρταραν παίζοντας το μπουζούκι τους μπροστά της και χαμηλά…

 Αγαπημένο του τραγούδι απ’ όσα έγραψε είναι «Των Αγγέλων Τα Μπουζούκια», ένα κομμάτι του 1993, σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, που έγραψε το 1993 και υπάρχει αρχικά ορχηστρικό στο δίσκο του «Ξημέρωμα 1^ης Ιανουαρίου 2000 μ. Χ.», το οποίο τραγούδησαν μετά σε πρώτη εκτέλεση οι Μιχάλης Δημητριάδης και Ελένη Τσαλιγοπούλου.

 Στην παρουσίαση του βιογραφικού βιβλίου του ο διευθυντής του Ogdoo.gr, στιχουργός, ερευνητής του λαϊκού τραγουδιού και συγγραφέας Κώστας Μπαλαχούτης - μεταξύ άλλων βιβλίων του για το τραγούδι έχει γράψει και την βιογραφία της Γιώτας Λύδιας "Η πιο μεγάλη ώρα" - είπε για την εργασία του πάνω στον Χρήστο Νικολόπουλο τονίζοντας ότι το λαϊκό τραγούδι υστερεί σε βιβλιογραφία : «Δεν υπάρχουν αναφορές για το λαϊκό τραγούδι. Που είναι για παράδειγμα η βιογραφία του Πάνου Γαβαλά ; Το λαϊκό τραγούδι έχει αξίες, ηθική, είναι στάση ζωής. Προλογίζω την κάθε ενότητα του βιβλίου και μετά μπαίνει ο λαϊκός ήρωας να τα πει».

 Από την πλευρά του ο Χρήστος Νικολόπουλος ανέφερε : «Δεν θέλω ανδριάντες, όπως προαναφέρθηκε, ούτε τίποτα. Είμαι ένας άνθρωπος απλός, όπως όλοι σας. Ο μεγαλύτερός μου δάσκαλος ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης. Πορεύτηκα με αξιοπρέπεια και σεμνότητα. Κάποια στιγμή ένοιωσα την υποχρέωση να πω όσα έζησα. Έβαλα απέναντι την συνείδησή μου  και τον εαυτό μου ώστε να είμαι αξιόπιστος. Απέφυγα αβανταδόρικες και πομπώδεις εκφράσεις».

 Εκεί ήταν φυσικά και ο Γιώργος Νταλάρας ερμηνευτής μεγάλων επιτυχιών του Χρήστου Νικολόπουλου, ενώ φυσικά έχουν μείνει αλησμόνητες οι κοινές εμφανίσεις τους σε συναυλίες όπου «χαλούσαν» κόσμο στα 80ς. Όταν στο τέλος της εκδήλωσης στο κατάμεστο χώρο της Παλιάς Βουλής, ο Γ. Νταλάρας έπιασε την κιθάρα και ο  Χρ. Νικολόπουλος το μπουζούκι του για να πουν τρία τραγούδια για φινάλε, ανέφερε ; «Γνωριστήκαμε με τον Χρήστο το 1967 και είμαστε ακόμη εδώ. Από τους σπουδαιότερους παίκτες του μπουζουκιού και από τους σπουδαιότερους συνθέτες. Μακάρι οι συνάδελφοί μου να βρουν στη ζωή τους τέτοιους φίλους και τέτοιες συνεργασίες σαν αυτές που πλέξαμε εγώ κι ο Χρήστος». Ακολούθως ο Γιώργος Νταλάρας με την συνοδεία του μπουζουκιού του Χρήστου Νικολόπουλου τραγούδησε ; «Στων Αγγέλων Τα Μπουζούκια», «Μη Γυρίζεις Πια» (το αφιέρωσε στον τυφλό ακορντεονίστα και μουσικοσυνθέτη Κώστα Σταματάκη) και τις «Νταλίκες»…

Και με την σκέψη ότι οι…Κυβερνήσεις Πέφτουν Μα Ο Χρήστος Νικολόπουλος Μένει, το λαϊκό τραγούδι συνεχίζει την πορεία του έχοντας τον «τελευταίο των Μοϊκανών» ακμαίο !

*Η βιογραφία του Χρήστου Νικολόπουλου «Η Ζωή Μου…Τα Τραγούδια Μου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις  «Αλκυών» και περιέχει συλλεκτικό cd με σπάνιες ανέκδοτες ηχογραφήσεις γνωστών και άγνωστων τραγουδιών του που ερμηνεύουν οι Νταλάρας, Μητροπάνος, Μητσιάς, Χ. Αλεξίου, Κωνσταντίνα, Π. Τερζής, Βελής, Μακεδόνας και ο ίδιος ο συνθέτης στο «Βραδιάζει». 

*Οι φωτογραφίες από την εκδήλωση είναι του Γιάννη Κανελλόπουλου